Βασίλης Στεφανακίδης

Πέρασε σχεδόν ως αυτονόητο ενώ έπρεπε να σηκωθούν και οι πέτρες. Ο πολύς και άκαμπτος κ. Πολ Τόμσεν παραδέχτηκε ότι το πρώτο μνημόνιο έπεσε έξω γιατί στις εκτιμήσεις του ΔΝΤ ένας πολλαπλασιαστής υπολογισμού του χρέους ήταν λάθος και άρα η προϋπολογιζόμενη ύφεση έβγαινε πάντα μεγαλύτερη στα τρία τελευταία χρόνια και μαζί της όλοι οι υπόλοιποι δείκτες.

Παρά την ωμή ομολογία του, αντί να βάλει μυαλό και να είναι πιο προσεκτικός στην παραπέρα άσκηση των καθηκόντων του, όχι απλά εμφανίζεται σαν να μην τρέχει τίποτα, αλλά επιπλέον κάθε στιγμή επιχειρεί να τινάξει τα πάντα στον αέρα, ακόμα και την ίδια την ευρωζώνη, βγάζοντας από το καπέλο του απαιτήσεις όπως τα Εργασιακά, που όμως δεν περιλαμβάνονται στις υποχρεώσεις της χώρας.

Το να αντιδράσουν όπως αντιδρούν οι κυβερνητικοί εταίροι είναι το λιγότερο που μπορούν να κάνουν. Κανονικά θα έπρεπε να πάρουν τηλέφωνο τα αφεντικά της τρόικας και να τους πουν ορθά κοφτά πως οι υπάλληλοί τους, με την αμετροεπή στάση τους, απειλούν να τινάξουν τη συμφωνία και μαζί την ίδια την ευρωζώνη και να τους μαζέψουν επειγόντως.

Αν η Μέρκελ, ο Ολάντ και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι που κόπτονται για τη συνοχή και τη διάσωση της ευρωζώνης κρίνουν ότι, αν δεν μειωθούν οι αποζημιώσεις και δεν καταργηθούν οι τριετίες των Ελλήνων εργαζομένων, τότε δεν μπορούν να μας δώσουν τη ρημάδα τη δόση, ε, τότε, το κρίμα στον λαιμό τους.

Πολύ φοβούμαι, όμως, ότι όλα αυτά που βιώνουμε τις τελευταίες μέρες είναι μια κακοστημένη παράσταση με «το μικρό καμαράκι του Χότζα». Εμφανίζουν από το πουθενά νέους όρους έτσι ώστε, κάτω από τον κίνδυνο κατάρρευσης της κυβέρνησης, και μαζί όλου του παγκόσμιου πειράματος που λέγεται Ελλάδα, να κάνουν λίγο πίσω για να δώσουν λίγο περιεχόμενο στις λεγόμενες διαπραγματεύσεις!

Ούτως ή άλλως και αυτοί και εμείς γνωρίζουμε εκ των προτέρων πως ούτε αυτό το πρόγραμμα θα πετύχει, όπως απέτυχαν παταγωδώς και τα προηγούμενα. Χρέος στο 120% του ΑΕΠ δεν πρόκειται να δούμε ούτε το 2050!

Λογιστικές αλχημείες κάνουν οι τροϊκανοί ώστε να μοιάζει φιλόδοξο το πρόγραμμα και να εκταμιευθεί η δόση, όπως και οι προηγούμενες. Και στο τέλος αυτό που πάντα μένει είναι φτωχότερος κατά πολύ ο ελληνικός λαός, χωρίς κοινωνικό δίχτυ προστασίας και χωρίς εκείνες τις κοινωνικές παροχές που στο παρελθόν μας ξεχώρισαν από το Μπανγκλαντές.

Χώρια -τι ειρωνεία, αλήθεια- που θα πρέπει να ανακουφιστούμε που τελικά τα κατάφεραν και έκλεισαν το «πακέτο» στο οποίο μας έχουν κλείσει όλους μέσα και προσπαθούμε μάταια να αναπνεύσουμε.