Βασ. Αναστασόπουλος

Ένα τσιγάρο δρόμος, σκάρτα πέντε λεπτά με τα πόδια είναι η απόσταση που χωρίζει το Μέγαρο Μαξίμου από τη Βουλή.

Τώρα πια, που οι «Αγανακτισμένοι» έφυγαν και το σιδερένιο τείχος της ΕΛ.ΑΣ. δεν υψώνεται πια μπροστά από το κτίριο του ελληνικού Κοινοβουλίου, για να το προστατέψει -από ποιους, άραγε; Τους... μέσα ή τους απ' έξω;-, τώρα είναι ίσως η καλύτερη ευκαιρία που θα έχει ο Λουκάς Παπαδήμος να μεταβεί έξω από τη Βουλή και να σηκώσει ένα αυτοσχέδιο πλακάτ, ως άλλος ένας από μας, ένας αγανακτισμένος πολίτης, διαμαρτυρόμενος για τις αποφάσεις των... μέσα.

Όσο περνάει ο καιρός από την τοποθέτησή του στην πρωθυπουργία, ο κ. Παπαδήμος μετατρέπεται σταδιακά σε άλλον έναν εκ των απλών, μα εξοργισμένων από όσα συμβαίνουν γύρω μας, πολιτών. Η επί μακρόν απουσία του από τα κοινά, ηθελημένα ή αθέλητα, του αποστέρησε την ευκαιρία να συνειδητοποιήσει αυτά, για τα οποία «φωνάζουμε» καθημερινά. Γιατί, πραγματικά, πότε οι 300 της Βουλής δεν αποφάσισαν κάτι, με βάση το προσωπικό ή κομματικό τους συμφέρον; Πότε είπαν «ναι» σε ένα μέτρο υπέρ του λαού και πότε «όχι» σε κάτι που θα τους έφερνε στο αντίπαλο στρατόπεδο με την κοινωνία; Ρητορικό το ερώτημα, φυσικά...

Σιγά-σιγά, ο Λουκάς Παπαδήμος διαπιστώνει ότι η στήριξη που εισπράττει η τρικομματική κυβέρνησή του, είναι μόνο στα λόγια. Εγκλωβισμένο σε μια συμμαχία των... μη προθύμων, το κυβερνητικό σχήμα κλυδωνίζεται από τις εντός και εκτός Βουλής παλινωδίες του ΠΑΣΟΚ, τα «ήξεις αφήξεις» της Νέας Δημοκρατίας και τα «μένω - αποχωρώ» από την κυβέρνηση του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού. Η ψηφοφορία στη Βουλή επί των άρθρων του πολυνομοσχεδίου εξελίχθηκε σε «Βατερλό» για την κυβέρνηση, με αιχμή του δόρατος την καταψήφιση, από δεκάδες βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, της ρύθμισης για το ωράριο των φαρμακείων. Και η αντίδραση του Μεγάρου Μαξίμου ποια ήταν; Να καταγγείλει δεξιά κι αριστερά, ανεπισήμως πάντα, τις «συντεχνίες» και τα «συμφέροντα»... Ανησυχία, οργή ή πανικός; Όπως και αν ερμηνευθεί η πρωθυπουργική αντίδραση, αποκαλύπτει ότι ο πρωθυπουργός αρχίζει να μην νιώθει και τόσο στέρεο το έδαφος κάτω από τα πόδια του.

Δεν είναι άμοιρος ευθυνών ο κ. Παπαδήμος. Πολλοί του επιρρίπτουν ότι «έβαλε κι εκείνος το χεράκι του», και μάλιστα καθοριστικά, για να φτάσει η Ελλάδα στη σημερινή κατάσταση. Όντας στον πρωθυπουργικό θώκο, ο πρώην κεντρικός τραπεζίτης έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει, από... πρώτο τραπέζι πίστα μάλιστα, το ευρισκόμενο σε αποσύνθεση πολιτικό σύστημα να προσπαθεί να επιβιώσει με «συντεχνιακές» πρακτικές του παρελθόντος, όπως ο ίδιος καταγγέλλει. Και, όπως είναι φυσικό, εμφανίζεται οργισμένος...

Μα, καλά, θα αναρωτηθεί κανείς... Δεν ήξερε, δεν ρώταγε;