Λιβύη... η νέα Σομαλία;

Από τη μια πλευρά είναι η πολιτοφυλακή από το Ζιντάν, πόλη 100 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Τρίπολης και από την άλλη ένοπλες ομάδες από το λιμάνι της Μισράτα, 210 χιλιόμετρα ανατολικά της Τρίπολης. Η αντιπαλότητα τους ξεκινάει τρία χρόνια πριν, από την πτώση της Τρίπολης τον Αύγουστο του 2011. Οι δυο φατρίες διεκδικούν τα περισσότερα εύσημα για την πτώση της Τρίπολης και του καθεστώτος Καντάφι.

Μάχονται για το ποιος θα έχει τον πρώτο λόγο για το πολιτικό και θρησκευτικό μέλλον της χώρας. Και οι δύο ομάδες κατά την πτώση της Τρίπολης άρπαξαν μέρος του οπλοστασίου του καθεστώτος και τώρα δείχνουν τη καταστροφική τους δύναμη. Οι άνθρωποι της Μισράτα είναι Ισλαμιστές ενώ του Ζιντάν είναι πιο κοντά στους φιλελεύθερους. Στην ουσία η μάχη γίνεται για την εκμετάλλευση των πετρελαϊκών πόρων και για την επικράτηση ή όχι του Ισλαμισμού στη χώρα.


Η αδυναμία του κράτους

Μετά τη πτώση του καθεστώτος Καντάφι έγινε προσπάθεια για την ένταξη των ανταρτών στο μισθολόγιο του κράτους, ως δυνάμεις ασφαλείας. Όμως πολλοί από αυτούς επέλεξαν να δείξουν πίστη στη φυλή ή τη φατρία τους. Το «αδύναμο» κράτος δεν κατάφερε ποτέ ούτε να τους περιορίσει ούτε να τους εντάξει στις εθνικές δυνάμεις ασφαλείας.

Οι φόβοι των άλλων χωρών

Η βία στη Λιβύη συνεχίζεται για μήνες, όμως πλέον έχει πάρει επικίνδυνη τροπή, κάνοντας τους αναλυτές να την παρομοιάζουν με τη Σομαλία στις αρχές τις δεκαετίας του '90, πριν από την κατάρρευση. Το Σάββατο, οι Ηνωμένες Πολιτείες αναγκάστηκαν να φυγαδεύσουν το διπλωματικό τους προσωπικό από τη χώρα με προορισμό τη γειτονική Τυνησία, υπό τη συνοδεία πεζοναυτών αλλά και μαχητικών αεροσκαφών. Την επόμενη η οχηματοπομπή της πρεσβείας της Βρετανίας επλήγη από πυρά κατά τη διάρκεια μιας απόπειρας κατάληψης των αυτοκινήτων έξω από την πρωτεύουσα της Λιβύης.