Νίκος Κοκλώνης : Η νέα άγνωστη εποχή των ταξιδιών και του τουρισμού

Είναι η αυγή μιας νέας, άγνωστης εποχής, ένα rebooth & restart. Εκατοντάδες χαμένα δις σε όλο τον κόσμο ζητούν γρήγορη ανάκαμψη, κάτι όμως που δεν είναι δυνατόν να συμβεί αυτοστιγμή. Σκεφτείτε ότι το 2019 ο κλάδος του παγκόσμιου τουρισμού και ταξιδίων απέφερε 2,9 τρις δολάρια. Τα νέα δεδομένα, ζητούν νέες λύσεις, ευελιξία και προσαρμοστικότητα.
Ο Τουρισμός παρότι έχει άπειρα τοπικά χαρακτηριστικά είναι ένα παγκόσμιο προϊόν, ως εκ τούτου και οι λύσεις που θα αναζητηθούν δεν μπορεί να είναι μόνο τοπικές.

Για να σωθεί βέβαια η παρτίδα του 2020 όλοι στρέφονται στις εσωτερικές μετακινήσεις, τον εσωτερικό τουρισμό. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό για την Ελλάδα των 11 εκατ. κατοίκων και των 34 εκατ. τουριστών (στοιχεία 2019); Καταστροφή.

Πώς μπορεί λοιπόν μια χώρα που μόλις κατάφερε να ισορροπήσει, να στηρίξει το εθνικό της κεφάλαιο; Όσοι ζητούν κρατική ενίσχυση στα μέτρα της Γερμανίας και της Γαλλίας μάλλον σκέφτονται ατομικά και όχι συλλογικά. Ως επιχειρηματίας "γήπεδό" μου ήταν η διεθνής οικονομία και τα διεθνή επενδυτικά κεφάλαια και ουδέποτε η κρατική χρηματοδότηση. Που βρίσκεται λοιπόν η επιχειρηματική ευθύνη που απαιτείται σε τέτοιες δύσκολες καταστάσεις; Δεν μπορεί η ελεύθερη οικονομία να είναι οδηγός μόνο σε περιόδους κέρδους και ανάπτυξης. Γιατί πρέπει να αποφασίσει μια κυβέρνηση με περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες ποιόν θα σώσει και ποιόν θα αφήσει, ανοίγοντας τον ασκό του Αιόλου. Γιατί τις αερομεταφορές και όχι τα ξενοδοχεία; Τα μεγάλα resort ή τα μικρομεσαία, οικογενειακά ξενοδοχεία; Τα παραδοσιακά ταξιδιωτικά γραφεία ή τα on-line; Και το επαγγελματικό ταξίδι τι θα γίνει; Τα πούλμαν ή τα γιωτ; Τον ξεναγό ή την καθαρίστρια; Τον σεφ; Τον μπάρμαν; ή τον ναυαγοσώστη;

Δεν είναι καιρός για κλαδικούς μαξιμαλισμούς, αλλά για συλλογική ευθύνη σε ένα σημαντικό πυλώνα της Ελληνικής οικονομίας, όπως ο Τουρισμός.
Όλοι είναι κρίκοι της ίδιας αλυσίδας. Κλειδί είναι να βρεθούν τα κατάλληλα εργαλεία που θα δημιουργήσουν ασφαλές έδαφος για τη συνέχιση του τουριστικού επιχειρείν, οριζόντια όχι μεμονωμένα δημιουργώντας ιερά "τοτέμ" στον κλάδο. Μια ασφαλής λύση θα ήταν μια συνολικά ευρωπαϊκή λύση για τις επιχειρήσεις του τουρισμού και τη στήριξη της απασχόλησης.

Μπορεί το 2019 να ήταν μια χρονιά αύξησης των τουριστικών εισπράξεων για την Ελλάδα που διαμορφώθηκαν στα 18,179 δισ. ευρώ (ΤτΕ), αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε 3 σημαντικές πτωχεύσεις, Thomas Cook - Tripsta - Astra Airlines, για να μην προσθέσω κι άλλες μικρότερες ευρωπαϊκές επιχειρήσεις τουρισμού και αερομεταφορών.
Ο COVID-19 έκοψε τα φτερά μιας από τις 2 μεγαλύτερες αεροπορικές εταιρίες στη Λατινική Αμερική, μετά από σχεδόν 100 χρόνια λειτουργίας, της Avianca.
Οι επιχειρήσεις του τουρισμού πάντα λειτουργούσαν με "το όπλο παρά πόδα" καθώς δραστηριοποιούνται σ' ένα ευμετάβλητο περιβάλλον που επηρεάζεται από απρόβλεπτους, εξωγενείς παράγοντες.

Ο παγκόσμιος τουρισμός είναι βαριά πληγωμένος και όπως σε κάθε μεγάλη παγκόσμια κρίση τα δεδομένα αλλάζουν δραματικά. Τουρισμός ίσον ο άνθρωπος και οι ανάγκες του και αφού η νέα πραγματικότητα επιβάλει περιορισμούς στους ανθρώπους - τουρίστες αντίστοιχα πρέπει να προσαρμοστούν και οι επιχειρήσεις. Στον τομέα της φιλοξενίας ο παγκόσμιος κολοσσός Marriott έδειξε το δρόμο προβάλλοντας τον άνθρωπο και όχι το κέρδος.