Τα παιδιά και τα αποπαίδια του Δημοσίου
Βασίλης Στεφανακίδης
Τα παιδιά και τα αποπαίδια του Δημοσίου
Δίχτυ προστασίας στα εισοδήματα των λεγόμενων ειδικών μισθολογίων απλώνει με περισσή επιμέλεια και φροντίδα η τρικομματική κυβέρνηση.
Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό αλλά εκ των πραγμάτων διαχωρίζει τους εργαζόμενους σ’ αυτό τον τόπο, σε πρώτης και δεύτερης κατηγορίας.
Δίχτυ προστασίας στα εισοδήματα των λεγόμενων ειδικών μισθολογίων απλώνει με περισσή επιμέλεια και φροντίδα η τρικομματική κυβέρνηση.
Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό αλλά εκ των πραγμάτων διαχωρίζει τους εργαζόμενους σ’ αυτό τον τόπο, σε πρώτης και δεύτερης κατηγορίας.
Δηλαδή οι δημόσιοι υπάλληλοι ή οι δημοτικοί υπάλληλοι που δεν είναι ένστολοι ή δεν φορούν άσπρες ποδιές έχουν υποστεί τα όσα έχουν υποστεί, με τις μειώσεις μισθών και κινδυνεύουν να απολυθούν ως υπεράριθμοι, ενώ οι των ειδικών μισθολογίων έχουν μετατραπεί σε είδος υπό προστασίαν.
Κατανοώ ότι έχουμε ανάγκη από το αξιόμαχο και το υψηλό ηθικό των ενόπλων δυνάμεων, κατανοώ ότι οι αστυνομικοί για να μας παρέχουν ασφάλεια (όση τέλος πάντων μας προσφέρουν) δεν πρέπει να πεινάνε. Όμως πώς να περιμένουμε τη βελτίωση του παραγόμενου έργου από τον στενό δημόσιο τομέα και αύξηση της παραγωγικότητας υπό τις συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια;
Επιπρόσθετα, οι έννοιες, ισονομία, αξιοκρατία, κατάργηση προνομίων που έλκονται από την επετηρίδα που έχουν πάει στα χρόνια του μνημονίου; Όχι πως υπήρχαν και πριν από αυτό, αλλά τουλάχιστον μπορούσε κανείς να τα επικαλεστεί σε κάποιες περιπτώσεις.
Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό αλλά εκ των πραγμάτων διαχωρίζει τους εργαζόμενους σ’ αυτό τον τόπο, σε πρώτης και δεύτερης κατηγορίας.
Δηλαδή οι δημόσιοι υπάλληλοι ή οι δημοτικοί υπάλληλοι που δεν είναι ένστολοι ή δεν φορούν άσπρες ποδιές έχουν υποστεί τα όσα έχουν υποστεί, με τις μειώσεις μισθών και κινδυνεύουν να απολυθούν ως υπεράριθμοι, ενώ οι των ειδικών μισθολογίων έχουν μετατραπεί σε είδος υπό προστασίαν.
Κατανοώ ότι έχουμε ανάγκη από το αξιόμαχο και το υψηλό ηθικό των ενόπλων δυνάμεων, κατανοώ ότι οι αστυνομικοί για να μας παρέχουν ασφάλεια (όση τέλος πάντων μας προσφέρουν) δεν πρέπει να πεινάνε. Όμως πώς να περιμένουμε τη βελτίωση του παραγόμενου έργου από τον στενό δημόσιο τομέα και αύξηση της παραγωγικότητας υπό τις συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια;
Επιπρόσθετα, οι έννοιες, ισονομία, αξιοκρατία, κατάργηση προνομίων που έλκονται από την επετηρίδα που έχουν πάει στα χρόνια του μνημονίου; Όχι πως υπήρχαν και πριν από αυτό, αλλά τουλάχιστον μπορούσε κανείς να τα επικαλεστεί σε κάποιες περιπτώσεις.
Ο μεγαλύτερος όμως διαχωρισμός κάτι σαν αποπαίδι είναι ο ιδιωτικός τομέας. Η ανεργία έφθασε στο 1.109.500 άτομα με τάσεις περαιτέρω ανόδου και στα επόμενα χρόνια ενώ όσοι απέμειναν να δουλεύουν με τους γλίσχρους μισθούς τους καλούνται ο καθένας να συντηρεί ένα άνεργο και ένα συνταξιούχο!
Και μπορεί στα λόγια όλα τα μέτρα να αποσκοπούν στην ανάπτυξη και στη δημιουργία θέσεων εργασίας, στην πράξη όμως αυτό είναι ένα πολύ μακρινός και καθόλου βέβαιος στόχος.
Ούτε οι μισθοί των 550 ευρώ δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας, ούτε η κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων. Γιατί αν ήταν έτσι, γειτονικές χώρες όπως η Βουλγαρία ή η Αλβανία, θα ήταν από χρόνια παράδεισος!
Κι αυτό πρέπει επιτέλους να το διαμηνύσουμε με τρόπο κάθετο και απόλυτο στους τροϊκανούς και στα αφεντικά τους που ακόμα και τώρα επιμένουν σε νέες μειώσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα.
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
Ειδήσεις
Δημοφιλή
Σχολιασμένα
