Αλέξανδρος Κασιμάτης

Στο στρατόπεδο των δανειστών οι ισορροπίες έχουν μεταβληθεί. Στις Βρυξέλλες οι πολιτικοί δείχνουν προς μια καθαρή έξοδο με την ασφάλεια ενός ταμειακού αποθέματος που θα δημιουργήσει η ελληνική  Κυβέρνηση. Στον αντίποδα βρίσκονται οι τραπεζίτες, δηλαδή ΕΚΤ και ΔΝΤ, που  προκρίνουν την εξασφάλιση μια προληπτικής πιστωτικής γραμμής η οποία ασφαλώς και συνεπάγεται περισσότερες δεσμεύσεις.

Το δεύτερο σενάριο αποδομεί  το αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ που ευαγγελίζεται το τέλος των μνημονίων  και αυτό ενδεχομένως εξηγεί τη σφοδρή κυβερνητική αντίδραση  στις πρόσφατες δηλώσεις του διοικητή της ΤτΕ Γιάννη Στουρνάρα. Η ελληνική κυβέρνηση ευνοείται από τη συγκυρία καθώς κανείς Πρωθυπουργός στην Ευρωζώνη δεν έχει όρεξη να πάει και πάλι  στο Κοινοβούλιο της χώρας του με ένα τέταρτο ελληνικό πρόγραμμα.

Εκτός όμως από την πρόθεση των εταίρων μας να απαλλαγούν από τυχόν νέα βάρη  για την Ελλάδα, υπάρχουν αρκετοί άλλοι παράγοντες που θα καθορίσουν τι είδους έξοδο θα έχουμε από το μνημόνιο. Ο κυριότερος από αυτούς είναι η συγκρότηση της νέας γερμανικής κυβέρνησης. Το σενάριο ενός μεγάλου συνασπισμού  θα βοηθούσε τα κυβερνητικά σχέδια. Μέχρι όμως να αναλάβει και πάλι το ρόλο της η χώρα που ηγεμονεύει πολιτικά την Ευρωζώνη θα κάνουμε βήμα σημειωτόν.

Εφόσον ξεπεραστεί ο σκόπελος της νέας γερμανικής κυβέρνησης, το επόμενο πρόβλημα είναι το ΔΝΤ. Το Ταμείο πρέπει με κάποιο τρόπο να αποδεχθεί ότι το δημόσιο χρέος της χώρας είναι  βιώσιμο. Αν το Ταμείο δεν πειστεί να αλλάξει στάση, πχ λόγω των μέτρων αναδιάρθρωσης για το χρέος,  η ΕΚΤ δεν υπάρχει περίπτωση να στηρίξει την καθαρή έξοδο από το μνημόνιο ακόμη και αν αυτό τη φέρει σε ευθεία ρήξη με την Κομισιόν.  

Ταυτόχρονα η προσπάθεια   για καθαρή έξοδο θα πρέπει να υποστηριχθεί  και από τις αναβαθμίσεις  της ελληνικής οικονομίας από τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης. Τα ελληνικά ομόλογα θα πρέπει να έχουν αξιολογήσεις οι οποίες  θα τα καθιστούν επιλέξιμα από τα διεθνή επενδυτικά funds. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι με την ανάδειξη της νέας γερμανικής κυβέρνησης ξεκινά μια περίοδος   όπου οι αγορές θα χτυπούν τα  νταούλια κι εμείς θα χορεύουμε. Οπως δηλαδή… τα είχε πει ο ΣΥΡΙΖΑ πριν από τρία χρόνια.