Η ύβρις και η αλήθεια!
vgontzas_antonis

Αντώνης Ν. Βγόντζας

Η ύβρις και η αλήθεια!

Το Συμβούλιο της Επικρατείας με απόφαση της Ολομέλειάς του έκρινε ότι η απόφαση του τότε υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη με την οποία είχαν δοθεί οδηγίες και προτάσεις για τον τρόπο διδασκαλίας των Θρησκευτικών στο Δημοτικό και Γυμνάσιο είναι αντισυνταγματική. 

Από την αρχή θέλω να δηλώσω τη βαθιά μου εκτίμηση στον Νίκο Φίλη. Τον θεωρώ ικανότατο δημοσιογράφο. Αναμόρφωσε την «Αυγή» σε πολλά κεφάλαια. Παρόλο που αυτό δεν αποτυπώθηκε κυκλοφοριακά. Εχει μια συνεπή και αγωνιστική πορεία στην Αριστερά. Εχει ιδεολογική συνείδηση. Και τον θεωρώ ως τον πιο επιτυχημένο υπουργό Παιδείας της περιόδου των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Δεν θα εμπλακώ στα εκατέρωθεν επιχειρήματα. Επισημαίνω μόνο τα ακόλουθα.
Πρώτον: Συνιστά ύβρη η άμεση φραστική αντίδραση του υπουργού Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου. Ειδικά η φράση ότι «η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για τη διδασκαλία των Θρησκευτικών ταυτίζεται και συντάσσεται με απόψεις ακραίων και σκοταδιστικών θεολογικών κύκλων». Στην ίδια ανακοίνωση προστίθεται ότι «η απόφαση πηγαίνει την εκπαίδευση και την κοινωνία πολλά χρόνια πίσω». Από τον Κώστα Γαβρόγλου δεν περίμενα κάτι καλύτερο. Κάνει συνεχώς ζημιά στην εκπαίδευση. Ο χειρότερος υπουργός Παιδείας από τη Μεταπολίτευση και μετά. Κάποια στιγμή θα ξεπεζέψει από το αξίωμα, για το οποίο δεν είναι άξιος.

Δεύτερον: Πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι κατά το άρθρο 16 του Συντάγματος «η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του κράτους και έχει σκοπό… την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης». Αυτή τη διάταξη την είχε γράψει ένας αληθινά μεγάλος της Παιδαγωγικής και της Φιλοσοφίας του 20ού αιώνα, ο Ευάγγελος Παπανούτσος. Και την είχε ευλογήσει και ο Ανδρέας Παπανδρέου. Στα θέματα της παιδείας ο Κωνσταντίνος (και όχι ο Κώστας) Καραμανλής είχε επιδιώξει, κατά τη σύνταξη του Συντάγματος, μια πλατιά και έντιμη συναίνεση.
Κλείσιμο

Τρίτον: Από το 1975 (από τότε που τέθηκε σε ισχύ το Σύνταγμά μας) και μετά έχουν ακολουθήσει δύο ουσιαστικές αναθεωρήσεις του: το 1985-86 επί Ανδρέα Παπανδρέου και το 2001 επί Κώστα Σημίτη, με βασικό εισηγητή τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Υπήρξε και μια τρίτη, το 2008, χωρίς ουσία. Αποδείχθηκε ιστορικά περιττή. Καμιά από τις δύο ουσιαστικές αναθεωρήσεις του Συντάγματος όμως δεν έθιξε τη συγκεκριμένη συνταγματική διάταξη.

Τέταρτον: Στην ερμηνεία των διατάξεων του άρθρου 16 του Συντάγματος πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη τις αντίστοιχες της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Δηλαδή τις αξίες και τις αρχές της Ευρωπαϊκής Ενωσης. 

Πέμπτον: Ολα τα παραπάνω μπλέκονται με τις σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας. Πολλοί έχουν σταθεί πίσω από τις σημαίες, που διεκδικούν τον διαχωρισμό του Κράτους από την Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία. Εχουν μια σειρά επιχειρημάτων. Δεν θα ασχοληθώ με την ποιότητα μερικών από αυτά. Ομως, πρέπει να τεθούν στην τράπεζα των συζητήσεων δύο στοιχεία: η ιστορικότητα του δεσμού ελληνικού Κράτους και Χριστιανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Μάλιστα υπάρχουν και άλλα ευρωπαϊκά κράτη με επίσημη κρατική θρησκεία και παράλληλα με παραδοσιακά ανόθευτο θρησκευτικό φιλελευθερισμό. Σχεδόν όλα τα σκανδιναβικά. 

