Βασ. Αναστασόπουλος

Αν έχω καταλάβει καλά και αν η φιλοσοφία του Αντώνη Σαμαρά για την ανάκαμψη της οικονομίας της χώρας μπορεί να συνοψιστεί σε ένα μόνο «τρίπτυχο», αυτό είναι το εξής: ρευστότητα, ανάπτυξη, επενδύσεις. Ειδικά μάλιστα, για τα δύο τελευταία, η γλώσσα του πρωθυπουργού, στις δηλώσεις του εντός και εκτός Ελλάδος το τελευταίο χρονικό διάστημα, έχει «μαλλιάσει» -και δικαίως.

Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω, ωστόσο, είναι πώς μπορεί κανείς να θεωρεί ότι συμβαδίζουν οι εξαγγελίες περί ανάπτυξης, επενδύσεων και αλλαγής της ψυχολογίας, που εκτιμούν στο κυβερνητικό επιτελείο ότι θα φέρει, μεταξύ άλλων, η εκταμίευση της δόσης, με τις προβλέψεις του νέου φορολογικού νομοσχεδίου. Διότι δεν γίνεται, π.χ., να μιλάς για επενδύσεις, όταν το νέο φορολογικό όχι μόνο επιβαρύνει τις επιχειρήσεις για τα αδιανέμητα κέρδη που προορίζονται για… επενδύσεις, αλλά επιβάλλει πρόσθετα βάρη και σε όλους ανεξαιρέτως τους φορολογουμένους.

Εάν, μάλιστα, επιχειρήσει κανείς να δει συνολικά και όχι αποσπασματικά το νομοσχέδιο που φέρνει το υπουργείο Οικονομικών, θα διαπιστώσει την παντελή απουσία αναπτυξιακής διάστασης, που έρχεται σε πλήρη αντιδιαστολή με το υπ’ αριθμόν 1 ζητούμενο για την ελληνική οικονομία: την προσέλκυση επενδύσεων, που τόσο έχει ανάγκη η «πραγματική» οικονομία, καθώς τα 34,3 δισεκατομμύρια ευρώ που θα εκταμιευθούν εντός Δεκεμβρίου, δεν αναμένεται να αποκαταστήσουν τη ρευστότητα στην αγορά.

Το οικονομικό επιτελείο, ωστόσο, παρά τα προβλήματα της αγοράς και των επιχειρήσεων, που αγωνίζονται να μείνουν όρθιες εν μέσω κρίσης, προχωρά στην αύξηση του συντελεστή φορολόγησης των κερδών τους από το 20% στο 26%.

Ταυτόχρονα, με βάση τις αλλαγές που επιφέρουν οι διατάξεις του νέου νομοσχεδίου στη φορολογική κλίμακα, αλλά κυρίως εξαιτίας της κατάργησης των αφορολογήτων ορίων για τα παιδιά, οι μηνιαίες κρατήσεις θα είναι αυξημένες για τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού πληθυσμού. Έτσι, ούτε το μηνιαίο επίδομα των 40 ευρώ για κάθε παιδί, που θα χορηγείται ως «ισοδύναμο» για την κατάργηση του αφορολόγητου ορίου των παιδιών, αλλά ούτε και το ειδικό επίδομα τρίτεκνων και πολυτέκνων, το οποίο ορίζεται σε 500 ευρώ κατ' έτος για κάθε τέκνο, εφόσον το οικογενειακό εισόδημα είναι μέχρι 45.000 ευρώ, δεν μειώνουν τις επιβαρύνσεις. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, καταργείται και το σύνολο, σχεδόν, των φοροαπαλλαγών που εξέπιπταν είτε από το εισόδημα είτε από το φόρο!

Με τα παραπάνω δεδομένα, δεν θα ήταν προτιμότερο ο πρωθυπουργός και ο υπουργός των Οικονομικών, να μιλήσουν ανοιχτά και με ειλικρίνεια στον ελληνικό λαό, εξηγώντας ότι οι προβλέψεις των μνημονίων και οι δεσμεύσεις προς τους δανειστές, δεν επιτρέπουν τίποτε άλλο, παρά άγρια λιτότητα και «ομοβροντία» φοροεισπρακτικών μέτρων; Δεν είναι κάτι που δεν το γνωρίζουμε, εξάλλου...

Όσο σκληρά και αν θα ηχούσε στα αυτιά των πολλών, όσες ενδεχομένως πολιτικές συνέπειες και αν θα είχε μια τέτοια ειλικρινής στάση, απέναντι σε ένα λαό που δείχνει πια να είναι πιο «υποψιασμένος» -και συνεπώς είναι πιο δύσκολο να ξεγελαστεί-, θα ήταν σαφώς πιο αντιπροσωπευτική μίας κυβέρνησης που ευαγγελίζεται ότι αφήνει πίσω της τις παθογένειες του παρελθόντος, ενώ, στην πραγματικότητα, δεν κάνει τίποτα περισσότερο, από το να διαιωνίζει την αναντιστοιχία λόγων και έργων των Ελλήνων πολιτικών…