Βασ. Αναστασόπουλος

«Θλίψη; Γιατί θλίψη;» θα αναρωτηθεί κανείς. Θλίψη, θα τολμούσα ν' απαντήσω, γιατί κατά την παραμονή του στη χώρα μας, ο Ομπάμα φρόντισε -άθελά του, ίσως- να αναδείξει με κάθε τρόπο το τεράστιο πολιτικό έλλειμμα της Ελλάδας.

Γιατί ο απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ είναι αυτό ακριβώς, που η χώρα μου δεν έχει: ένας ηγέτης, ένας άνθρωπος με ηθικό και πολιτικό ανάστημα, ένας... φουλ επικοινωνιακός πολιτικός άνδρας, ένας τόσο χαρισματικός άνθρωπος, που να νιώθεις ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να μας... βγάλει από τη μιζέρια μας -να μας πάρει από το χέρι και, σαν άλλος Πίτερ Παν, να μας «πετάξει» μέχρι τη χώρα του Ποτέ-Ποτέ, μακριά από τη ζοφερή πραγματικότητα που βιώνουμε την τελευταία επταετία της κρίσης.

Δυστυχώς, όμως, θα πρέπει να προσγειωθούμε στην σκληρή πραγματικότητα... Έχουμε τους ηγέτες που μας αξίζουν. Ικέτες, επαίτες, με απλωμένο το χέρι, να ζητάνε δανεικά για να ξεχρεώσουν τα ήδη δανεισμένα και να δίνουν συνέχεια στον φαύλο κύκλο της ύφεσης.

Η ομιλία του Μπαράκ Ομπάμα στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» θα πρέπει να διδάσκεται, από δω και στο εξής, σε σεμινάρια για το πώς μπορείς να συνδέσεις το λίκνο της Δημοκρατίας και τις αξίες του ανθρωπισμού και της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας, με αναφορές στη… φιλοξενία, την… σπανακόπιτα και το… ούζο!

Κι όμως! Όσο κι αν μοιάζει παράξενο, όσο και αν δεν έχουμε συνηθίσει να το ακούμε, πλέον, συχνά και τείνουμε να το ξεχάσουμε, με τις 16 ελληνικές λέξεις και φράσεις που χρησιμοποίησε στην ομιλία του, αλλά και με την επίσκεψή του, το πρωί της ίδιας ημέρας, στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης, ο Μπαράκ Ομπάμα θέλησε να θυμίσει σε μας τους Έλληνες, πρωτίστως, αλλά και σε όλον τον κόσμο, τη χαμένη αξία του ελληνικού «brand name». Διότι, αυτό είναι που έχουν… κουρελιάσει με τις ατασθαλίες τους όσοι κυβέρνησαν τη χώρα επί σειρά ετών και εκείνοι που την κυβερνούν σήμερα: την αξία αυτής της χώρας, το στίγμα της ανά τους αιώνες.

Όχι, ο Ομπάμα δεν διέγραψε μονοκοντυλιά το ελληνικό χρέος ούτε μας έφερε «καραβιές» εκατομμυρίων με το «Air Force One». Έκανε -ή επιχείρησε να κάνει- κάτι πολύ πιο σημαντικό και ανεξίτηλο. «Προσκύνησε» τον Παρθενώνα και μας θύμισε τις αξίες πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε ο θαυμαστός πολιτισμός των αρχαίων Ελλήνων, που αποτέλεσε τη βάση για κάθε σύγχρονο δυτικό πολιτισμό.

Και ακόμα κι αν ο πλανητάρχης ήρθε στην Ελλάδα για τις διακοπές του, λίγο πριν βγει στη σύνταξη -όπως πολλοί… καλοθελητές έσπευσαν να πουν-ουδέν μεμπτόν ως προς τούτο. Ποιος θα μπορούσε, αλήθεια, να σκεφτεί καλύτερη… τουριστική καμπάνια, από τον πρόεδρο των ΗΠΑ στην Ακρόπολη των Αθηνών;

Τώρα βέβαια, αν σε κάποιους δεν αρέσει ο Ομπάμα, υπάρχει πάντα και ο Σόιμπλε! Να μας κουνάει το δάχτυλο και να μας λέει ότι ζούμε πέρα από τις δυνατότητές μας... Ο ανιστόρητος υπουργός των Οικονομικών της Γερμανίας, που ξεχνάει ότι το οικονομικό «θαύμα» της χώρας του δομήθηκε πάνω στη διαγραφή του χρέους της μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, και δεν χάνει ευκαιρία να λοιδωρεί και να διαβάλλει τους Έλληνες όπου σταθεί και όπου βρεθεί. Περί ορέξεως, κολοκυθόπιτα...