Βασ. Αναστασόπουλος

Αφορμή, η είδηση από το μακρινό Κολοράντο των ΗΠΑ, που θέλει την αμερικανική αυτή πολιτεία να έχει έσοδα 3.500.000 δολαρίων σε φόρους από τον πρώτο κιόλας μήνα της ελεύθερης παραγωγής, πώλησης και κατανάλωσης κάνναβης για ψυχαγωγικούς σκοπούς. Ο φόρος στην κατανάλωση ανέρχεται σε 15% και στις πωλήσεις στο 12,9% και τα αποτελέσματα για τα δημόσια ταμεία είναι εντυπωσιακά, σε σημείο που οι τοπικές αρχές αναζητούν ήδη τους τρόπους που θα αξιοποιήσουν τα απρόσμενα κέρδη.

Την ίδια ώρα, η επίδραση της ελεύθερης διάθεσης κάνναβης στα εμπορικά καταστήματα του Κολοράντο δεν «αγγίζει» μόνο την οικονομική ζωή του τόπου, αλλά έχει συνέπειες και στον τουρισμό, καθώς η αύξηση των ταξιδιωτών που θέλουν να επισκεφθούν την πολιτεία, ακριβώς λόγω της δίχως περιορισμούς διακίνηση κάνναβης στην περιοχή, είναι εντυπωσιακή. Ρεπορτάζ αμερικανικών μέσων ενημέρωσης, δε, αναφέρουν ότι υπάρχει σαφής συσχετισμός της αύξησης του αριθμού των αιτήσεων για εγγραφή στα τοπικά πανεπιστήμια, με την ελεύθερη πώληση χασίς -οι εκπαιδευτικές αρχές, ωστόσο, σπεύδουν να απορρίψουν αυτό το σενάριο.

Είναι, λοιπόν, πολυδιάστατα τα οφέλη της ελεύθερης πώλησης κάνναβης στο Κολοράντο. Και δημιουργούν, εύλογα, προβληματισμό. Θα μπορούσε, κάτι ανάλογο, να συμβεί και στην Ελλάδα; Είναι, άραγε, ώριμες οι συνθήκες για την αποποινικοποίηση του χασίς στη χώρα μας; Το ζήτημα ήταν πάντα «ταμπού» για τους Έλληνες, όμως οι καιροί αλλάζουν και οι κοινωνίες κάνουν βήματα μπροστά. Γιατί να μην γίνει, επιτέλους, μια ουσιαστική συζήτηση επί του ζητήματος, και να ληφθούν ενδεχομένως αποφάσεις, που θα φέρουν την Ελλάδα πιο κοντά στην Ευρώπη και την Αμερική;

Το θέμα ασφαλώς δεν είναι απλό και δεν μπορεί να αναλυθεί μέσα σε λίγες μόνο αράδες. Έχει να κάνει, πρωτίστως και σαφώς, με ζητήματα υγείας... Άπτεται επίσης της ηθικής -συλλογικής και ατομικής- και προσκρούει σε στερεότυπα (το «πρεζόνι», ο «ναρκομανής»), τα οποία η ελληνική κοινωνία δεν είναι, ίσως, έτοιμη να αποτινάξει.

Είναι, πάντως, απορίας άξιο: όταν σε αυτόν τον τόπο, τα τελευταία χρόνια, έχουμε δει τους «φωστήρες» του υπουργείου Οικονομικών να «σκαρφίζονται» κάθε πιθανό και απίθανο φοροεισπρακτικό μέτρο -όπως, π.χ., η μνημειώδους αποτυχίας εξίσωση των φόρων στο πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης ή το «χαράτσι» στα ακίνητα-, πόσο πιο «άστοχη» θα μπορούσε να είναι η σκέψη της απελευθέρωσης της πώλησης κάνναβης, εάν αυτή συνοδεύεται από κέρδη για τον κρατικό κορβανά;

Στο κάτω-κάτω, «μας έριξαν που μας έριξαν στα ναρκωτικά», όπως λένε πολλοί, χαριτολογώντας, για να αντέξουμε όλα αυτά τα παράλογα μέτρα. Γιατί να μην τα νομιμοποιήσουν κιόλας;

ΥΓ: Δηλώνω υπεύθυνα ότι όχι μόνο δεν έχω δοκιμάσει ποτέ κάποιου είδους ναρκωτικό, αλλά ούτε καν ένα απλό τσιγάρο...