Βασίλης Στεφανακίδης

Τώρα πια, ακόμα και οι πλέον δύσπιστοι θα πρέπει να έχουν πειστεί ότι το ενδεχόμενο επίσημης και τυπικής χρεοκοπίας της χώρας απομακρύνεται σε χρονική απόσταση ασφαλείας. Αύριο, καλώς εχόντων, έρχονται τα 34 δισ. και μέχρι τον Μάρτιο άλλα σχεδόν 20 δισ. ευρώ. Με άλλα λόγια, είναι πολλά τα λεφτά για να τα  πετάξουν οι δανειστές, και μαζί με αυτά και τη χώρα, από την ευρωζώνη αν δεν έρθουν τα πάνω-κάτω ή αν δεν τα κάνουμε τελείως θάλασσα για άλλη μία φορά. Επομένως, εφεξής η τύχη της χώρας βρίσκεται στα χέρια των Ελλήνων πολιτικών, αν και αυτό δεν είναι και η καλύτερη εγγύηση.

Ναι, υπάρχουν ασφαλιστικές δικλίδες από τους δανειστές, ναι, υπάρχουν ρήτρες αυτόματης λήψης μέτρων αν γίνουν παρεκκλίσεις, όπως θα συνεχίσουν και οι ασφυκτικοί έλεγχοι της τρόικας, καθώς το μεγαλύτερο κομμάτι του χρέους μας βρίσκεται πλέον στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις είτε άμεσα είτε μέσω ΕΚΤ. Ολα αυτά όμως μπορεί να αποδειχθούν ανεπαρκή αν ξεσπάσει αίφνης εσωτερική πολιτική κρίση μη ελεγχόμενη. Και δυστυχώς, με βάση τα δείγματα γραφής που μας έχει δώσει το πολιτικό προσωπικό από τον Μάιο και εντεύθεν, διαπιστώνουμε ότι η κατάσταση είναι λίαν εύθραυστη. Σε όλα τα κόμματα συντελούνται αλλαγές και αναπτύσσονται απόψεις που οδηγούν στην αποσάθρωσή τους με απρόβλεπτες τις εξελίξεις αν μεταλλαχθούν σε διαλυτικά φαινόμενα. Αυτός ο -λάθος κατά την άποψή μου- διαχωρισμός μνημονιακών - αντιμνημονιακών, πίσω από τους οποίους στοιχίζονται τα πλέον ετερόκλητα στοιχεία, μπορεί να μας οδηγήσει εντέλει σε ισοπεδωτικές λογικές, που θα είναι πολύ μακριά από τις θεμιτές διαφορές εντός του δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Ολοι μας παρατηρούμε εσχάτως έναν υπερπληθωρισμό σωτήρων από την άκρα Δεξιά ως την άκρα Αριστερά. Ποτέ άλλοτε τέτοιος συνωστισμός εθνοσωτήρων, τινές των οποίων εμφορούνται από γελοίες απόψεις και θέσεις αλλά συνάμα επικίνδυνες, καθώς οι αστειότητές τους δεν εκλαμβάνονται ως τέτοιες από τον ταπεινωμένο και εξουθενωμένο Ελληνα που διψάει να ακούσει ευχάριστα πράγματα, όπως ότι αν τους ψηφίσει θα τελειώσει το μαρτύριό του. Κανονικά ο διαχωρισμός των πολιτικών κομμάτων έπρεπε να είναι σε πραγματιστές και πειραματιζόμενους, και έτσι έπρεπε να τους αντιμετωπίζει ο λαός, πλην όμως ουδείς μπορεί να ζητήσει ευθύνες από έναν λαό πολλάκις προδομένο τον οποίο με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους κατάντησαν επαίτη.

Αν λοιπόν η παρούσα κυβέρνηση για οιονδήποτε λόγο δεν μακροημερεύσει ώστε να υλοποιήσει τις προγραμματικές δεσμεύσεις των τριών κομμάτων, τότε πολύ φοβούμαι πως και ο νέος δανεισμός θα πάει στράφι και σύντομα θα επιστρέψουν τα σενάρια Grexit. Ας παραμερίσουν επομένως -τουλάχιστον οι κυβερνητικοί εταίροι- τις όποιες διαφορές τους, ας σταματήσουν τον κλεφτοπόλεμο και τις διαφοροποιήσεις σε θέματα ήσσονος σημασίας κι ας ανασκουμπωθούν όλοι μαζί να δουλέψουν ώστε  να έρθουν το γρηγορότερο δυνατό η ανάκαμψη, η ελπίδα, οι δουλειές, το κοινωνικό κράτος και το χαμόγελο στα χείλη των Ελλήνων. Κι ας μην ξεχνούν ούτε στιγμή ότι οι τρεις τους είναι δεμένοι με έναν περίεργο ιστό. Αν τον σπάσουν, πέσει η κυβέρνηση και οδηγηθούμε πρόωρα σε εκλογές, η τιμωρία από το εκλογικό σώμα θα τους κονιορτοποιήσει (τουλάχιστον τους δύο από τους τρεις, καθώς η Ν.Δ. θα παραμείνει ούτως ή άλλως ως ο ένας πόλος της αστικής δημοκρατίας). Αν παραμείνουν ενωμένοι και πετύχουν αυτό για το οποίο δεσμεύτηκαν, τότε ίσως να έχουν καλύτερη μοίρα, καθώς θα έχουν σαν ασπίδα τους ότι με την υπεύθυνη στάση τους έσωσαν τη χώρα από τη χρεοκοπία και την κράτησαν ζωντανή μέσα στην ευρωπαϊκή οικογένεια.Τώρα λοιπόν έχουν την ευκαιρία, μετά τη λαίλαπα των μέτρων, να ξεδιπλώσουν τις ιδέες τους για την ανάπτυξη και την κοινωνική δικαιοσύνη. Ας δείξουν σε όλους μας ότι έχουν φαντασία και όραμα για ένα σύγχρονο κράτος και ότι δεν είναι απλώς διαχειριστές των δανειστών.