Βασίλης Στεφανακίδης

Λίγο το αφηγηματικό του χάρισμα, λίγο η αναμφισβήτητη σπιρτάδα του μυαλού του, ο αυτοσαρκασμός του αλλά και η μόνιμα επιθετική του διάθεση κατά πάντων, αν μη τι άλλο σε κάνει να τον ακούς είτε συμφωνείς είτε διαφωνείς μαζί του.

Απαρατήρητος πάντως δεν περνάει.

 Με αφορμή  λοιπόν το προχθεσινό ανήκουστο, να  δηλώνει φόρα παρτίδα ,χωρίς καν να προκληθεί, μέσω των ερτζιανών, ότι  επί των ημερών του η ΕΥΠ παρακολουθούσε τους Αμερικανούς πρέσβεις, εκτός  που γέλασα μέχρι δακρύων από αυτή την “αποκάλυψη”, στη συνέχεια  σκέφτηκα  πόσο επικίνδυνος μπορεί να γίνει κάποιος που πέρασε για 32 χρόνια από τις ανώτατες  κυβερνητικές θέσεις της χώρας, και τώρα ως απόμαχος προσπαθεί με κάθε τρόπο να βρίσκεται για λίγε στιγμές στο επίκεντρο της δημοσιότητας.

Ποιος ξέρει τι άλλα κρατικά απόρρητα έχει κατά νου να μας ξεφουρνίσει ευκαιρίας δοθείσης, μόνο και μόνο για να εντυπωσιάσει τους αδαείς , στα πλαίσια του αχαλίνωτου εγωκεντρισμού του.

Ή ποιος ξέρει, τι μπορεί να δημοσιοποιεί στις παρέες του, εν μέσω κρασοκατάνυξης, για να λένε  αυτοί που έχουν  γίνει  κατά καιρούς συνδαιτυμόνες του, πόσο φοβερή παρέα κάνει και τι ωραία καλαμπούρια και ανέκδοτα λέει!

Πέρα από την πλάκα  όμως, κάθισα  στα πρόχειρα και προσπάθησα να ανασύρω  από τη μνήμη μου κάποια απόφαση, κάποιο νόμο, κάποια πρωτοβουλία, κάτι τέλος,πάντων που έμεινε ως έργο μετά  το 32ετές πέρασμα  του από τα δημόσια πράγματα της χώρας.

 Τίποτα αξιόλογο και αξιομνημόνευτο πέραν από εκατοντάδες ευφυολογήματα και ρήσεις αλλά και παροιμιώδεις γκάφες.

 Δεν είναι άλλωστε διόλου τυχαίο το παράδειγμα με την αγελάδα που κλωτσάει τον γεμάτο κουβά γάλα που του είχαν κολλήσει οι σύντροφοι  στο παρελθόν.

Αντίθετα οι περισσότεροι από τους πρωτοκλασάτους συντρόφους του  κ. Πάγκαλου, έχουν συνδέσει το όνομα τους και  το πέρασμα τους από την πολιτική με κάποια έργα και νόμους άλλα καλά και άλλα κακά ,που φανερώνουν πως οι άνθρωποι προσπάθησαν και τόλμησαν.

Ο Πεπονής με το ΑΣΕΠ και το φυσικό αέριο, ο Γεννηματάς με τον Παρασκευά Αυγερινό και το ΕΣΥ, ο Τρίτσης με τα χωροταξικά του, ο Λαλιώτης, με την Αττική οδό, το αεροδρόμιο και τη γέφυρα Ρίου- Αντίρριου. Ο Αρσένης με την υποτίμηση της δραχμής και ο Τσοβόλας που τα έδωσε όλα,  ο Μπένος με τα ΚΕΠ, ο Χρυσοχοίδης με τη 17 Νοέμβρη κ.ο.κ

Πέστε μου εσείς ένα έργο, μια  πρωτοβουλία με σφραγίδα Πάγκαλου ,μήπως και κάνω λάθος.

 Μόνο τηλεοπτικούς τσαμπουκάδες με τους αντιπάλους του, προς τέρψιν του φιλοθεάμονος κοινού  και ευρηματικά παρατσούκλια και χαρακτηρισμούς σε όσους του σήκωναν το φρύδι!

 Επί του πρακτέου όμως, δηλαδή  γι αυτό για το οποίο τον ψήφιζαν οι συμπολίτες του ( μια και όπως διατείνεται ο ίδιος ρουσφέτια δεν έκανε ποτέ!) δηλαδή να χρησιμοποιήσει τις γνώσεις και το μυαλό του για το καλό του τόπου,zero!

 Ίσως γι αυτό να του πήγαινε γάντι, ο χαρακτηρισμός “ο κύριος τίποτα”,που εφηύρε για τον συνυποψήφιο του στο Δήμο της Αθήνας κ. Αβραμόπουλο, από τον οποίο και έχασε πανηγυρικά!