Αλέξανδρος Κασιμάτης

Στις πρώτες θέσεις μεταξύ άλλων, φιγουράρει  ένα δημοσίευμα της Guardian με τίτλο «EasyJet-Η αεροπορική εταιρία που είναι δύσκολο να συνεργαστείς» και το οποίο ξεκινά με το ερώτημα: «οverbooking, ακυρώσεις πτήσεων, οι αξιώσεις  αποζημιώσεων αγνοούνται, μάντεψε ποιός;».

Οι επιβάτες της πτήσης που ήταν προγραμματισμένη την περασμένη  Δευτέρα στις 2,40μμ  από το Gatwick στην Αθήνα , σίγουρα δεν διαφωνούν με όσα αναφέρει το δημοσίευμα της Guardian ή τα άλλα κείμενα αγανακτισμένων επιβατών της EasyJet στο διαδίκτυο. Και πως θα μπορούσαν άλλωστε, όταν η EasyJet τους άφησε… μόλις πεντέμιση  ώρες να περιμένουν μέσα στο αεροπλάνο. Αρχικά επειδή υπήρχε ένα πρόβλημα στο διάδρομο απογείωσης (κατανοητό) και στη συνέχεια επειδή το πλήρωμα ανακάλυψε ότι θα συμπλήρωνε στον αέρα το όριο των ωρών πτήσης.

Το αποτέλεσμα ήταν το αεροπλάνο της EasyJet να παραμείνει καθηλωμένο, αναμένοντας ένα  νέο πλήρωμα το οποίο ενώ υποτίθεται ήταν stand by στο αεροδρόμιο, χρειάστηκαν μερικές  ώρες μέχρι να εμφανιστεί. Πόσες ώρες πετάνε τα πληρώματα ώστε λίγο πριν τροχοδρομήσει το αεροπλάνο να επικαλούνται τον νόμο για να αντικατασταθούν; Πόσο αποτελεσματικός είναι ο προγραμματισμός που κάνουν; Που είναι τα όρια μεταξύ εύλογης καθυστέρησης και ομηρείας των επιβατών από μια αεροπορική εταιρία που δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά της; Ποιός προστατεύει τα δικαιώματα των επιβατών από τις αυθαιρεσίες της EasyJet;

Και μην παρηγορηθείτε με τη σκέψη πως το αντίτιμο για την ταλαιπωρία της EasyJet είναι τα φθηνότερα εισιτήρια. Ειδικά την περίοδο που η ζήτηση είναι υψηλή λόγω τουρισμού, διακοπών κλπ οι τιμές των εισιτηρίων είναι λίγο χαμηλότερες από αυτές των άλλων εταιριών. Είναι θεμιτό οι εταιρίες χαμηλού κόστους να συμπιέζουν τα έξοδα κάνοντας χρήση αυτοματισμών για  να απασχολούν λιγότερους εργαζόμενους  ή να χρεώνουν με αυστηρότητα το υπέρβαρο στις αποσκευές. Το να μη σέβονται όμως στοιχειωδώς τους επιβάτες τους, είναι απαράδεκτο και από κάποιο σημείο γίνεται και επικίνδυνο.