Αντώνης Πανούτσος

Οταν ξεκολλήσουμε από την ανόητη ακροδεξιά θέση «κάθε ξένος είναι εχθρός» και την εξίσου ανόητη αριστερή «όλοι καλοί είμαστε και όλοι οι καλοί χωράνε» θα πρέπει να προχωρήσουμε στη λύση των ποσοστώσεων. Τα quotas, που λένε και στα αγγλικά, έχουν μεγάλη ιστορία και προκύπτουν όταν οι πολίτες μιας χώρας αποφασίσουν ότι από την αλόγιστη εισροή μεταναστών αλλοιώνεται ο πολιτιστικός της χαρακτήρας. Παράδειγμα, οι ποσοστώσεις στις ΗΠΑ το 1925: με τους πολίτες να ανησυχούν ότι αλλοιώνεται ο βορειοευρωπαϊκός χαρακτήρας της αμερικάνικης κοινωνίας, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έβαλε ποσοστώσεις, δηλαδή σε σύνολο 164.000 μεταναστών οι 142.000 έπρεπε να είναι από τη Βόρεια Ευρώπη, οι 18.000 από τη Νότια και την Ανατολική και περίπου 4.000 από τις υπόλοιπες ηπείρους. Ρατσιστικό; Σε καμία περίπτωση - ή τουλάχιστον όσο είναι ρατσιστικό να διαλέγεις ποιον θα καλέσεις στο σπίτι σου.

Το επόμενο ερώτημα είναι το ποιοι θα επιτρέπεται να παίρνουν άδεια. Ενα καλό παράδειγμα είναι η Νορβηγία, που κανένας δεν μπορεί να την κατηγορήσει για ρατσισμό. Η Νορβηγία λαμβάνει υπ’ όψιν τις ανάγκες των λαών να μεταναστεύσουν, τη διάθεση άλλων χωρών να τους δεχτούν, τη δυνατότητα αφομοίωσης και το κατά πόσο η επιτυχία της αφομοίωσης θα κάνει άλλες χώρες να ανοίξουν τα σύνορά τους. Επειτα από όλα αυτά, το 2009 η Νορβηγία έδωσε άδεια παραμονής σε 200 Ιρακινούς και Παλαιστίνιους, 200 γυναίκες σε ευάλωτη θέση από την Αφρική και το Ιραν, 200 Σουδανούς ή από την Ερυθραία, 150 από το Νεπάλ, 100 από τη Βιρμανία που να έχουν συγγενείς στη Νορβηγία, 20 για ιατρικούς λόγους, 75 για περιπτώσεις ανάγκης και 80 θέσεις που η εθνικότητα μπορεί να αλλάξει, ενώ άφησε και 175 ανοιχτές. Σύνολο 1.200, όσοι δηλαδή ξένοι καβαλάγανε τα ελληνικά σύνορα σε μία εβδομάδα. Για την ένταξη των 1.200 μεταναστών το νορβηγικό κράτος δίνει στους δήμους στους οποίους θα κατοικήσουν 68.000 ευρώ, που υπολογίζει ότι είναι το κόστος της εκπαίδευσης και ένταξής τους στην κοινωνία.

Τώρα πρέπει να κάνουμε το αδύνατο: σε μια χώρα που περνάει τη μεγαλύτερη κρίση στην Ιστορία της να βολέψουμε ένα εκατομμύριο ξένους από τις κατηγορίες που η Νορβηγία δεν παίρνει πάνω από 1.200. Επίσης, δεν μπορούμε να περιμένουμε βοήθεια από πουθενά. Ούτε προφανώς από τις βόρειες χώρες, που δεν έχουν καμία υποχρέωση να φορτωθούν το πρόβλημα, ούτε από τις χώρες από τις οποίες έρχονται οι λαθρομετανάστες, αφού το Μπαγκλαντές και η Νιγηρία δεν δέχονται λαθρομετανάστες πίσω, έστω και αν αποδεδειγμένα είναι πολίτες τους. Οσο για την αχαχούχα θέση να τους βγάλουμε χαρτιά και να τους στείλουμε στην Ευρώπη, το αποτέλεσμα θα ήταν να αποκτήσουν και οι Ελληνες πρόβλημα στο να ταξιδέψουν. Στο Μεταναστευτικό η Ελλάδα θα πρέπει να ζητήσει βοήθεια για να βρει λύση, αλλά με τη σεμνότητα της χώρας που έκανε λάθος και όχι με τον τσαμπουκά αυτής που θέλει να φορτώσει το λάθος της στους άλλους.

