Βασίλης Στεφανακίδης

Ηταν ίσως για τα περισσότερα νοικοκυριά η τελευταία εβδομάδα της μικρής αναστολής από τα τεράστια προβλήματα που είναι σε διαρκή εξέλιξη. Από αύριο η σκληρή πραγματικότητα θα είναι και πάλι παρούσα για να μας θυμίζει τις υποχρεώσεις οι οποίες δεν πήραν καμιά αναβολή. Φόροι εισοδήματος, Φόρος Ακίνητης Περιουσίας, χαράτσι της ΔΕΗ, αλλά και οι δόσεις από προηγούμενες ρυθμίσεις ορμούν απειλητικά στα τελευταία ίχνη διαθέσιμου εισοδήματος, τη στιγμή που η κρίση βρίσκεται στο σημείο αιχμής και το φως στο τούνελ βλέπουν μόνο τα μάτια της κυβέρνησης.

Σε λίγο θα αρχίσει να ξεφουσκώνει και ο μύθος ότι η φετινή αύξηση του τουρισμού θα έλυνε σημαντικά προβλήματα. Γιατί ναι μεν οι φετινές αφίξεις ξεπερνούν κάθε προσδοκία, πλην όμως οι ξένοι κατευθύνονται σε συγκεκριμένους προορισμούς, με τις μεγάλες μονάδες και τα αεροδρόμια που μπορούν να υποδεχθούν τον μαζικά κατευθυνόμενο τουρισμό. Ωστόσο, πολλές περιοχές που δουλεύουν κυρίως με Ελληνες δεν είδαν αύξηση αφίξεων, αλλά τουναντίον μείωση τόσο ως προς τον αριθμό και τις ημέρες διανυκτερεύσεων όσο και ως προς την κατανάλωση. Και ήταν παλιά οι Ελληνες οι καλύτεροι πελάτες και ήταν ο εσωτερικός τουρισμός που έδινε φτερά στην κατανάλωση και στην τροφοδοσία της ρευστότητας.

Αυτά ανήκουν στο παρελθόν, που πρέπει να το ξεχάσουμε, και να συμβιβαστούμε όλοι στη νέα οδυνηρή πραγματικότητα, όπου τυχεροί θεωρούνται αυτοί που μπορούν ακόμα να φύγουν για 4-5 μέρες διακοπές, άσχετα αν υπολογίζουν ακόμα και τον παραπανίσιο καφέ…

Κι αυτό θα ήταν το λιγότερο κακό αν δεν υπήρχαν όλα τα άλλα, όπως η τεράστια ανεργία, που είναι η ντροπή της σύγχρονης Ελλάδας, και τα δυσβάστακτα φορολογικά βάρη στους ώμους και του τελευταίου Ελληνα, που όμοια δεν υπάρχουν σε καμιά χώρα της Δύσης, τουλάχιστον ανάλογα με το διαθέσιμο εισόδημα.
Οπως όλα δείχνουν, όμως, η τρόικα δεν τελείωσε ακόμα μαζί μας. Δεν της αρκούν τα αποκαΐδια του βιοτικού μας επιπέδου. Μας θεωρεί φοίνικες που θα ξαναγεννηθούμε από τις στάχτες μας. Γι’ αυτό έρχεται τον επόμενο μήνα με ακόμα πιο άγριες διαθέσεις, όπως τουλάχιστον έχουν καταλάβει οι κυβερνητικοί διαπραγματευτές.
Μα θα αναρωτηθεί κανείς, τι άλλο μπορούν να μας επιβάλουν; Ο,τι μπορούσε να σκεφτεί ο διεστραμμένος τεχνοκρατικά νους τους το έχουν επιβάλει. Τι μένει;

Κι όμως, αυτά που φοβάμαι πιο πολύ είναι αυτά που κατηγορηματικά διαψεύδουν οι οικονομικοί υπουργοί, καθώς είναι τα σίγουρα λεφτά για την αποπληρωμή των τόκων τους.

Παρατηρούμε λοιπόν ότι διαψεύδουν το ενδεχόμενο νέας μείωσης των συντάξεων και των μισθών. Κι όμως, εκεί είναι που θα χτυπήσουν και πάλι, μια και ο λογαριασμός δεν βγαίνει. Αδιαφορώντας για την ένδεια στην οποία έχουν περιπέσει ακόμα και οι συνταξιούχοι των πρώην ευγενών Ταμείων, θέλουν να επιβάλουν συντάξεις Ρουμανίας και Βουλγαρίας. Αλλωστε το πλαίσιο της εγγυημένης σύνταξης των 350 ευρώ έχει θεσπιστεί από το δεύτερο μνημόνιο. Η εφαρμογή απομένει.

Και ο κατώτερος μισθός, όμως, δεν είναι για τους τροϊκανούς όσο πρέπει «κατώτερος» ώστε να μετατρέψουν τις συνθήκες στην Ελλάδα του 2013 σε εργασιακό Μεσαίωνα.

Το άλλο μέτωπο στο οποίο εικάζω ότι θα δώσουν μάχη από τον άλλο μήνα (πέρα από πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας) είναι οι καταθέσεις. Οσο κι αν η κυβέρνηση το διαψεύδει για ευνόητους λόγους, για να μην καταρρεύσει το τραπεζικό σύστημα, η κρυφή ατζέντα της τρόικας περιλαμβάνει και το κούρεμα των καταθέσεων χωρίς να είναι ξεκάθαρο ακόμα από ποιο ποσό και πάνω, έτσι ώστε να δεχθεί η Γερμανία το κούρεμα του χρέους της χώρας προκειμένου κάποια στιγμή να γίνει βιώσιμο, δηλαδή εξυπηρετούμενο.

Κι αυτό θα είναι το τελειωτικό χτύπημα στον Ελληνα πολίτη προς δόξαν της διάσωσης της χώρας από τη χρεοκοπία και την παραμονή στο ευρώ, που εσχάτως άρχισαν σκοπίμως να επαναφέρουν στο προσκήνιο διάφοροι αναλυτές στη Γερμανία, προκειμένου να μπουν στο τραπέζι εκ νέου τα διλήμματα.
Μετά ταύτα ίσως έχει δίκιο φίλος συνομιλητής που μου έλεγε πρόσφατα πως όσοι καταφέρουν απλώς να επιβιώσουν έπειτα από αυτή τη λαίλαπα θα είναι πολύ… επιτυχημένοι.