Βασίλης Στεφανακίδης

«Πήγατε διακοπές;». Μόνο δύο δήλωσαν ευτυχείς γιατί βρέθηκε κάποιος φίλος-συγγενής που τους κάλεσε στο εξοχικό για κάποιες μέρες, ενώ οι περισσότεροι απαντούσαν κουνώντας το κεφάλι: «Για διακοπές είμαστε; Δεν βλέπεις εδώ τα μπουγιουρντιά του Σαμαρά και του Βενιζέλου;».

Ακόμα και η ταμίας, όταν έφθασε η σειρά να πληρώσω τα δικά μου χαράτσια, εκμυστηρεύτηκε με υγρά μάτια: «Μου ήρθε ΔΕΗ και χαράτσι 700 ευρώ, ο διπλός ΦΑΠ 500 και το μηνιάτικο Σεπτεμβρίου είναι 950 ευρώ. Πώς θα βγει ο μήνας και πώς θα πάρω τα σχολικά των τριών παιδιών μου που είναι γύρω στα 600 ευρώ;».

«Τουλάχιστον να έχουμε την υγειά μας», τόλμησα να πω. «Για πόσο ακόμα έτσι που μας κατάντησαν», μου απάντησε και αισθάνθηκα αμήχανα που δεν είχα κάτι να προσθέσω.

Τα μικρά και μεγάλα δράματα είναι παντού γύρω μας και μέσα μας. Τα βλέπετε, τα βλέπουμε, αλλά δεν τα βλέπουν αυτοί που πρώτα έπρεπε να τα δουν.

Μηρυκάζουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ τι είπε η Μέρκελ, τι είπε ο Σόιμπλε, γιατί τους κατηγορεί το SPD, πόσα δισ. τρύπα βλέπουν η «Bild» και το «Spiegel», αναπαράγουμε την ατεκμηρίωτη αισιοδοξία κάποιων υπουργών και μετά επιστρέφουμε στη μόνιμη παρέα μας, την... απόγνωση.

Μουγκοί και άβουλοι για όλα αυτά που μας συμβαίνουν και, διάολε, δεν φταίξαμε απαραίτητα ή τουλάχιστον όχι τόσο για να τιμωρούμαστε με αυτόν τον σκληρότατο τρόπο.

Και τώρα που ελάχιστοι είναι αυτοί που απέμειναν να πιστεύουν ακόμα στον παράδεισο του ευρώ και αμβλύνονται πια τα αντανακλαστικά των περισσοτέρων, βρίσκουν ευήκοα ώτα οι λαϊκίστικες θεωρίες περί δραχμής αλλά και οι φασίζουσες απόψεις για εθνική καθαρότητα και εξοβελισμό του πολιτικού συστήματος όπως το μάθαμε.
Κι είναι στα αλήθεια αυτή η πιο κρίσιμη περίοδος. Ακόμα και τα λίγα «καλά και αισιόδοξα λόγια» που ακούσαμε την άνοιξη και στις αρχές του καλοκαιριού όχι απλώς δεν μας χόρτασαν αλλά τώρα ακούμε πάλι όλα τα απαξιωτικά των τελευταίων 3 ετών για τους τεμπέληδες και χαραμοφάηδες Ελληνες, για τους ανίκανους πολιτικούς και πως ήταν λάθος τους που μας έβαλαν στο ευρώ.

Ενα λάθος που προφανώς θα αναλάβουν να «διορθώσουν» κάποια στιγμή όχι μακρινή, αφού πρώτα υποθηκεύσουν και βάλουν χέρι σε ό,τι μπορούν από τα ασημικά της χώρας και από τις ζωές 11 εκατομμυρίων Ελλήνων. Θα μας πετάξουν από την Ενωσή τους και το ευρώ σαν στυμμένες λεμονόκουπες, αφού πρώτα μας κάνουν πλύση εγκεφάλου με θεωρίες του τύπου πως με εθνικό νόμισμα η οικονομία μας μπορεί να ανακάμψει τάχιστα και πως η Ε.Ε. θα είναι πάντα στο πλευρό μας, μελλοντικά, δε, θα επανεξετάσουν το ενδεχόμενο επιστροφής μας στο ευρώ!

Για λόγους τακτικής μπορεί να μην το λένε ευθέως τώρα οι Γερμανοί, εν μέσω προεκλογικής περιόδου, καθώς κάτι τέτοιο θα ήταν ομολογία αποτυχίας του προγράμματος που μας επέβαλαν, όμως είναι βέβαιο ότι υπάρχει στην ατζέντα τους και θα το μάθουμε όταν αυτοί κρίνουν, όπως μαθαίνουμε διάφορα τώρα επειδή το επιβάλλει η προεκλογική τους ατζέντα.

Η δε ελληνική κυβέρνηση, με εξαίρεση Σαμαρά, Στουρνάρα και 2-3 ακόμα υπουργούς, περί άλλα τυρβάζει και πορεύεται με την απόλαυση της εξουσίας άλλων εποχών, τότε που γεννούσαν και τα κοκόρια μας. Αντί όμως να κρύβονται μέσα στα υπουργικά τους γραφεία, μήπως θα ήταν χρήσιμο να μεταμφιέζονταν (διαφορετικά δεν τους σώζουν οι προσωπικοί τους σωματοφύλακες) και να κάθονταν σε κάποια από τις ουρές της Εφορίας, των τραπεζών ή των συσσιτίων, να ανακατευτούν τέλος πάντων με τον κόσμο για να μεταφέρουν από πρώτο χέρι την πραγματική εικόνα της κοινωνίας; Ακόμα και στις παιδικές χαρές αν άκουγαν τις κουβέντες των πιτσιρίκων θα καταλάβαιναν πως δεν πάει άλλο!