Εκτον: Ο ελληνικός λαός, στη συντριπτική του πλειοψηφία, από το 1974 μέχρι σήμερα, δεν έχει αλλάξει. Η θρησκευτική συμπεριφορά του -και ποσοτικά και ποιοτικά- παραμένει αμετάβλητη.

Κανένας μας δεν πρέπει να έχει αντίρρηση στη διαμόρφωση των ξεχωριστών ρόλων για την Πολιτεία και την Εκκλησία. Οχι με την προοπτική ενθάρρυνσης ρήξης μεταξύ αυτών των δύο σωμάτων. Η Εκκλησία δεν μπορεί να θεωρείται εμπόδιο στην καθαρή θεσμικά λειτουργία της Πολιτείας. Και η Πολιτεία δεν μπορεί να επιχειρεί τον άμεσο ή έμμεσο έλεγχο της Εκκλησίας. Ούτε να την εντάσσει στον δικό της πολιτικό σχεδιασμό. Η Εκκλησία έχει ιδεολογικό λόγο. Στα θέματα της ηθικής μπορεί να απευθύνεται άμεσα στους πιστούς της. Χωρίς φανερή ή κρυφή λογοκρισία. Δεν μπορεί να αξιώσει να περιβάλλει τους δικούς της κανόνες με το περιτύλιγμα του κρατικού κανόνα. 

Εβδομον: Το μάθημα των Θρησκευτικών δεν περιορίζεται στα όρια της Λαογραφίας. Ή της επιφανειακής Κοινωνιολογίας. Είναι θρησκειολογικό. Με αρχηγό της χριστιανικής πίστης τον Χριστό. Οχι κάποιον σαλεμένο νεαρό επαναστάτη που απλώς πλήρωσε με τη ζωή του και το αίμα του ένα κώδικα αξιών που είχε προσπαθήσει να εμπνεύσει. Ενα μάθημα με συμπλήρωμα όλα τα αναγκαία και χρήσιμα στοιχεία της Ιστορίας και κάποια κεφάλαια της Κοινωνιολογίας. Απευθύνεται στους μαθητές που οι γονείς τους ή οι κηδεμόνες τους δηλώνουν ορθόδοξοι χριστιανοί. Και δεν επιχειρείται κατήχηση σε αυτό το μάθημα στα παιδιά που οι γονείς ή οι κηδεμόνες τους δηλώνουν πεντακάθαρα ότι είναι άθεοι, μέλη ή οπαδοί μιας άλλης θρησκείας. Και αυτή η δήλωσή τους δεν επιτρέπεται να ελεγχθεί ως προς την ειλικρίνεια ή την εντιμότητά της από κανένα δάσκαλο, διευθυντή σχολείου ή το υπουργείο Παιδείας. 

Ογδοον: Φυσικά, δεν πρέπει να αποκλειστεί από τη συζήτηση που έχει αναπτυχθεί και με αφορμή την πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας η τοποθέτηση και αξιολόγηση της συμπεριφοράς και του λόγου ορισμένων ιεραρχών και εκκλησιαστικών παραγόντων. Η μισαλλοδοξία και ο ρατσισμός δεν είναι ανεκτά από τη σημερινή δημοκρατική έννομη τάξη. Προκαλούν φρίκη και αποτροπιασμό ο ρατσιστικός και διχαστικός λόγος του μητροπολίτη Καλαβρύτων Αμβρόσιου.

Η απαλλαγή του από το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αιγίου δεν συνιστά την τελεσίδικη κρίση της ελληνικής Δικαιοσύνης. Οπως και η αντίστοιχη απαλλαγή του Πάνου Καμμένου από το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης για τη χυδαία ενθάρρυνση συμπολιτών μας να «λιντσάρουν» πολιτικό αντίπαλό του. Η ελληνική δημοκρατική Πολιτεία έχει θεσμούς για να διαχειριστούν τέτοια φαινόμενα και τέτοιες άστοχες και αστόχαστες κρίσεις. 

Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ειδήσεις Δημοφιλή Σχολιασμένα
ΔΕΙΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