Άννυ Ποδηματά

Την περασμένη Τετάρτη οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων των «27» αποφάσισαν να δώσουν μία ακόμη -την 3η κατά σειρά- παράταση στη Βρετανίδα πρωθυπουργό Τερέζα Μέι μήπως και καταφέρει να περάσει τη συμφωνία εξόδου του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ε.Ε. από τη βρετανική Βουλή. Ετσι, το σίριαλ του Brexit που ξεκίνησε με το δημοψήφισμα του Ιουνίου του 2016 θα έχει και νέα επεισόδια, με νέα ημερομηνία λήξης/αποχώρησης την 31η Οκτωβρίου 2019.

«Brexit Halloween» ήταν ο σατιρικός τίτλος που επέλεξαν αρκετές ευρωπαϊκές εφημερίδες για να αναγγείλουν το γεγονός, καθώς οι δυτικές παραδόσεις θέλουν την τελευταία μέρα του Οκτωβρίου «ημέρα εξορκισμού των πνευμάτων», με τις κολοκύθες και τα τρομακτικά μασκαρέματα.

Και πώς αλλιώς να χαρακτηρίσει κανείς την πρώτη άμεση επίπτωση της απόφασης που είναι η συμμετοχή του Ηνωμένου Βασιλείου στις ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου, δημιουργώντας μια εικόνα σουρεαλιστικού πολιτικού τοπίου και για τους Βρετανούς ψηφοφόρους αλλά και για τους υπόλοιπους λαούς της Ε.Ε. Ποιο θα είναι το ερώτημα με βάση το οποίο οι Βρετανοί θα κληθούν να επιλέξουν κόμμα και υποψηφίους για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο όταν η θεμελιώδης απόφαση της εξόδου της χώρας τους από την Ε.Ε. έχει ληφθεί με δημοψήφισμα και έκτοτε υπάρχει εμπλοκή εξαιτίας της αδυναμίας των βουλευτών να εγκρίνουν τη συμφωνία που παρουσίασε μετά από δύο χρόνια διαπραγματεύσεων η Τερέζα Μέι;

Και ποιο θα είναι το μήνυμα προς τους υπόλοιπους πολίτες της Ε.Ε., που καλούνται να συμμετάσχουν στις εκλογές και να μην απόσχουν, όταν ολόκληρη η Ενωση μοιάζει παγιδευμένη στη δυσθυμία και την αναποφασιστικότητα των Βρετανών προκειμένου να αποφευχθεί το άτακτο Brexit;

Και τι ακριβώς θα συμβεί εάν, παρά τις διαβεβαιώσεις της Μέι, η Ενωση βρεθεί σε «ομηρία» από το Ηνωμένο Βασίλειο τους επόμενους μήνες, καθώς θα καλείται να συναποφασίζει για ζωτικά θέματα που αφορούν το παρόν και το μέλλον της Ευρώπης της οποίας τα συμφέροντα δεν ταυτίζονται πλέον υποχρεωτικά με αυτά των Βρετανών;

Είναι προφανές ότι ένα άτακτο Brexit δεν είναι προς το συμφέρον κανενός. Δεν είναι προς το συμφέρον της Ευρώπης και κυρίως δεν είναι προς το συμφέρον των Βρετανών. Αλλά είναι εξίσου προφανές ότι οι Βρετανοί βουλευτές πρέπει κάποια στιγμή να αναλάβουν τις ευθύνες τους τόσο ενώπιον των ψηφοφόρων τους όσο και ενώπιον των υπόλοιπων Ευρωπαίων. Το Brexit ήταν δική τους επιλογή, δεν ήρθε ως επιβολή από το εξωτερικό και η διετής διαπραγμάτευση επί των όρων αποχώρησης κατάληξε σε ένα ισορροπημένο αποτέλεσμα που λαμβάνει υπόψη τα συμφέροντα και τις ευαισθησίες όλων - περιλαμβανομένων των Ιρλανδών.

Αναμφίβολα το άτακτο Brexit δεν είναι μια καλή λύση, αλλά και η διαρκής μετάθεση των αποφάσεων δημιουργεί την εντύπωση ότι η Ενωση βάζει τα προβλήματα κάτω από το χαλί όταν δεν μπορεί να τα λύσει. Αυτή ήταν η προσέγγιση του Εμανουέλ Μακρόν στη Σύνοδο Κορυφής της περασμένης Τετάρτης, αλλά ήταν μια προσέγγιση που τη συμμερίστηκαν πολύ λίγοι -η Ισπανία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο και η Μάλτα- και έτσι ηττήθηκε.

Οσο για την 6μηνη παράταση στο σίριαλ του Brexit, είναι βέβαιο ότι θα δημιουργήσει μεγάλες επιπλοκές στην Ευρώπη, ενώ παραμένει εξαιρετικά αβέβαιο εάν θα παράξει ένα κοινά αποδεκτό αποτέλεσμα.