Αλέξανδρος Κασιμάτης

Η κοινοτική δημοσκόπηση,  που ερευνά τον τρόπο με τον οποίο η κρίση επηρέασε την ποιότητα των όρων εργασίας στην ΕΕ, παρουσιάζει το 82% των ελλήνων να θεωρεί κακές τις συνθήκες που εργάζεται έναντι του 43% στην ΕΕ. Η Ελλάδα παρουσιάζει τα υψηλότερα ποσοστά δυσαρέσκειας  και έπονται στην κατάταξη  άλλες  χώρες που επίσης δοκιμάζονται σκληρά από την κρίση  και συγκεκριμένα οι Ούγγροι, οι Ισπανοί και οι Ιταλοί.
 
Ειδικά όμως στο ερώτημα «πιστεύετε πως τα τελευταία 5 χρόνια οι συνθήκες εργασίας στη χώρα σας έχουν χειροτερέψει;» απαντά θετικά το 88% των Ελλήνων, ενώ μόλις το 8% απαντά ότι οι συνθήκες εργασίας έχουν παραμείνει ίδιες. Με 26,6% ανεργία (1,35 εκατ. ανθρώπους) αυτοί που εργάζονται σήμερα –και ιδιαίτερα σε κλάδους που ισοπέδωσε η κρίση- θεωρείται ότι ανήκουν στους τυχερούς. Ωστόσο και  οι «τυχεροί»   σηκώνουν το δικό τους σταυρό.
 
  Οι παρεμβάσεις που έγιναν στην αγορά εργασίας είχαν σαν αποτέλεσμα να περάσουμε από μια υπερυθμισμένη αγορά  εργασίας σε μια κατάσταση που θυμίζει  ζούγκλα. Το εκκρεμές μετακινήθηκε από τους επαγγελματίες συνδικαλιστές  με τις υπερβολικές απαιτήσεις και αξιώσεις που αποτελούσαν κράτος εν κράτει, στην παντελή απουσία έστω και στοιχειώδους προστασίας των εργαζομένων. Η Ελλάδα είναι μια  οικονομία  που κυριαρχούν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και σε αυτές γίνονται  οι σοβαρότερες και οι περισσότερες ενέργειες  σε βάρος  των εργαζομένων.
 
Υπάρχουν φυσικά και μεγάλες επιχειρήσεις ή σοβαροί επιχειρηματίες που διατηρούν μια ισορροπία με το προσωπικό τους. Η πλειοψηφία όμως των μικρομεσαίων κυρίως εργοδοτών μεταχειρίζεται τους υπαλλήλους με καιροσκοπισμό που κατά περίσταση εκφράζεται  με απειλές ή μη καταβολή αμοιβών, αλλεπάλληλες προσβολές, υπερβολικές ή και παράλογες απαιτήσεις, υπομνήσεις ότι είναι τυχεροί που εργάζονται και άλλα τέτοια ανάλογα.   Δεν υπάρχει αμφιβολία  ότι σε αυτές τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες και οι εργοδότες  δέχονται σημαντικές πιέσεις. Ωστόσο, για πολλούς στην αγορά οι δυσκολίες λόγω της κρίσης αποτελούν πρόφαση για αθέτηση υποσχέσεων προς εργαζόμενους, προμηθευτές, συνεργάτες κλπ. Δεν είναι τυχαίο ότι οι εξαγωγικές επιχειρήσεις -που βασίζονται στην υψηλή ποιότητα και τις απαιτητικές προδιαγραφές των προιόντων τους- σέβονται τους εργαζόμενους και δεν καταφεύγουν ποτέ στο εργοδοτικό bullying. Το ίδιο άλλωστε ισχύει και για τις επιχειρήσεις «που πατούν γερά στα πόδια τους» ή εξακολουθούν να   αναπτύσσονται.