Αλέξανδρος Κασιμάτης

Όπως εξελίσσονται τα γεγονότα μπροστά μας έχουμε δυόμιση σενάρια: Το ένα, αυτό που διατυπώνουν σοβαροί κυβερνητικοί κύκλοι, θέλει στο Eurogroup της 24ης Απριλίου ή και σε κάποια άλλη έκτακτη συνεδρίαση το αργότερο μέχρι τις αρχές Μαίου, να επιτευχθεί μερική συμφωνία με τους δανειστές. Δηλαδή μια περιορισμένη συμφωνία που θα αφορά κυρίως ανώδυνα  πολιτικά μέτρα για τα οποία υπάρχει σύγκλιση. Με την συγκεκριμένη  συμφωνία θα δοθεί ένα μικρό μέρος της δόσης, θα βοηθήσει και η ΕΚΤ ανοίγοντας λίγο περισσότερο την κάνουλα της ρευστότητας και έτσι θα συρθούμε και τον Μάιο, γλυτώνοντας  το «ατύχημα» με την ελπίδα μιας συμφωνίας τον Ιούνιο. Αυτό είναι το καλό σενάριο.

Το δεύτερο σενάριο, το αρνητικό, είναι οι  διαφορές με τους δανειστές να παραμείνουν αγεφύρωτες. Κάπως δηλαδή σαν οι Ευρωπαίοι να βλέπουν λαθρομετανάστες και η κυβέρνηση  ανθρώπους  που λιάζονται. Να μην υποχωρεί καμία πλευρά και στις 10 Μαίου ή στις 20 Μαίου -αδιάφορο το πότε ακριβώς- η Ελλάδα να μην μπορεί να πληρώσει και να έχουμε είτε εσωτερική στάση πληρωμών, είτε πιστωτικό γεγονός. Από το σημείο αυτό, τα γεγονότα θα πάρουν ταχύτατη και δυσάρεστη τροπή, που δεν ξέρουμε που  θα οδηγήσει τη χώρα.

Στην περίπτωση του συμβιβασμού δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κυβέρνηση  θα πρέπει να αποδεχθεί  και να εφαρμόσει αντιδημοφιλή μέτρα για το ασφαλιστικό, τα εργασιακά κλπ  Και έτσι  ξεκινά και το …μισό σενάριο, που είναι οι φημολογίες  για εκλογές, δημοψήφισμα κλπ επειδή η κυβέρνηση  δεν θα μπορεί να διαχειριστεί πολιτικά το βάρος των νέων μέτρων. Πάντως το «σινιάλο» που προειδοποιεί ότι η χώρα και η οικονομία της θα βρεθούν σύντομα σε ελεύθερη πτώση, είναι η επιβολή περιορισμών στην κίνηση κεφαλαίων. Αν επιβληθούν περιοριστικά μέτρα στις τράπεζες θα είναι η ζώνη ασφαλείας, σε μια προσπάθεια  που ουσιαστικά θα έχει ως στόχο να αποφευχθεί  η άτακτη χρεοκοπία.