Αλέξανδρος Κασιμάτης

Ωστόσο, από τα όσα έχουν μεσολαβήσει μέχρι στιγμής μπορούμε να κάνουμε  τέσσερεις διαπιστώσεις:

-Δεδομένης της διπλωματικής εκστρατείας που προηγήθηκε από την  Αθήνα, το βράδυ της Δευτέρας στο Εurogroup  δεχθήκαμε μια δεινή ήττα. Αυτό τουλάχιστον δείχνει το γεγονός ότι το «σκορ» ήταν 18-1 σε βάρος μας.  Αυστριακοί, Βέλγοι, Ιταλοί  μας προσέφεραν τη συμπάθεια τους, αλλά τίποτε περισσότερο και παρέμειναν συντεταγμένοι με τους γερμανούς. Το ίδιο ισχύει και για την Κύπρο που  είναι δεμένη χειροπόδαρα από τους δανειστές της. Προφανώς στην πολιτική ηγεσία της Κύπρου απευθυνόταν και το πρόσφατο δημοσίευμα του Spiegel ότι αν φύγει η Ελλάδα θα ακολουθήσει και η Κύπρος.   

-Οι αγορές το δείχνουν και τραπεζίτες και επενδυτές το λένε,  πως Ελλάδα και δανειστές τελικά θα συμβιβαστούν την τελευταία στιγμή. Πιστεύουν ότι οι επιπτώσεις σε περίπτωση ρήξης είναι τόσο μεγάλες και για τις δυο πλευρές, που πυροσβεστικά στο χείλος του γκρεμού με κάποιες αμοιβαίες υπαναχωρήσεις  θα γίνει ένας συμβιβασμός.  Ας ελπίσουμε πως έχουν δίκιο και δεν έχουμε μπροστά μας μια «περίπτωση Ιεχωβά».  Δηλαδή οι γιατροί λένε ότι η θεραπεία του ασθενούς είναι απλή και αντιμετωπίζεται με μια μετάγγιση, αλλά λόγω δόγματος συγγενείς και ασθενής  αρνούνται.

-Η Κυβέρνηση διαχειρίζεται πολύ καλά σε επικοινωνιακό επίπεδο το θέμα των εκροών που δέχονται οι τράπεζες στις καταθέσεις. Σε μια προσπάθεια να αποφευχθεί το ενδεχόμενο  επιβολής  περιορισμών, το θέμα εξαφανίστηκε από τα μέσα ενημέρωσης. Πάντως η διαχείριση της κρίσης  στο συγκεκριμένο ευαίσθητο θέμα, δείχνει ότι  η Κυβέρνηση  έχει συναίσθηση των κινδύνων που έχει μπροστά της.

-Οι Γερμανοί προτιμούν τις απλές λύσεις. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η στρατηγική τους είναι να σπρώχνουν τη συζήτηση όσο το δυνατόν πιο κοντά στις 28 Φεβρουαρίου, ώστε  με το πιστόλι στον κρόταφο να εκβιάσουν έναν συμβιβασμό.