Αντώνης Πανούτσος

Θα θυμάστε τα γεγονότα της Υδρας, που μια ταβέρνα δεν είχε κόψει ποτέ απόδειξη στην ιστορία της, που τέσσερις Ράμπο (και μια Ράμπα) της Οικονομικής Αστυνομίας πήγαν για να ελέγξουν, που έφυγαν παίρνοντας μαζί τους αλυσοδεμένη την αγορανομική υπεύθυνη του μαγαζιού, που προηγουμένως τους είχε επιτεθεί με ένα ακονισμένο ραπάνι και που, αφού πολέμησαν, τελικά μπόρεσαν να χωθούν στο Αστυνομικό Τμήμα - εκείνο της οδού Κιοσσέ, ενός από τους πιο σκληρούς δρόμους της Υδρας, όπου ράπερ ψαράδες τραγουδάνε «Ξεκινάει μια ψαροπούλα για το Μπρονξ» και μουλάρια συχνάζουν για να αγοράσουν φούντα από σανό. Εκείνη την εφιαλτική νύχτα που έκανε το Assault on Precinct 13 να μοιάζει με την Κοκκινοσκουφίτσα, οι συμμορίες της Υδρας επετίθεντο για να απελευθερώσουν τη μαγείρισσα και τον γιο της, που είναι γνωστός στον υπόκοσμο του νησιού σαν «Ηλία, και μια χωριάτικη». Μόνο όταν ξημέρωσε και μια μονάδα αλεξιπτωτιστών του Λιμενικού έπεσε στην αυλή του Τμήματος ο ηρωικός διευθυντής και οι άνδρες του μπόρεσαν να απελευθερωθούν, ενώ τα αποκαΐδια θύμιζαν ότι κανένας δεν μπορεί να νιώθει ασφαλής στα γκέτο της Υδρας.

Επειδή όμως μένω 15 μέτρα από την είσοδο της Αστυνομίας, τα πράγματα δεν έγιναν ακριβώς έτσι. Πράγματι το εστιατόριο δεν είχε κόψει αποδείξεις, πράγματι η αγορανομική υπεύθυνη συνελήφθη, πράγματι κάποιοι κάτοικοι του νησιού ζήλεψαν τους αγανακτισμένους, πέταγαν βαρελότα, φώναζαν έξω από το Τμήμα και του κόψανε το ρεύμα. Είναι αλήθεια ότι οι ίδιοι την έπεσαν στο πλήρωμα του Dolphin όταν πήγε να πάρει τον κρατούμενο και τον γιο της υπεύθυνης, οι οποίοι έφυγαν με ταχύπλοο την άλλη μέρα τα χαράματα. Αν όμως δεν εμφανιζόταν μια διμοιρία των ΜΑΤ ή τουλάχιστον ήταν πιο διακριτική από το να στέκεται στο λιμάνι σαν να προστάτευε όσους γύριζαν από το μπάνιο, η υπόθεση θα είχε πάρει μικρότερη έκταση.

Τα συμπεράσματα από τη «Μάχη της Υδρας» είναι, πρώτον, ότι η κατάρα της Ελλάδας είναι ο Αστερίξ. Αυτό το «μικρό γαλατικό χωριό» που ανθίσταται στους Ρωμαίους μπορεί να έχει την πλάκα του στα κόμικς, αλλά δεν έχει καθόλου πλάκα όταν από την Κερατέα μέχρι την Υδρα και την Κόρινθο, όποτε δεν βολεύει κάτι, ανακαλύπτεται η γαλατική καταγωγή του τόπου. Το δεύτερο είναι ότι στα εστιατόρια πρέπει να αναθεωρηθεί το σύστημα των αποδείξεων. Δεν μπορεί στην τούρλα της σεζόν με κάθε νέα παραγγελία «φέρε μια κόκα κόλα» ο σερβιτόρος να πηγαίνει στο ταμείο, να ζητάει απόδειξη για την κόκα κόλα και να την πηγαίνει στο τραπέζι. Τρίτον, το ελληνικό κράτος πρέπει να γίνει «έντιμο». Το να περιμένει η Οικονομική Αστυνομία οι αποδείξεις να περάσουν τις 10 -στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν 11- για να γίνει το αδίκημα αυτόφωρο είναι σαν ο αστυφύλακας να έχει δει ένα έγκλημα αλλά να περιμένει μπας και ο δράστης κάνει κι άλλα για να συλλάβει serial killer.

