Βασίλης Στεφανακίδης

Και όλοι στοιχίζονται πίσω από αυτή την εθνική κόκκινη γραμμή. Στο μεταξύ, ο διπλωματικός πυρετός σε όλα τα μέτωπα φαίνεται πως επί του παρόντος φέρνει αποτελέσματα και μάλλον -αν και με τον Ερντογάν δεν υπάρχουν βεβαιότητες, γιατί τη μία λέει άλλα και την επομένη κάνει τα εντελώς αντίθετα- το σεισμογραφικό «Ορούτς Ρέι» απλά θα κάνει μια βόλτα και δεν θα απλώσει καλώδια για την πραγματοποίηση σεισμικών ερευνών. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά πως τελειώσαμε και μπορούμε να εφησυχάσουμε. Τα ανοικτά μέτωπα παραμένουν και είναι αρκετά.
Το ανυπόστατο τουρκολιβυκό μνημόνιο παραμένει ενεργό, όπως και το ενδεχόμενο γενικότερης ανάφλεξης στη Λιβύη με πολλές εμπλεκόμενες χώρες.

Ο παραλογισμός με το «γκριζάρισμα» ελληνικών νησιών και νησίδων βρίσκεται στο βασικό μενού του Ερντογάν. Οι παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου είναι το καθημερινό του παιχνίδι. Οι παρεμβάσεις υπέρ της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης συνεχείς. Και βέβαια, ας μην ξεχνάμε και τον άλλο βραχνά, τα εκατομμύρια προσφύγων που βρίσκονται στην Τουρκία και που με κάθε τρόπο προσπαθεί να τους διοχετεύσει στην Ελλάδα. Αυτά τα προβλήματα θα τα βρίσκουμε καθημερινά μπροστά μας και με κάθε ευκαιρία οι Τούρκοι θα τα υποδαυλίζουν. Ομως αν το πολιτικό μας προσωπικό ενεργεί στα εθνικά θέματα όπως τώρα, τότε η αντιμετώπισή τους θα είναι ευκολότερη.

Οταν εμφανιζόμαστε ως ένα αρραγές μέτωπο, τότε όλοι (φίλοι και εχθροί) μας παίρνουν σοβαρά και μας υπολογίζουν. Αυτό δε εκτιμάται και από τους πολίτες, ενώ συνολικά αναβαθμίζεται η αξιοπιστία του πολιτικού προσωπικού της χώρας, που τόσο έχει τρωθεί τα τελευταία χρόνια από τις παλινωδίες και τους καβγάδες για ψύλλου πήδημα. Οπως θα εκτιμηθεί θετικά και θα πιστωθεί σε όλο το πολιτικό σύστημα αν εν όψει της διαχείρισης του τεράστιου πακέτου των 72 δισ. που θα εισρεύσουν στη χώρα τα επόμενα χρόνια, καθίσουν όλοι μαζί, καταθέσει ο καθένας τις δημιουργικές του προτάσεις και τις συνθέσουν έτσι ώστε αυτά τα λεφτά να πιάσουν τόπο και να μεταμορφώσουν τη χώρα τα επόμενα χρόνια.

Ούτως ή άλλως, τα χρήματα θα έρχονται σταδιακά και σε βάθος χρόνου που υπερβαίνει τη θητεία μιας κυβέρνησης, κι αυτά που θα αποφασιστούν τώρα ενδεχομένως θα κληθεί να τα υλοποιήσει μια άλλη.
Κατά συνέπεια, ας στύψουν το κεφάλι τους και ας δουλέψουν τα think tanks των κομμάτων στη βάση της αναγκαιότητας να περάσει η χώρα στη νέα εποχή.

Στην ψηφιακή εποχή, στην εποχή της καινοτομίας και των νέων παραγωγικών μοντέλων. Στην εποχή των νέων δεξιοτήτων, των έξυπνων μεθόδων παραγωγής, της αλλαγής του τρόπου εκπαίδευσης, της πράσινης ενέργειας που πρέπει να αντικαταστήσει τον λιγνίτη, του εκσυγχρονισμού των δομών του κράτους.

Τώρα είναι η ευκαιρία να μετατρέψουμε την κρίση σε ευκαιρία. Και δεν χρειάζονται μεμψιμοιρίες και κοντόφθαλμες πολιτικές αξιοποίησης των ευρωπαϊκών κονδυλίων. Το να μοιραστούν αυτά τα λεφτά μόνο για να κλείσουν τρύπες που αφήνει πίσω η νέα ύφεση είναι εύκολο, αλλά χωρίς καμιά μελλοντική προοπτική. Αλλωστε στις τελευταίες δεκαετίες πολλές φορές πετάξαμε από το παράθυρο ευκαιρίες να αλλάξουμε τη χώρα με τα διάφορα ευρωπαϊκά πακέτα και στο τέλος πάντα αυτή έμενε ουραγός, ενώ συνήθως δεν κατάφερνε να απορροφήσει τα κονδύλια που της αναλογούσαν.

Ας ελπίσουμε αυτή τη φορά να υπερβούμε εαυτόν και τα κόμματα κυρίως να συνειδητοποιήσουν ότι η ευκαιρία είναι μοναδική για να οικοδομηθεί η Ελλάδα του μέλλοντος. Η συνεισφορά μάλιστα ενός εκάστου θα εκτιμηθεί δεόντως από τους πολίτες.