Βασίλης Στεφανακίδης

Τελικά, για άλλη μια φορά αποδεικνύεται πως, μια κυβέρνηση που περνά τις εξετάσεις στα μείζονα, μπορεί να την πατήσει από εκεί που δεν το περιμένει, από τα λεγόμενα προβλήματα της καθημερινότητας.

Τι έχουμε λοιπόν τούτες τις μέρες; Εύσημα από τους θεσμούς στα πλαίσια της τελευταίας αξιολόγησης για τον τρόπο αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης που είναι συνέπεια της πανδημίας, εύσημα από το ΔΝΤ για τους ίδιους λόγους και πρόβλεψη για εκρηκτική ανάπτυξη στο δεύτερο εξάμηνο του τρέχοντος έτους και μεγαλύτερη(5,4%) του 2022.

Δηλαδή, θετικές αξιολογήσεις που έρχονται να προστεθούν σε άλλες που έχουν γίνει από οίκους αξιολόγησης και θεσμούς όπως η Κομισιόν και ο ΟΟΣΑ.

Από την άλλη, φαίνεται πως αυτά επισκιάζονται από κάτι εντελώς απρόσμενο. Τον πόλεμο αλληλοεξόντωσης εγκληματικών ομάδων που δρουν στην Αθήνα! Το ξεκαθάρισμα λογαριασμών ανθρώπων της νύχτας έρχεται να αμαυρώσει τις προσπάθειες της κυβέρνησης να ανατάξει τη χώρα και να μειώσει την παραβατικότητα και την ανομία. Αποδεικνύεται δε στην πράξη πως είναι πολύ ευκολότερο να εκκενώσει κτήρια από καταληψίες “ακτιβιστές και δικαιωματιστές”, από το να τα βάλλει με το λεγόμενο οργανωμένο έγκλημα.

Ένα οργανωμένο έγκλημα που δεν είναι φυσικά ελληνικό φαινόμενο και ενδημεί παντού και διαχρονικά. Κι ούτε σημαίνει πως οι τελευταίες δολοφονίες μας μετέτρεψαν ξαφνικά σε Σικάγο του μεσοπολέμου.

Αποδεικνύει όμως πως αυτές οι ομάδες μπορούν και δρουν κάτω από τα ραντάρ της οργανωμένης αστυνομίας και μιας θεωρητικά ευνομούμενης πολιτείας. Κι είναι μια ξεχωριστή κατηγορία στο λεγόμενο κοινό έγκλημα που επιδίδεται σε ένα αγώνα επικράτησης στην πίτα των παράνομων κερδών από εκβιασμούς, προστασίες νυκτερινών κέντρων, ναρκωτικών, μαστροπείας κ.λπ.

Στα προηγούμενα χρόνια είχε γίνει μάστιγα το έγκλημα με τις διαρρήξεις, τις κλοπές, τους βασανισμούς πολιτών μέσα στα σπίτια τους από συμμορίες που έβαζαν στο μάτι την περιουσία τους. Δεν γνωρίζω τα στατιστικά σε αυτή την κατηγορία των εγκλημάτων τότε και τώρα, αλλά φρονώ πως ο φόβος που είχαν οι πολίτες, δεν έχει φύγει, για τον απλούστατο λόγο πως και σήμερα ακούμε κάθε τόσο γι αυτού του είδους τα εγκλήματα.

Δηλαδή, η λεγόμενη ασφάλεια του πολίτη είναι και σήμερα το μεγάλο ζητούμενο. Η προηγούμενη κυβέρνηση μαζί με όλα τα άλλα, πλήρωσε στις εκλογές το τίμημα της ανασφάλειας και του φόβου από τους ψηφοφόρους, οι οποίοι παράλληλα, πίστεψαν σε αυτά που υποσχόταν με την επιβολή του “νόμου και της τάξης”, αυτή η κυβέρνηση.

Ενώ λοιπόν η κυβέρνηση με το καλημέρα βρέθηκε αγκαλιά με τον τεράστιο πρόβλημα της πανδημίας και της νέες οικονομικής κρίσης για την οποία οι πολίτες στις μετρήσεις κοινής γνώμης της δίνουν ένα καλό βαθμό, εν τούτοις τώρα κινδυνεύει να χάσει την εμπιστοσύνη τους, επειδή κάποιοι κουμπουροφόροι αποφάσισαν να κλείσουν τους λογαριασμούς τους ή να ξαναμοιράσουν την πίτα των παράνομων δραστηριοτήτων τους ή δεν ξέρω τι άλλο.

Σαφώς και αδικείται το συνολικό έργο της κυβέρνησης αλλά και η ίδια η αστυνομία αν παραμείνουν απλοί θεατές και πηγαινοφέρνουν φακέλους στον Άρειο Πάγο. Και μάλιστα να ανέχονται να μετατρέπονται σε υποκείμενα χλεύης της αντιπολίτευσης, μείζονος και ελάσσονος, οι οποίοι κουνούν το δάκτυλο θεωρώντας τους πολίτες λωτοφάγους!

Επομένως, δεν αρκούν πλέον τα λόγια και οι υποσχέσεις για πάταξη των εγκληματικών οργανώσεων που κατά τα άλλα τους γνωρίζουν από την καλή και την ανάποδη. Πράξεις και έργα τώρα. Για να βουλώσουν κι εκείνα τα στόματα που κάνουν λόγο για διαφθορά και μεγάλα συμφέροντα, για να μη φθάσουμε να ορίζει η “νύχτα”, την ατζέντα της “ημέρας”.