Οι παραδόσεις είναι ο καθρέφτης ενός λαού

Οι παραδόσεις είναι ο καθρέφτης ενός λαού

Τώρα την πρωτοχρονιά υπάρχει μια γιορτή που έχει τις ρίζες της στην τουρκοκρατία. Τα ρογκατσάρια

Οι παραδόσεις είναι ο καθρέφτης ενός λαού
Τα ήθη και έθιμα όπως επίσης τα δημοτικά τραγούδια, οι παροιμίες, οι παραδόσεις και οι θρύλοι αποτελούν τον λαϊκό πολιτισμό, που είναι ο καθρέφτης ενός λαού. Μελετώντας τον ελληνικό λαϊκό πολιτισμό, αντικρίζει κανείς ένα λαό απλό και αληθινό, με πίστη στο παρελθόν και αισιοδοξία για το μέλλον, με ιδανικά και αξίες. 

Κάθε έθιμο προέρχεται από τα βάθη του παρελθόντος, και μερικές φορές από τα βάθη της προϊστορίας. Αναμφίβολα, λοιπόν, μέσα από το λαϊκό πολιτισμό αναζητάμε τις ρίζες μας. Εναρμονίζουμε λοιπόν το χθες με το σήμερα και χτίζουμε το αύριο.

Η διαρκής αγωνία για το αύριο γεννά την εργατικότητα, τον προβληματισμό και κάθε τι που θα κάνει τη ζωή πιο σίγουρη και πιο ευχάριστη. Δεν αρκεί όμως μόνο η εργατικότητα, για να μπορεί κανείς να βλέπει το μέλλον με αισιοδοξία. Χρειάζονται κι άλλα στοιχεία και δεδομένα, πάνω στα οποία θα στηριχθούμε για να βρούμε το δρόμο του αύριο, ανηφορικό βέβαια, δύσβατο σίγουρα αλλά ορατό μέχρι τέλος.

Κλείσιμο
Ανάμεσα σ’ αυτά τα στοιχεία ξεχωρίζει η παράδοση, η οποία δεν είναι τίποτε άλλο πέρα από το σύνολο των πνευματικών μνημείων, των δεξιοτήτων, των ιδεών καθώς και των υλικών αγαθών. Είναι δε σπουδαίο στήριγμα γιατί μας δίνει όλα τα εφόδια που η πείρα του παρελθόντος δημιούργησε και μας τα παρέδωσε σαν παρακαταθήκη.

Η παράδοση δεν είναι στοιχείο νεκρό, αλλά τρόπος ζωής, συνέχεια και δύναμη. Και τούτο συμβαίνει επειδή η ζωή μας είναι μια διαρκής εναλλαγή γεγονότων που αλληλεξαρτώνται. Το παρόν είναι η συνέχεια του παρελθόντος και το παρελθόν αποτελεί το συνδετικό κρίκο των γενεών. 

Το παρελθόν λοιπόν γίνεται η βάση πάνω στην οποία θα στηριχθεί το μέλλον. Αυτό το καταλαβαίνουμε καλά, αν σκεφτούμε ότι και το παρόν ήταν για το παρελθόν μέλλον και το παρόν θα γίνει κάποτε για το μέλλον παρελθόν. 

Οι ιδέες και τα γεγονότα του παρελθόντος μεταφέρονται στο παρόν μέσα από το ίδιο το κοινωνικό σύνολο, γιατί όλοι εμείς που αποτελούμε το κοινωνικό σύνολο τα έχουμε μάθει όχι μόνο σαν ιστορία αλλά και σαν τρόπο ζωής, σαν μέρος του πολιτισμού μας. 

Τώρα την πρωτοχρονιά υπάρχει μια γιορτή που έχει τις ρίζες της στην τουρκοκρατία. Τα ρογκατσάρια. Οι νέοι του χωριού μεταμφιέζονται, σε γυναίκες (μπούλες) και σε τσολιάδες (καπεταναίοι). Ο Αλής με το πρόσωπό του βαμμένο με κάρβουνο, χορεύει φορώντας μια κάπα όπου στη μέση του υπάρχουν κρεμασμένα κουδούνια. Όλοι μαζί χορεύουν, τραγουδούν και κάνουν αστεία, γυρίζοντας όλο το χωριό. Κάποιοι προσπαθούν να κλέψουν τη μπούλα από τον Αλή αλλά εκείνος τους απωθεί. Περνώντας από τα σπίτια οι νοικοκυρές τους δίνουν χοιρινό κρέας, τσιγαρίδες, λουκάνικα και χρήματα. Το βράδυ μαζεύονται σε ένα καφενείο και όλοι μαζί τρώνε και διασκεδάζουν.

Στον Δήμο Μαραθώνα, τον όμορφο αυτόν τόπο που ζούμε, οι παραδόσεις αναβιώνουν μέσα από πραγματικά πολύ όμορφες και δημιουργικές εκδηλώσεις, είτε από τον Δήμο, δια μέσου του Πολιτιστικού του Οργανισμού, είτε από φορείς ή συλλόγους άλλων περιοχών της Ελλάδος που βρίσκονται και βιώνουν την καθημερινότητα σ’ αυτόν τον τόπο. 

Με την ελπίδα ότι θα υπάρχει συνέχεια στις παραδόσεις, θέλω να πω ότι κάθε άτομο χωριστά ή ολόκληρο το κοινωνικό σύνολο οφείλει να κρατήσει, να δημιουργήσει και να αυξήσει όσα βρήκε, παραδίδοντας κάποια στιγμή στα παιδιά του την σκυτάλη για να συνεχίσουν. 


* Ο Σπύρος Παππάς είναι καθηγητής, πρώην άμισθος σύμβουλος σε θέματα Παιδείας του Δήμου Μαραθώνος
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ειδήσεις Δημοφιλή Σχολιασμένα
ΔΕΙΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

BEST OF NETWORK

Δείτε Επίσης