Θηλιά στον λαιμό

Η εικόνα ενός ανήμπορου αστυφύλακα που έχει περάσει μια θηλιά στον λαιμό του είναι θλιβερή. Γιατί θηλιά στον λαιμό του περνάει ο κακομοίρης που τα παράτησε και όχι ένας που θα πρέπει να φανεί παλικάρι όταν χρειαστεί να αντιμετωπίσει κακοποιούς. Ο στρατηγός Πάτον είχε πει: «Δεν θέλω να σας δω να πεθαίνετε για την πατρίδα σας. Θέλω να 6κάνετε τους άλλους μπάσταρδους να πεθάνουν για τη δική τους». Αστυφύλακες με θηλιές στους λαιμούς και άλλα καραγκιοζιλίκια της εποχής του βαθέως ΠΑΣΟΚ δεν χρειάζονται όταν ο αστυφύλακας πρέπει να εμπνέει σεβασμό.

Επί της ουσίας

Μια και το θέμα ήρθε στην ποιότητα της Αστυνομίας, να πούμε κάτι για τον Δένδια, που είναι από τους ελάχιστους υπουργούς Δημόσιας Τάξης που ασχολούνται επί της ουσίας. Επί της ουσίας πρέπει να είναι και η αστυνόμευση. Καταλαβαίνω ότι εκατοντάδες οδηγοί με παπάκια που κυκλοφορούν χωρίς κράνος είναι επικίνδυνοι για τη δημόσια ασφάλεια, αφού έτσι και ρίξουν κουτουλιά σε νταλίκα μπορεί να την ανατρέψουν. Οπότε καλά κάνει η Ελληνική Αστυνομία και στους δρόμους σχεδόν αποκλειστικά ασχολείται με το να σταματάει παπάκια και να κόβει κλήσεις για κράνος. Μόνο που όλο και κάποιος θα μπορούσε να βρει την ώρα και τη διάθεση να ασχοληθεί με τους οδηγούς της παραλιακής, που τις πρώτες πρωινές ώρες οδηγούν μεθυσμένοι και διακοσαρίζοντας. Αν οι αστυφύλακες ασχολούνταν, μπορεί τα τέσσερα νέα παιδιά να μην έτρεχαν με χίλια τα ξημερώματα της Δευτέρας στην παραλιακή και να ζούσαν σήμερα ή, ακόμα πιο σημαντικό, να ζούσαν οδηγοί και πεζοί που έχουν συγκρουστεί με αυτοκίνητα μεθυσμένων οδηγών. Μόνο που τέτοιες κλήσεις έχουν κόπο και κίνδυνο, ενώ αυτές για τα κράνη είναι αραχτές και κόβονται ανάμεσα στη ρουφηξιά από τη φραπεδούμπα και το τσιγάρο. Αντε, όμως, να βγαίνουν οι θηλιές από τον λαιμό και η Αστυνομία να προχωράει σε θέματα ουσίας.
 
Οι φοροφυγάδες

Οπως προχώρησε το ΣΔΟΕ, που δέσμευσε τους λογαριασμούς 121 προσώπων και εταιρειών που χρώσταγαν δεκάδες εκατομμύρια από υποθέσεις φοροδιαφυγής. Δεν λέω να κόβουνε πρόστιμα, αλλά το να πηγαίνουν τον αγορανομικό υπεύθυνο με τις χειροπέδες επειδή δεν είχε κόψει απόδειξη για τα καλαμαράκια, την ώρα που ο φοροφυγάς με τα εκατομμύρια έχει διαμέρισμα στη Νέα Υόρκη χαλάει κάθε διάθεση για προσπάθεια.