Βασίλης Στεφανακίδης

Υπήρχε ακόμα μια ενιαία φωνή από την επιστημονική κοινότητα της χώρας και οι ανάριες φωνές αρνητών, ψεκασμένων και χριστιανοφοβικών που θεωρούσαν πως με τη μετάληψη δεν γίνεται μετάδοση είχαν περιθωριοποιηθεί στη γραφικότητά τους.

Σήμερα, όμως, που η κατάσταση έχει ξεφύγει και σε ορισμένες περιοχές της χώρας έχει χαθεί ο έλεγχος, βλέπουμε έναν έντονο διχασμό στην κοινωνία, στο πολιτικό προσωπικό, αλλά και στους επιστήμονες, απότοκα εν πολλοίς του «δρυός πεσούσης».

Καθημερινά πληθαίνουν οι επικριτικές φωνές που κάνουν λόγο για καθυστερήσεις στη λήψη αυστηρών μέτρων, για επανάπαυση της κυβέρνησης στις δάφνες του πρώτου γύρου, για εφησυχασμό και ατολμία στην ενίσχυση και θωράκιση του Εθνικού Συστήματος Υγείας με περισσότερες μονάδες ΜΕΘ, κλίνες, αλλά και προσλήψεις με γρήγορη εκπαίδευση ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού.

Και οι επιστήμονες, όμως, εμφανίζονται με αποκλίνουσες απόψεις, καθώς άλλοι ζητούν απλώς την εφαρμογή των υφιστάμενων μέτρων και άλλοι φτάνουν μέχρι του σημείου να προτείνουν μέτρα τύπου Ουχάν και να μην επιτρέπεται να βγαίνουμε από τα σπίτια μας ούτε για αγορά τροφίμων και -γιατί όχι- να μαζεύουν τους παραβάτες με απόχη!

Το βάρος και τα βέλη, βέβαια, αφορούν κατά κύριο λόγο την κυβέρνηση και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που την περασμένη άνοιξη πιστώθηκε την επιτυχία αποκλειστικά αυτός και μοιραία τώρα χρεώνεται τις αστοχίες και τις αδυναμίες αντιμετώπισης του πρωτοφανούς νέου κύματος. Το περίμενε αλλά δεν έκανε τίποτα για να προετοιμάσει τις άμυνες, λένε οι πολιτικοί του αντίπαλοι, και εφεξής φέρει ακέραια την ευθύνη για ό,τι μέλλει να συμβεί, όπως του υπενθύμισε υπό τύπον απειλής ο Αλέξης Τσίπρας.

Οχι πως αποποιείται ο ίδιος τις ευθύνες του, αφού με κάθε ευκαιρία τονίζει στους αντιπάλους του να αφήσουν ήσυχους τους επιστήμονες και ό,τι έχουν να προσάψουν να το κάνουν στο πρόσωπό του γιατί αυτός είναι που στο τέλος παίρνει τις αποφάσεις και αυτός σηκώνει το βάρος των επιλογών του.

Επί των προκειμένων, όμως, την ώρα της μεγάλης μάχης, όπου μετράμε δεκάδες νεκρούς κάθε μέρα και οι γιατροί βρίσκονται αντιμέτωποι με τεράστια ηθικά διλήμματα για το σε ποιους και με ποιον τρόπο θα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, το μόνο που δεν χρειαζόμαστε είναι ο διχασμός της κοινωνίας και του πολιτικού προσωπικού.

Η μόνη προτεραιότητα είναι η με κάθε τρόπο και μέσο ανακοπή της εξάπλωσης του ιού, το σώσιμο των ζωών και η διαφύλαξη της δημόσιας υγείας. Ολα τα άλλα έπονται και θα έχουμε χρόνο μετά να κάνουμε απολογισμό και απόδοση ευθυνών. Οι γκρίνιες και οι μεμψιμοιρίες αυτές τις κρίσιμες στιγμές αλλά και οι λαϊκίστικες φωνές που αποπροσανατολίζουν από το πρόβλημα δεν έχουν θέση στον δημόσιο διάλογο τώρα.
Ούτε είναι η ώρα απόδοσης ευθυνών στους νέους και τα πάρτυ τους, στις διαδηλώσεις, στους άκαμπτους ιεράρχες, κληρικούς και το ποίμνιό τους, αλλά και στους ανόητους αρνητές.

Οπως δεν είναι η ώρα για κάμψη στις πιέσεις της λεγόμενης αγοράς για άνοιγμα των καταστημάτων στις αρχές του Δεκέμβρη ή το άνοιγμα των σχολείων γιατί η τηλεκπαίδευση στα Δημοτικά απέτυχε ή γιατί οι γονείς δεν έχουν πού να αφήσουν τα παιδιά και βιάζονται να τα «παρκάρουν» στις σχολικές αίθουσες προκειμένου να πάνε στις δουλειές τους.

Ο συλλογικός και πάνδημος αγώνας που πρέπει να δώσουμε όλοι για να στηρίξουμε και τους αφανείς ήρωες πίσω από τις μάσκες δεν χωράει ούτε σε κομματικά κουτάκια, ούτε σε χρώματα, ούτε σε παντοειδείς διαχωρισμούς.

Ο καθένας μας ας κάνει αυτό που του αναλογεί με συνέπεια κι όταν με το καλό περάσει η μπόρα, τότε θα έχουμε όλο τον χρόνο να αποδώσουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και να πληρώσει ο καθένας τα λάθη, τις παραλείψεις και την απρονοησία του ή να πιστωθεί τις εποικοδομητικές του προτάσεις.