Αντώνης Πανούτσος

Το βέβαιο είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν χρειάζεται να ταξιδέψει κάπου για να καταγγείλει το μνημόνιο. Βγαίνει τη Δευτέρα πρωθυπουργός, την Τρίτη σαν τους μουσουλμάνους στα διαζύγια λέει τρεις φορές «το καταγγέλλω, το καταγγέλλω, το καταγγέλλω» και, μαντάμ και μεσιέ, φίλοι του Ανω και Κάτω Συντάγματος, μέσα σε δευτερόλεπτα το πρόβλημα έχει λυθεί. Η Ελλάδα είναι έξω από το επάρατο μνημόνιο αλλά συνεχίζουν να τη δανείζουν. Κάτι σαν να πηγαίνεις σε μια τράπεζα, να υπογράφεις συμφωνία δανείου, μετά να τη σκίζεις, να βρίζεις τον τραπεζίτη και προτού φύγεις να του λες ότι θα περάσεις αύριο να εισπράξεις το χρήμα.

Αυτό το «θα παίρνουμε δάνειο χωρίς όρους επειδή δεν είχαμε να πληρώσουμε το προηγούμενο» δεν έχει μπορέσει να το εξηγήσει ούτε μυαλό ούτε Συνιστώσα. Μπορεί να είναι στα μυστικά χτυπήματα που δεν πρέπει να μάθουν οι ξένοι πριν από τις εκλογές, οπότε δεν μιλάμε για κόμμα, αλλά για το «Αλέξης Τσίπρας και οι άσοι του καράτε Νο 2».
Δεν έχει ακόμα εξηγηθεί πώς ένα κράτος που δημιούργησε χρέος και για να μην το ανεβάσει, αλλά και για να μείνει στην Ευρωπαϊκή Ενωση, που του ζητάνε να αλλάξει δομή θα απαντήσει «δεν αλλάζω και μεγαλώνω και το Δημόσιο» και θα συνεχίσουν να του δίνουν λεφτά. Πιθανόν με το άλλο μυστήριο επιχείρημα ότι η Ελλάδα με το 2,5% του ποσοστού στην οικονομία της Ευρωπαϊκής Ενωσης μπορεί όχι μόνο να καταστρέψει την Ενωση, αλλά και την παγκόσμια οικονομία και την οικονομία του Αλφα του Κενταύρου. Ωραία, η παγκόσμια οικονομία επηρεάζεται από το παραμικρό, και αυτό φάνηκε με την κρίση από τη χρεοκοπία της Lehman Brothers, αλλά στην πραγματική οικονομία τι σημαίνει το 2,5% της Ευρωπαϊκής Ενωσης; Εκτός αν η «πραγματική οικονομία» στο παράδειγμα δεν βολεύει αλλά εξυπηρετεί τον λαϊκισμό «τι ενδιαφέρουν τα λεφτά των τραπεζιτών και των τοκογλύφων τον συνταξιούχο και τον άνεργο;».

Επίσης, γιατί να είμαστε μίζεροι; Γιατί να μη βγει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση και να πει στους Ευρωπαίους ότι θέλει να βάλει 200.000 στο Δημόσιο με τον βασικό στο διχίλιαρο; Οι ξένοι ξέρουν ότι αν πουν «όχι» θα καταστραφούν. Για να μην πω όλοι στο Δημόσιο και τριχίλιαρο - επειδή πολύ μας έχουν ταλαιπωρήσει.

Τέλος, αν δεν είσαστε Ελληνες, πόσο θα γουστάρατε ένα κράτος που έχει τη νοοτροπία του κωλόπαιδου που κρατάει τα κλειδιά πάνω από τη σχάρα του υπονόμου και απειλεί να τα ρίξει αν δεν του κάνουν το χατίρι; Ανεξάρτητα από το αν είσαστε δεξιοί ή σοσιαλιστές, δεν θα λέγατε «τώρα που μας κρατάει ας του γίνει χάρη, αλλά με το που κουνηθεί θα βλαστημήσει την ώρα και τη στιγμή που γεννήθηκε!».

