Slumdog όνειρα

Ανεξάρτητα εάν αξίζει ή όχι τα οκτώ Οσκαρ, το «Slumdog Μillionaire», είναι μια ταινία για το δικαίωμα στο όνειρο - πέρα από καταγωγές και συνθήκες, πέρα από χρωματικές ιδιότητες και περιορισμούς. Σε μια εποχή όπου απαγορεύεται ακόμη και να ονειρεύεσαι και με μια κυρίαρχη βάρβαρη και αδυσώπητη καθημερινότητα, το πολυβραβευμένο «Slumdog Μillionaire» προτάσσει το τελευταίο οχυρό του δυτικού ανθρώπου: το όνειρο. Κάτι καθόλου αυτονόητο εάν ρίξει κανείς μια ματιά στα τηλεοπτικά σίριαλ και στις στριγκλιές των πρωινάδικων, στα τηλεοπτικά πάνελ και στις ειδήσεις που έχουν ξεχάσει ότι ο κόσμος δεν θέλει μόνο να ξεσπάει αλλά και να ονειρεύεται. Το φτωχόπαιδο από την Ινδία -που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένα παιδί των δυτικών προαστίων- στην ταινία «Slumdog Μillionaire» δεν το βάζει κάτω και προσπαθεί να αποδείξει ότι μπορεί να κερδίσει τους προνομιούχους συναγωνιστές του - και αυτό όχι χάρη των χρημάτων, αλλά για τη μεγάλη του αγάπη και για την ανάγκη του να διεκδικήσει μια αξιοπρεπή ζωή. Πράγματα ουσιαστικά και απλά, που δέσποζαν κάποτε στα ρομαντικά μυθιστορήματα του 19ου αιώνα και στις ταινίες της δεκαετίας του ’50, αλλά θάφτηκαν στην πορεία κάτω από τόνους γκλίτερ και πανάκριβων ρούχων.

Καθώς φαίνεται, λοιπόν, η εποχή της ύφεσης έχει και ένα καλό: αυτό της επαναδιαπραγμάτευσης των βασικών αξιών του ανθρώπου και της επαναφοράς στο προσκήνιο των πραγμάτων που δεν αγοράζονται ούτε πουλιούνται και κάνουν τον άνθρωπο να ξεχωρίζει το ουσιαστικό από το ανούσιο. Σάμπως κάτι να αλλάζει σε ζοφερούς καιρούς και να ανακαλύπτουμε ξανά τον πραγματικό μας εαυτό - βρε λες;