Βασ. Αναστασόπουλος

Και αυτό γιατί, πίσω από το αθώο, γεμάτο απορία βλέμμα του μικρού κοριτσιού, για το οποίο αίφνης κινητοποιήθηκαν οι Αρχές, κρύβεται ολόκληρη η παθογένεια του ελληνικού κράτους και η «σαπίλα» των κρατικών μηχανισμών, όπου η διαφθορά φτάνει ως το «μεδούλι».

Γιατί δεν είναι μόνο η μικρή Μαρία. Το ίδιο ζεύγος τσιγγάνων, εμφανίζεται να έχει άλλα δέκα παιδιά, με τη γυναίκα μάλιστα να έχει γεννήσει τρία εξ αυτών μέσα σε πέντε μήνες και άλλα τρία, μέσα σε διάστημα μόλις 3,5 μηνών. Είτε υπάρχουν είτε δεν υπάρχουν αυτά τα παιδιά, τα ερωτήματα για το πώς το εν λόγω ζευγάρι κατάφερνε να ανοίγει οικογενειακές μερίδες σε διαφορετικούς δήμους και να εξασφαλίζει έγγραφα, που το έδειχναν ως… πολύτεκνο, προκειμένου να λαμβάνει το σχετικό επίδομα, είναι αμείλικτα.

Απορίας άξιον είναι, επίσης, πώς κατάφεραν οι εμφανιζόμενοι ως γονείς της, να εκδώσουν ΑΦΜ για τη μικρή Μαρία, αλλά και ληξιαρχική πράξη γεννήσεως από το Δήμο Αθηναίων. Η απάντηση του δήμου ως προς τούτο, μάλιστα, αποκαλύπτει ένα διάτρητο νομικό καθεστώς, που χρήζει άμεσης αναθεώρησης. Όπως διευκρινίζει ο Δήμος Αθηναίων, για τη σύνταξη ληξιαρχικής πράξης γέννησης δεν απαιτείται πιστοποιητικό γέννησης από μαιευτήριο, αλλά αρκεί η δήλωση ενός γονέα και δύο επιπλέον μαρτύρων, που ήταν παρόντες κατά τη γέννηση του παιδιού.

Μάλιστα, όπως σημειώνει ο μεγαλύτερος δήμος της χώρας, μολονότι ο νόμος επιβάλλει τη δήλωση μιας γέννησης εντός δέκα ημερών, παράλληλα «προβλέπει ότι οι γονείς μπορούν να δηλώσουν τη γέννηση του παιδιού, ακόμη έως και την ενηλικίωσή του, με καταβολή χρηματικού προστίμου». Έχουμε λοιπόν να κάνουμε με ένα ξεκάθαρα ανεπαρκές νομοθετικό πλαίσιο, που αφήνει όχι μόνο… «παραθυράκια», αλλά και «πόρτες» ορθάνοιχτες για επιτήδειους που θέλουν να εκμεταλλευτούν καταστάσεις, όπως αυτή της μικρής Μαρίας.

Ένα ακόμη ζήτημα είναι πώς λειτουργούν τα κυκλώματα εμπορίας παιδιών στη χώρα μας και πόσο εύκολο, είναι, τελικά, να εμφανίσει κάποιος ένα βρέφος ως νεκρό στο μαιευτήριο, μόνο και μόνο για να το πουλήσει αργότερα σε όσους είναι πρόθυμοι να καταβάλουν ένα μικρότερο ή μεγαλύτερο αντίτιμο.

Ακόμα και οι λόγοι που μία μάνα φέρνει στον κόσμο ένα παιδί που δεν μπορεί, λόγω ανέχειας, να κρατήσει και να συντηρήσει, θα πρέπει να βρεθούν και να αναλυθούν διεξοδικά.

Μα, πιο πολύ, οφείλουμε πλέον να ανοίξουμε έναν πραγματικό διάλογο για την ένταξη των Ρομά στην ελληνική κοινωνία, που όχι μόνο δεν έγινε ποτέ, αλλά αποτελεί και τη γενεσιουργό αιτία όλων των φαινομένων, που τώρα σπεύδουν φωνασκώντας να καταδικάσουν τα μέσα ενημέρωσης.

Ας αναρωτηθούμε, τέλος, μονάχα αυτό: αν η μικρή Μαρία δεν ήταν ένας ξανθός άγγελος με λευκή επιδερμίδα και γαλανά μάτια, αλλά το δέρμα της και τα μαλλιά της είχαν άλλη απόχρωση, πόσοι θα είχαν πραγματικά ασχοληθεί με την υπόθεση αυτή;