Από τον Κον Μπεντίτ μέχρι τον Ολάντ και τον Σόιμπλε, οι πολιτικοί της Ευρώπης προειδοποιούν ότι η ασυνέπεια της Ελλάδας έχει κουράσει. Αύριο το βράδυ μπορεί και να έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε πώς μεταφράζεται το «άι σιχτίρ» σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες.

Η ψήφος
Στην πραγματικότητα η ψήφος είναι μια απλή υπόθεση: ο πολίτης σκέφτεται ποιο είναι το πρόβλημά του, ποιος λέει ότι θα το λύσει, αν είναι αρκετά σοβαρός για να κάνει τα μισά, και ψηφίζει. Σε μια κοινωνία όμως που για να κόψει μια κλήση ο τροχονόμος ακούει ότι ο οδηγός δεν πέρναγε με κόκκινο αλλά το φανάρι άναψε κόκκινο ενώ περνούσε ο πολίτης αποφάσισε να μην έχει ευθύνη ούτε για την ψήφο του. Ακόμα και όταν οι επιλογές είναι για κάθε γούστο.

Η Ραμάλα και η αρκούδα
Αν είσαστε -για παράδειγμα- ένας πολίτης που χρόνια καταπιεζόταν επειδή οπλισμένοι αστυφύλακες τον ενοχλούσαν την ώρα που διαδήλωνε, ψηφίζετε ΣΥΡΙΖΑ και, αν γίνεται, σταυρώνετε και τη Σοφία Σακοράφα (εκλογική περιφέρεια της Ραμάλα), που έχει κάνει τον αφοπλισμό των αστυφυλάκων σημαία στις προεκλογικές της εξαγγελίες. Είσαστε εφοπλιστής και νιώθετε ότι κάτι να σας λείπει; Ψηφίζετε Πάνο ή Κάτω Καμμένο που υποσχέθηκε ότι όχι μόνο θα ξανασυστήσει το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, αλλά θα ξαναπάρει το Λιμενικό και θα του το δώσει. Πιστεύετε στο τουριστικό μέλλον ενός οργανωμένου «κυνηγιού του μετανάστη»; Μα φυσικά μπορείτε να ψηφίσετε Χρυσή Αυγή. Θέλετε να ανατρέψετε το καπιταλιστικό σύστημα αλλά δεν έχετε αποφασίσει από ποια πλευρά προτιμάτε να πέσει; ΚΚΕ αν προτιμάτε το παραδοσιακό και αμπιγιέ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ αν προτιμάτε κάτι απογευματινό και πιο μοντέρνο. Τέλος, πιστεύετε ότι για να βγούμε από την κρίση πρέπει να ξεκινήσουμε με την προστασία της μακεδονικής αρκούδας; Οικολόγοι και ύστερα από τέσσερα χρόνια κάθε Ελληνας θα έχει τη δική του αρκούδα.

Ποιος είναι αυτός...
Υπάρχουν εποχές της Ραμάλα και της αρκούδας. Εποχές που για τους Ελληνες το σοβαρότερο πρόβλημα είναι το Παλαιστινιακό και οι πιο δοκιμαζόμενοι συμπολίτες τους είναι οι αρκούδες. Σήμερα τα προβλήματα είναι τρία και αλληλένδετα -το οικονομικό, η λαθρομετανάστευση και η ασφάλεια- και την ψήφο πρέπει να πάρουν το κόμμα και ο πολιτικός που υπόσχονται και μοιάζουν να μπορούν να τα λύσουν. Οσο για το ποιος, στη δημοκρατία είναι το μόνο που ποτέ δεν μπορεί να απαντηθεί. Το «ποιος» είναι αυτός που θέλει ο πολίτης και το μυαλό που κουβαλάει. Αλλο που ο Ανδρέας και οι δύο τετραετίες μάθανε τον Ελληνα να μην έχει ευθύνη ούτε στην ψήφο του και η Ελλάδα το πληρώνει τώρα.