Βασίλης Στεφανακίδης

Ολο και πληθαίνουν τα ακραία και λαϊκίστικα φαινόμενα που απευθύνονται στα χαμηλά ένστικτα των ψηφοφόρων και όλο και περισσότερο απουσιάζει ο πολιτικός λόγος με επιχειρήματα και προτάσεις για την επόμενη μέρα. Κοκορομαχίες άνευ λόγου και ουσίας με φθηνούς και ευρηματικούς εντυπωσιασμούς που αν το σκεφτεί κανείς, δεν αφορούν κανέναν πλην ίσως από αυτούς που ανήκουν στους σκληρούς κομματικούς πυρήνες των οποίων, όμως, η ψήφος ούτως ή άλλως είναι δεδομένη.

Οι ψηφοφόροι όμως και κυρίως οι αναποφάσιστοι, οι νέοι, οι άνεργοι, οι υποαμειβόμενοι, οι επαγγελματίες, οι επιστήμονες, οι αγρότες, αλλά και οι συνταξιούχοι και οι καθημαγμένοι πολίτες από την ακρίβεια είναι σαφές ότι άλλα περιμένουν να ακούσουν από τους πολιτικούς και όχι να βλέπουν στους δέκτες τους κατακριτέα φαινόμενα, όπως αυτό με μία βουλευτή να επιδεικνύει φωτογραφία του Τσίπρα που πήγε θέατρο την ημέρα που έπεσε το μοιραίο Φάντομ, ως «τρομερό» ντοκουμέντο και ένας άλλος βουλευτής να αρπάζει και να τσαλακώνει τη φωτογραφία. Τέτοιες εικόνες δεν τιμούν κανέναν και, εκτός των άλλων, αυτός δεν είναι πολιτικός διάλογος.

Δεν ξέρω μέχρι πού φτάνει ο κατήφορος και τι άλλο θα δουν τα μάτια μας και θα ακούσουν τ’ αυτιά μας τους επόμενους μήνες, αλλά ξεκινήσαμε πολύ στραβά.

Το πολιτικό προσωπικό της χώρας και όλοι αυτοί που διεκδικούν την ψήφο μας πρέπει πρωτίστως να μας πουν τι θα κάνουν για να βελτιώσουν τις ζωές των πολιτών. Ναι, να γίνει κριτική για τα πεπραγμένα της κυβερνητικής θητείας, ναι, να γίνουν συγκρίσεις, ναι, να προβληθούν τα λάθη και οι παραλείψεις ή, από την άλλη, τα επιτεύγματα, αλλά το διακύβευμα των εκλογών, κι ας μην το ξεχνούν, είναι το μέλλον όλων μας.

Το γκρέμισμα είναι εύκολο. Το δύσκολο είναι το χτίσιμο. Δηλαδή, τι θα κάνει ο καθένας την επομένη, πρακτικά, ρεαλιστικά, κοστολογημένα και συγκεκριμένα για την ακρίβεια, τους μισθούς, τις επενδύσεις, την ανάπτυξη, τη δημόσια υγεία, την παιδεία, την αγροτική παραγωγή, την εθνική και εσωτερική ασφάλεια.
Πρόβλημα μεν και μέγα ολίσθημα οι παρακολουθήσεις των τηλεφώνων, αλλά ειλικρινά πρόκειται για γεγονός που συμβαίνει πρώτη φορά στα χρονικά; Πάντα δεν γίνονταν και θα γίνονται είτε δικαιολογημένα είτε αδικαιολόγητα; Πάντα δεν υπήρχαν επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι σε νευραλγικές θέσεις που υπερέβαιναν τα καθήκοντά τους;

Και άραγε είναι πολλοί αυτοί που πιστεύουν σ’ αυτή τη χώρα ότι η Δημοκρατία μας κινδυνεύει για να παραμερίσουμε όλα τα άλλα και να ασχοληθούμε με το πώς θα τη σώσουμε;

Αστεία πράγματα. Το ’χουμε πει πολλές φορές ότι η κοινωνία και οι πολίτες βρίσκονται σε άλλη πίστα από αυτήν στην οποία «αγωνίζονται» (τρόπος του λέγειν) οι περισσότεροι από τους πολιτικούς μας.

Πρέπει όσο είναι καιρός να πιάσουν τον σφυγμό της κοινωνίας, τις αγωνίες και τους φόβους, και εκεί να εστιάσουν με εποικοδομητικές προτάσεις για λύσεις.

Και όσο κι αν φαίνεται πεζό και ωφελιμιστικό, αυτοί που δεν έχουν λυμένο το βιοποριστικό τους πρόβλημα, πρώτα και πάνω απ’ όλα νοιάζονται για την τσέπη τους.

Δηλαδή την οικονομία και πώς αυτή θα βελτιώσει τα οικογενειακά τους οικονομικά. Μπορεί το «καλάθι του νοικοκυριού» ή το Market Pass να μην καλύπτουν πλήρως τα διαδοχικά κύματα ακρίβειας, αλλά δεν είναι και για πέταμα. Η αντιπολίτευση τι λέει; Εχει καλύτερες προτάσεις για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα; ΄Η θα συνεχίσει να επιμένει στην κατάργηση του ΦΠΑ στα τρόφιμα και τον ειδικό φόρο κατανάλωσης στα καύσιμα, πράγματα ανέφικτα, γιατί τότε θα χρειάζονταν πολλά δισεκατομμύρια. τα οποία πολύ απλά δεν υπάρχουν και δεν το αντέχουν ούτε οικονομίες άλλων χωρών πολύ πλουσιότερων από εμάς.

Ελπίζω στην πορεία προς τις εκλογές να λογικευτούν και να ακούσουμε επιτέλους και σοβαρές προτάσεις και όχι μόνο φληναφήματα.