Και ξαφνικά εκεί όπου είχα απορροφηθεί από τη ρουτίνα και τις υποχρεώσεις του καθημερινού μου βίου, το βλέμμα μου παγώνει σε αυτόν/ήν και νιώθω να με τρυπά το βέλος του έρωτα…
Τώρα πια τίποτα δεν είναι όπως πριν και όλα φαντάζουν καινούργια. Αυτό που μου αρνιόταν ο καθημερινός κόσμος, χωρίς να το περιμένω και χωρίς να έχω την παραμικρή συμμετοχή μου έρχεται κατακούτελα. Πρόκειται για την στιγμή που συναντώ αυτόν που μου φαίνεται διαφορετικός από όλους τους άλλους και ομολογώ στον εαυτό μου «αυτός είναι για μένα».
Άλλωστε δεν συναντάς κάθε μέρα αυτό που είναι φτιαγμένο για να σου προσφέρει την εικόνα του πόθου σου. Αυτός ο απρόσμενος ερχομός του άλλου είναι για μένα ευχή και κατάρα. Είναι ευχή γιατί αφήνομαι στην γοητεία της συνάντησής μου μαζί του και κατάρα γιατί… η παρουσία του άλλου με σύρει έξω από τον εαυτό μου.
Η συνάντηση αυτή που με εντυπωσιάζει τόσο βαθιά, είναι ταυτόχρονα και ένα μυστήριο. Η παρουσία του άλλου εισβάλλει αιφνίδια στην ζωή μου χωρίς προηγουμένως να το έχω επιδιώξει…
Μία μέρα περπατάω σχεδόν αφηρημένος χωρίς έναν συγκεκριμένο προορισμό και ξαφνικά σε κάποιο σοκάκι σκοντάφτω πάνω σε μία αιθέρια ύπαρξη. Βλέπω σε αυτήν να διαγράφεται από αμηχανία η γραμμή ενός χαμόγελου και νιώθω ένα κεραυνοβόλημα που μου κόβει την ανάσα.
Καθώς βρίσκομαι στην έκσταση αυτής της μαγνητικής στιγμής, η γλώσσα μου γίνεται κόμπος και δεν μπορώ να αρθρώσω ούτε μία λέξη…
Όταν συνέρχομαι σε έναν δεύτερο χρόνο από το χτύπημα αυτό, αναζητώ με το βλέμμα μου αυτήν την περαστική σιλουέτα, αλλά έχει ήδη εξαφανιστεί. Κρίμα γιατί άφησε ένα ίχνος μέσα μου αυτό το πλάσμα που εμφανίστηκε ξάφνου στην σκηνή του κόσμου μου για να με σαγηνεύσει.
Διαβάστε περισσότερα στο
www.kontasou.com