Το «Spiegel»

Το πόσο μεγάλη ζημιά στην εποχή του Internet μπορεί να κάνει μια «φουσκωμένη» είδηση από έναν απομονωμένο τόπο φάνηκε πολύ καθαρά στην υπόθεση της Υδρας. Λιγότερο από ένα 24ωρο μετά το συμβάν το «Spiegel» έγραφε ότι έτσι συμπεριφέρεται ο λαός που θέλει ευρωπαϊκή βοήθεια. Μια σειρά λανθασμένων αντιδράσεων από κράτος -που έχει και τη μεγαλύτερη ευθύνη της αυτοσυγκράτησης- και κόσμο που «ουκ εά με καθεύδειν το των αγανακτισμένων τρόπαιον» οδήγησε σε αποτελέσματα αρνητικά για όλους. Και γιατί πέρασε η εντύπωση ότι στην Υδρα αρνούνται να πληρώνουν τους φόρους και για την κυβέρνηση ότι κυβερνάει έναν λαό τσαμπουκαλεμένων τζαμπατζήδων.
 
Ο «Independent»

Την Πέμπτη που πέρασε στον «Independent» δημοσιεύτηκε άρθρο της Λόρι Πένι, η οποία κατηγορούσε τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ότι το μόνο που ενδιαφέρονται είναι να εισπράττουν τα χρέη, ενώ στην Αθήνα συμμορίες με μαύρα πουκάμισα και σβάστικες κυκλοφορούν με αναμμένες δάδες σκοτώνοντας αθώους μετανάστες, ενώ έχουν κυκλοφορήσει φυλλάδια ότι ο επόμενος στόχος είναι οι ομοφυλόφιλοι. Τώρα, ότι όλο και κάποιος τρόμπας μπορεί να έγραψε σε φυλλάδιο ότι οι ομοφυλόφιλοι πρέπει να πεθάνουν, μου φαίνεται πιθανό. Αλλά αυτό το σόου, που είναι κάτι ανάμεσα στο «Αβγό του φιδιού» και το «Φρανκενστάιν Τζούνιορ», παρά το ότι κυκλοφορώ πολύ στο κέντρο, πού το είδε η Πένι μου διαφεύγει. Οπως και το ακόμα πιο απίθανο ότι οπαδοί της Χρυσής Αυγής επιτίθενται σε ανθρώπους με αναπηρίες. Επιθέσεις σε μετανάστες έχουν γίνει αλλά χωρίς αναφορά σε συγκεκριμένες. Οσο για περιπτώσεις επιθέσεων σε ομοφυλόφιλους και ανθρώπους με αναπηρίες ας μου επιτραπεί να πιστεύω ότι το ρεπορτάζ της Πένι είναι pay blue και έγινε για να ικανοποιήσει τις φοβίες του ευαίσθητου κοινού της εφημερίδας πατώντας στην επικαιρότητα των Παραολυμπιακών, εξ ου και το θέμα των αναπήρων.

Οι Ελληνες

Ο κάθε Ελληνας έχει δικαίωμα να πιστεύει ό,τι γουστάρει. Οτι το πρόβλημα είναι οι μπάτσοι, οι Εβραίοι ή αυτοί που ψεκάζουν την Αθήνα με αεροπλάνα. Κανένας όμως δεν έχει το δικαίωμα να κυνηγάει τους μπάτσους, τους Εβραίους, πόσο μάλλον να σε ακολουθεί κρατώντας μια ομπρέλα πάνω από το κεφάλι σου για να σε σώσει από τους ψεκασμούς. Και αυτά είναι ευθύνη του Δένδια, ο οποίος, λαμβανομένων υπ’ όψιν των συνθηκών, δεν τα πάει κι άσχημα.