Βασίλης Στεφανακίδης

Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει αυτή η ιδιότυπη εκεχειρία και πόσο θα μείνουν στα θηκάρια τα μαχαίρια αλλά αυτό το «διάλειμμα» είναι ευχάριστο για την ίδια την πολιτική και πολύ περισσότερο για όλους εμάς. Μια πολιτική που θεωρητικά αποσκοπεί και αγωνίζεται για τους ανθρώπους και τη βελτίωση της ζωής τους και δεν είναι μια μάχη χωρίς κανόνες απλά και μόνο για την εξουσία.

Αυτό που αναγνώρισαν, όλοι οι πολιτικοί αντίπαλοι της Φώφης τις τελευταίες μέρες, ήταν η ευγένεια της και η απουσία από τον πολιτικό της λόγο των προσωπικών επιθέσεων και των διχαστικών επιχειρημάτων. Το θέμα όμως είναι αυτή η ανακωχή να μην είναι σαν των πολέμων όταν οι εχθροί σταματούν για λίγο για να θάψουν τους νεκρούς τους. Γιατί οι πολιτικοί δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι εχθροί αλλά αντίπαλοι που προσπα΄θούν για το γενικό καλό το οποίο προσεγγίζουν από διαφορετικές θέσεις.

Οσο λοιπόν κι αν είμαστε ρομαντικοί και θα θέλαμε μια άλλη συμπεριφορά από τους πολιτικούς μας εκπροσώπους, πολύ φοβούμαι πως σε λίγες μέρες θα ξεχαστεί κι αυτή η χιλιοειπωμένη παρακαταθήκη της Φώφης και η καταλλαγή θα δώσει και πάλι τη θέση της στην εχθροπάθεια και στα κτυπήματα κάτω από τη ζώνη.

Ήδη με αφορμή τον θάνατο του νεαρού Ρομά από τους αστυνομικούς στο Πέραμα, είδαμε και πάλι διχαστικό λόγο από την αξιωματική αντιπολίτευση πριν καν αποφανθεί η δικαιοσύνη για ευθύνες, πυροδοτώντας εξεγέρσεις στις κοινότητες των Ρομά. Βγήκαν και κατήγγειλαν ρατσισμό λες και οι αστυνομικοί όταν καταδίωκαν το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαιναν οι νεαροί, ήξεραν πως μέσα σ’ αυτό υπήρχαν Ρομά και γι’ αυτό τους πυροβόλησαν!

Όμως σε μια οργανωμένη κοινωνία υπάρχουν και λειτουργούν θεσμικά όργανα όπως η δικαιοσύνη που καλείται να εξιχνιάσει και να φωτίσει τα γεγονότα και δεν μπορούν τα πολιτικά κόμματα να την υποκαθιστούν και να βγάζουν καταδικαστικές αποφάσεις χωρίς να γνωρίζουν όλες τις πτυχές του θέματος.

Και μπορεί το κάθε κόμμα να επιλέγει το ακροατήριο του, πλην όμως δεν μπορεί να επιβάλλει την άποψη του σε όλη την κοινωνία με το έτσι θέλω.
Και δυστυχώς για τους περισσότερους πολίτες, ο εξανθρωπισμός και η ηθική στην πολιτική ζωή της χώρας θα αργήσει πολύ και η κοινή λογική θα υποτάσσεται στον πόλεμο για την εξουσία και στο κυνήγι της ψήφου σε θολά νερά, απομακρύνοντας έτσι από την πολιτική και τα κοινά, όλο και περισσότερους πολίτες.