Βασίλης Στεφανακίδης

Από τη  μια μας βγάζουν κόκκινες κάρτες  για  τις καθυστερήσεις στις  ιδιωτικοποιήσεις και από την άλλη, οι ίδιοι τορπιλίζουν και διώχνουν τους υποψήφιους αγοραστές.

Για παράδειγμα το θέμα των ημερών που είναι ο  διαγωνισμός για την πώληση των ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ. Δυο εταιρείες για όσους δεν γνωρίζουν  οι οποίες η μια  ασχολείται με τη χονδρική αγορά του φυσικού αερίου και η άλλη με τη λιανική.

Προκηρύσσει λοιπόν η κυβέρνηση ένα διεθνή διαγωνισμό στον οποίο εκδηλώνουν ζωηρό ενδιαφέρον δύο ρωσικές εταιρείες και με τίμημα πολύ καλό. Οι Ευρωπαίοι όμως, δεν θέλουν να πάρει τη δουλειά η Ρωσική εταιρεία (Gazprom) επειδή βρίσκεται σε δικαστικές διαμάχες με άλλες ευρωπαϊκές χώρες για τον τρόπο τιμολόγησης. Αλλά και από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, η Μέκκα του καπιταλισμού, έχει αντιρρήσεις να δοθούν οι δυο εταιρείες σε ρωσικά συμφέροντα. Έτσι προβάλλουν  προσκόμματα και ενεργοποιούν την Ευρωπαϊκή επιτροπή Ανταγωνισμού η οποία προφανώς θα απορρίψει προληπτικώς την αγοραπωλησία για λόγους μονοπωλιακούς.

Και το  αφελές ερώτημα, αφού τόσο πολύ  κόπτονται  για την αναγκαιότητα  των ιδιωτικοποιήσεων  αλλά και  δεν θέλουν να οδηγηθούν αυτές  οι επιχειρήσεις στους Ρώσους, γιατί δεν έρχεται κάποια δική  τους  εταιρεία  να συμμετάσχει  στο διαγωνισμό ,να προσφέρει περισσότερα από τους Ρώσους και να πάρει τις ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ;  Κι αν τελικά «κόψουν» του Ρώσους και  κηρυχθεί άγονος ο διαγωνισμός, θα συνεχίζουν να μας πιέζουν να πουλήσουμε; Σε ποιόν όμως;

Μέσα σ’ αυτόν  τον παραλογισμό η κυβέρνηση  προσπαθεί να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα έτσι ώστε και να πουλήσει σε καλές τιμές αλλά και να είναι ικανοποιημένοι οι Ευρωπαίοι, οι Αμερικάνοι  αλλά και η Επιτροπή Ανταγωνισμού, βάζοντας στο παιγνίδι και τους Αζέρους στη ΔΕΣΦΑ καθώς εκεί συνυπάρχουν και αμερικανικά συμφέροντα!

Το ίδιο γίνεται και με τον ΟΛΠ.

Α, λένε ,δεν γίνεται να αποκτήσουν οι Κινέζοι μονοπωλιακά τον Πειραιά. Και επειδή δεν μπορούν να αιτιολογήσουν το γιατί, βρίσκουν διάφορα κολπάκια του στυλ δεν έχει η Ελλάδα όλους τους απαραίτητους μηχανισμούς ελέγχου των διακινούμενων προϊόντων, μη τολμώντας να πουν πως αν πάρουν οι Κινέζοι τον έλεγχο του ΟΛΠ,  εκλείπει ο λόγος ύπαρξης κάποιων λιμανιών της Ολλανδίας, της Γερμανίας κλπ.

Αν δεν θέλουν τους Κινέζους όμως, ας έρθουν οι Γερμανοί και οι Ολλανδοί να πλειοδοτήσουν στον διαγωνισμό και να σταματήσουν να κρύβονται πίσω από νομικίστικα κόλπα και οι ηγέτες  της Ευρώπης να μας κουνούν το δάκτυλο.

Όπως και  η άλλη υποκρισία με τις δυο  ελληνικές αεροπορικές εταιρείες που θέλουν να συγχωνευτούν  για να περιορίσουν τα κόστη και τις ζημιές τους. Η Ευρωπαϊκή  Επιτροπή Ανταγωνισμού είναι επιφυλακτική  και μελετάει κατά πόσο θα δημιουργηθεί μονοπώλιο στις εσωτερικές μας γραμμές. Κατ’ αρχήν απαγόρευσε κανείς οιαδήποτε ευρωπαϊκή εταιρεία θέλει να έρθει και να  δραστηριοποιηθεί στην εσωτερική μας αγορά; Κατά δεύτερο αν και οι δύο ζημιογόνες εταιρείες βάλλουν λουκέτο  τι θα γίνει τότε; Μήπως θα έρθει κάποια  Ευρωπαϊκή εταιρεία τότε για να μας εξυπηρετήσει; Τότε όμως  θα της πουν  δεν γίνεται να πας μόνη, πρέπει να βρεθεί και μια δεύτερη για να ανταγωνίζεστε;

Μετά ταύτα , όλα αυτά είναι μια απλή παράνοια ή  συγκαλυμμένος εκβιασμός  ώστε  στο τέλος να τα πάρουν οι Ευρωπαίοι  μπιρ παρά;