Βασ. Αναστασόπουλος

Και όσο κι αν πολλοί μιλάνε ήδη για το «DNA» της νικήτριας, που... κυλάει στις φλέβες της Ρεάλ, η αλήθεια είναι ότι ο τελικός στην ουκρανική πρωτεύουσα κρίθηκε πολύ πριν το 83ο λεπτό και το 3-1 από το... μαγικό αριστερό πόδι του Μπέιλ.

Η Λίβερπουλ μπήκε δυνατά, πίεσε, πήρε το κέντρο και έβγαινε απειλητικά στην επίθεση, με τον Άρνολντ στα χαφ και τον Μανέ στην επίθεση να κάνουν σπουδαία δουλειά. Ο Σενεγαλέζος μάλιστα φάνηκε πολλές στιγμές μέσα στο ματς να παίζει για δύο, καθώς ο Βραζιλιάνος Φιρμίνο ήταν εξ αρχής εκτός κλίματος και έμεινε έτσι έως το τέλος. Στο 30' ήρθε η φάση που έμελλε να αποτελέσει το «κλειδί» για την έκβαση της αναμέτρησης: ο Σέρχιο Ράμος έκανε μια άγαρμπη λαβή στο αστέρι της Λίβερπουλ, Μοχάμεντ Σαλάχ. Πέφτοντας, ο αρχηγός της Ρεάλ -που όσο ποδόσφαιρο ξέρει, άλλο τόσο... βρώμικος παίκτης είναι- «γκρέμισε» τον Αιγύπτιο, τον οποίο παρέσυρε με δύναμη στο χορτάρι.

Αυτό που προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση, ωστόσο, ήταν το γεγονός ότι ο Ισπανός κεντρικός αμυντικός, ενεργώντας σαν παλαιστής του κατς, είχε εγκλωβίσει το δεξί χέρι του Αιγύπτιου, με αποτέλεσμα ο Σαλάχ να «διαλύσει» τον αριστερό του ώμο, στον οποίο έπεσε όλο το βάρος του σώματός του, κατά την πτώση του στο χορτάρι. Ο Σαλάχ έμεινε για αρκετά λεπτά στο έδαφος, σφαδάζοντας, δεχόμενος τη φροντίδα του ιατρικού τιμ της Λίβερπουλ. Προς στιγμήν προσπάθησε να συνεχίσει, όμως άντεξε μόλις ένα λεπτό... Στο 30' έπεσε ξανά στο έδαφος και ο Κλοπ δεν είχε άλλη επιλογή, από το να τον αντικαταστήσει. Ο Αιγύπτιος βγήκε από τον αγώνα κλαίγοντας, αφού εγκατέλειψε το γήπεδο σε μια στιγμή που η Λίβερπουλ πίεζε την Ρεάλ και το γκολ έμοιαζε πιθανό. Το βλέμμα του Ράμος στον Ζιντάν και το χαμόγελο του Γαλλοαλγερινού στον πάγκο, σχεδόν αμέσως μετά, ήταν χαρακτηριστικό: «αποστολή εξετελέσθη»! Ο Ράμος είχε κάνει τη... μισή δουλειά και οι συμπαίκτες του έπρεπε απλά να κάνουν την άλλη μισή...

Από την άλλη, ο Άνταμ Λαλάνα, που κλήθηκε να αντικαταστήσει τον Αιγύπτιο επιθετικό, κατάφερε να είναι ο δεύτερος χειρότερος του γηπέδου, πίσω από τον μακράν πρώτο, Λόρις Κάριους. Ο Γερμανός γκολκίπερ της Λίβερπουλ, ικανός για το καλύτερο και για το χειρότερο, «διάλεξε» τον τελικό της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης, για να κάνει την πιο μοιραία εμφάνιση της καριέρας του... μέχρι την επόμενη. Είδε τον Μπενζεμά στο 50' να του... κλέβει, σχεδόν, την μπάλα από τα χέρια, κάνοντας το 1-0, ενώ... ολοκλήρωσε το «έπος» του στο 83ο λεπτό της αναμέτρησης, «πνίγοντας» ένα μακρινό σουτ του Μπέιλ, το οποίο θα μπορούσε εύκολα να είχε «βγάλει» με γροθιές.

Κάπου εκεί, η Λίβερπουλ κατάλαβε ότι οι θεοί του ποδοσφαίρου δεν ήταν απόψε μαζί της και... παρέδωσε σώμα και πνεύμα, με την Ρεάλ να κάνει το 3-1, που ήταν και το τελικό σκορ της αναμέτρησης, παρά τις προσπάθειες του Ρονάλντο να βρει ένα γκολ στο τέλος.

Όσο για την «μάχη» των πάγκων; Ήταν η πιο άνιση που θα μπορούσαμε να έχουμε δει σε τέτοιο επίπεδο. Ο Ζιντάν είχε την πολυτέλεια να μην ξεκινήσει βασικό τον πιο φορμαρισμένο του παίκτη, τον Ουαλό σταρ Γκάρεθ Μπέιλ, και να τον δει να εξελίσσεται σε πρωταγωνιστή της αναμέτρησης με τα δύο γκολ που πέτυχε, όταν μπήκε στο ματς. Από την άλλη, ο Κλοπ στράφηκε στον... Λαλάνα, όταν τραυματίστηκε ο Σαλάχ, και ο Άγγλος διεθνής ήταν «αόρατος» στα 60 λεπτά που αγωνίστηκε, όπως και ο «πολύς» Μπόμπι Φιρμίνο, που υστέρησε απελπιστικά -του έλειψε, βέβαια, οι χώροι που του ανοίγει συνήθως ο παρτενέρ του στην επίθεση, Μοχάμεντ Σαλάχ.

Ο συγκινητικός Σάντιο Μανέ έκανε τα πάντα, είχε γκολ για το 1-1 και δοκάρι που θα μπορούσε να είχε «γράψει» το 2-2, αλλά ήταν πολύ μόνος. Και φυσικά, με έναν διακριθέντα δεν κατακτάς το τρόπαιο του Champions League...

Όλα τα παραπάνω, βεβαίως, ουδόλως μπορούν να μειώσουν την επιτυχία της Ρεάλ και του Ζιντάν, που έγραψαν ιστορία με την τρίτη συνεχόμενη κατάκτηση του τροπαίου του Champions League. Η καθοριστική φάση, ωστόσο, ήταν εκείνη του τραυματισμού του Σαλάχ. Και όποιος δεν κατάλαβε ότι ο Σέρχιο Ράμος ήταν σε... αποστολή και είχε σαφή πρόθεση να θέσει εκτός μάχης τον Αιγύπτιο, μάλλον δεν έχει παίξει μπάλα ούτε στην Κάτω Ραχούλα -με όλο τον σεβασμό στην Κάτω Ραχούλα...