Βασ. Αναστασόπουλος

Κάτοικος κέντρου Αθηνών επί σειρά ετών -32, συγκεκριμένα. Κάτοικος, πλέον, προαστίου της Αθήνας (και, για να προλάβω τυχόν σχόλια, δεν εννοώ την Κηφισιά και την Εκάλη). Αν δεν συντρέχει λόγος επαγγελματικός, δεν κατεβαίνω τώρα πια στην Αθήνα. Έχω σχεδόν ξεχάσει πώς είναι το Σύνταγμα, η Ομόνοια, η Πατησίων, η Αθηνάς... Και δεν κατεβαίνω στην Αθήνα ακόμα περισσότερο τώρα το καλοκαίρι. Έχω μαυρίσει, βλέπετε, από τα λίγα μπάνια που πρόλαβα να κάνω και προτιμώ να κυκλοφορώ με γένια -πολλών- ημερών.

Φοβάμαι, συνεπώς, ότι η εμφάνισή μου μπορεί να προκαλέσει. Δεν αποκλείω κάποια συμμορία αλλοδαπών, από αυτές που ελέγχουν τις «πιάτσες» των ναρκωτικών και του αγοραίου έρωτα στο κέντρο της Αθήνας, να θεωρήσει ότι είμαι από αντίπαλο «στρατόπεδο» και να μου την «πέσει». Μπορεί ακόμα και να βρεθώ στο επίκεντρο κάποιας ανταλλαγής πυροβολισμών για «ξεκαθάρισμα λογαριασμών», από αυτά που αποτελούν καθημερινό, πλέον, φαινόμενο, στους κακόφημους δρόμους της πόλης, σαν πέσει η νύχτα. Φοβάμαι επίσης ότι η εμφάνισή μου μπορεί να οδηγήσει σε λανθασμένα συμπεράσματα τους «μηχανοκίνητους αυτόκλητους υπερασπιστές» των Ελλήνων πολιτών, που αποτελούν πια τη θλιβερή μειονότητα στις γειτονιές της πρωτεύουσας. Δεν θέλω λοιπόν να πέσω στα χέρια τους ή, ακόμα χειρότερα, θύμα των σφαιρών τους, μόνο και μόνο γιατί δεν έχω το αγνό παρουσιαστικό της Άριας φυλής. Και έτσι, δεν κατεβαίνω στο κέντρο...

Διαβάζω ωστόσο καθημερινά και πληροφορούμαι για τις νύχτες βίας που ζει η πόλη. Ενημερώνομαι και για την στάση της Πολιτείας επί του θέματος. Από τη μία, ο δήμαρχος Αθηναίων, Γιώργος Καμίνης, μιλά με ξύλινη γλώσσα και δηλώνει ότι «μόνο το κράτος δικαίου εγγυάται την έξοδο από τη ρατσιστική βία». Από την άλλη, η επιχείρηση «Ξένιος Ζευς», μετά τον επικοινωνιακό «βομβαρδισμό» των πρώτων ημερών, συνεχίζεται με ικανοποιητικούς μεν ρυθμούς στο κομμάτι των προσαγωγών, αλλά και με πενιχρά αποτελέσματα σε εκείνο των συλλήψεων. Και οι 1.500 αστυνομικοί που θα ρίξει στο δρόμο ο κ. Δένδιας, απαλλάσσοντάς τους από το καθήκον της φύλαξης υψηλών προσώπων, «σταγόνα στον ωκεανό» θα αποτελέσουν. Οι αδίστακτοι κακοποιοί οιουδήποτε χρώματος, που λυμαίνονται το κέντρο της Αθήνας, αλλά και πολλές άλλες περιοχές της, είναι δυστυχώς πιο οργανωμένοι, πιο σύγχρονα εξοπλισμένοι και πιο έτοιμοι να τραβήξουν τη σκανδάλη. Αποδεικνύεται αυτό καθημερινά από το πλήρες αστυνομικό δελτίο.

Ρωτώ, λοιπόν: τι, πραγματικά, κάνει η Πολιτεία, πέρα από τα ευχολόγια και τις επικοινωνιακές «παρλάτες», για να με προστατέψει; Ποια ουσιαστικά, χειροπιαστά, έμπρακτα μέτρα λαμβάνει, που θα μου επιτρέψουν να ξαναπερπατήσω ελεύθερα στους δρόμους που γεννήθηκα, έπαιξα και μεγάλωσα και τώρα πια φοβάμαι να διαβώ;