Βασ. Αναστασόπουλος

Όλα αυτά, μέχρι την περασμένη Πέμπτη, 7 του μηνός. Την ημέρα εκείνη, στη Βουλή, ο υπουργός Οικονομικών, Γιάννης Στουρνάρας, «ξέσπασε» και, απαντώντας στις κατηγορίες του βουλευτή των Ανεξάρτητων Ελλήνων, Νότη Μαριά, τόνισε: «Σε μια έξαρση λαϊκισμού του κ. Μαριά, συνδέεται ο τραγικός θάνατος δύο νεαρών από μαγκάλι με το μέτρο εξίσωσης πετρελαίου θέρμανσης και κίνησης. Είναι ακραίο και επικίνδυνο. Προϋπολογίσαμε 80 εκατ. ευρώ για επίδομα θέρμανσης το 2012 και διατέθηκαν μόλις έξι εκατ. ευρώ. Το ποσό για επίδομα θέρμανσης για το 2013 ανέρχεται σε 213 εκατ. ευρώ. Από το μέτρο είχαμε μείωση κατανάλωσης κατά 63%, όμως τα έσοδα αυξήθηκαν κατά 80 εκατ. ευρώ». Αμέσως, στο πλευρό του υπουργού έσπευσε να σταθεί ο βουλευτής της ΝΔ, κ. Μάκης Βορίδης, υπερθεματίζοντας: «... Δεν μπορεί πάνω σε ανθρώπινες δυστυχίες να χτίζονται πολιτικά επιχειρήματα, χυδαία πολιτική εκμετάλλευση τραγωδιών, στον πόνο οικογενειών να οικοδομούνται πολιτικές καριέρες. Προφανώς δεν συνδέεται η φορολόγηση στα καύσιμα  με το τραγικό συμβάν... Είναι το μοναδικό μαγκάλι στην Ελλάδα, όλα τα μαγκάλια οδηγούν σε θανάτους; Ήταν η μοναδική οικογένεια που καίνε ξύλα για να ζεσταθούν;  Ό,τι οδηγεί σε θάνατο, οδηγεί στον υπουργό; Τα στοιχεία πάλι, διαψεύδουν την αύξηση των αυτοκτονιών. Παρατηρήθηκε πέρυσι μια αύξηση στις αυτοκτονίες, αλλά από πού προκύπτει πως είναι εξαιτίας της οικονομικής κατάστασης; Τις εξετάσαμε μία-μία;».

Προφανώς, για να θέτει ένα τέτοιο ερώτημα ο κ. Βορίδης, η κυβέρνηση δεν εξέτασε τις αυτοκτονίες «μία-μία». Κατά συνέπεια, μπορεί εύκολα να υποστηρίζει ότι δεν οφείλονται στην οικονομική κρίση. Όπως, προφανώς, η κυβέρνηση δεν μπορεί να εξετάζει «μία-μία» τις περιπτώσεις των ανθρώπων που έχασαν τη δουλειά τους, τις περιπτώσεις των καταστηματαρχών που αναγκάστηκαν να βάλουν «λουκέτο» στα μαγαζιά τους ή εκείνων των συνανθρώπων μας, ακόμα, που αναζητούν στα σκουπίδια ένα κομμάτι ψωμί. 

Επίσης, η κυβέρνηση δεν μπορεί να εξετάζει «μία-μία» τις περιπτώσεις των ανθρώπων που κάνουν ουρές στη Βαρβάκειο την Τσικνοπέμπτη για ένα κομμάτι κρέας και λίγο κρασί ή, πάλι, τις περιπτώσεις εκείνων που, στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο, στην πλατεία Βάθη, σηκώνουν τα χέρια ψηλά για μια σακούλα φρούτα και λαχανικά... Αυτές τις περιπτώσεις, η κυβέρνηση δεν μπορεί να τις εξετάζει «μία-μία», δεν μπορεί να γνωρίζει τα ονόματα των ανθρώπων αυτών... 

Πολύ περισσότερο δε, αν δεν γίνουν πρώτο θέμα στα μέσα ενημέρωσης, η κυβέρνηση δεν μπορεί να γνωρίζει «μία-μία» τις περιπτώσεις των ανθρώπων εκείνων που δεν έχουν λεφτά, για να βάλουν πετρέλαιο, και έτσι, με κίνδυνο συχνά της ζωής τους, αναζητούν κάθε άλλο πιθανό ή απίθανο τρόπο, για να ζεσταθούν... 

Αντίθετα, η κυβέρνηση γνωρίζει τους επίορκους υπαλλήλους του Δημοσίου, που εξακολουθούν να βρίσκονται στις θέσεις τους. Γνωρίζει σε ποιους να στείλει «ραβασάκια» και ποιους να απειλήσει με φυλάκιση, επειδή χρωστάνε στην εφορία μικροποσά. Γνωρίζει σε ποιους ιδιοκτήτες ακινήτων να στείλει μαζεμένα τα χαράτσια και το ΕΤΑΚ. Γνωρίζει, ακόμη, «μία-μία», τις περιπτώσεις των ανθρώπων εκείνων που περιλαμβάνονται στις λίστες του ΣΔΟΕ για τη φοροδιαφυγή ή, για να μην πάμε μακριά, γνωρίζει τα ονόματα που περιλαμβάνονται στη λίστα Λαγκάρντ. 

Τι κρίμα, αλήθεια, να μην είναι οι νεκροί -αυτόχειρες και μη- της κρίσης σε κάποια λίστα κι αυτοί... Ίσως έτσι η κυβέρνηση να μπορούσε να εξετάσει και να γνωρίσει τις περιπτώσεις τους, «μία-μία»... Τότε θα διαπίστωνε, σαφώς, εάν οφείλονται -ή όχι- στην κρίση και στην εφαρμοζόμενη ανάλγητη πολιτική...