Οι 14 φάσεις του έρωτα

Όσοι έχετε διαβάσει το βιβλίο μου «Πόθοι και πάθη στην Παλιά Αθήνα», αλλά και απ’ όσους δεν ξεφεύγουν οι «κόκκινες» αναρτήσεις μου στο www.paliaathina.com, ασφαλώς είστε πλήρως ενήμεροι πόσο μπερμπάντηδες ήσαν οι καλοί μας πρόγονοι, ιδιαίτερα μετά το 1920.
 Από το «σοβαρό» περιοδικό «Ο Παπαγάλος» (1918) σας έχω σήμερα ένα έμμετρο μαθηματάκι για τα 14 στάδια που περνούσε ο έρωτας, τουλάχιστον εκείνη την εποχή. Αν βέβαια γνωρίζετε κανένα ακόμη, στείλτε το μου, έτσι για να είμαστε επικαιροποιημένα ενήμεροι!  

1.
Σαν κυνηγήσης μια μικρή
Σου κάνει πρώτα το βαρύ
Και αν ύστερα τα σιάξετε σε δυο βδομάδες
-Αυτά ’ ναι… νοστιμάδες!

2.
Αρχίζει έπειτα και σου γλυκομιλά
Σου λέει άξαφνα πως κάποιος της κολλά
Κι’ όταν σου πη πως την εξήτησεν ο τάδες
-Αυτά ’ ναι… χωρατάδες!

3.
Στου Ζάππειου σε κάποια μοναξιά
Γυρίζετε μαζί ζερβά-δεξιά
Κι’ αν σου σηκώση του φουστάνι της
Και πή: η κάλτσα μου είναι τρύπια,
-Αυτά ’ ναι τα… τερτίπια!

4.
Σ’ έχει απ’ εδώ, σ’ έχει απ’ εκεί
Κι’ αν έξαφνα γονιοί, παπάδες, σπιτικοί
Σου την φορτώσουν μια χαρά
Αυτά ’ ν’ τα… σοβαρά!

5.
Του γάμου φτάνει η τελετή, χαρές,
φιλιά, το βράδυ γλέντια, σουαρές
Κι’ όταν η νύφη τρέμει μεσ’  τ’ ατλάζια
Αυτά ’ ναι… νάζια!

6.
Η πόζα έπειτα και η φωνή της σαν… Σειρήν.
Όλα εκείνα που μελέτησε από πριν
μέσ’ στην ερωτική Προπαίδεια
-Αυτά ’ ναι… σχέδια!

7.
Αχ, Μαίρη μου, σαν την φωνάζης
Κι’ όταν λιπόθυμη την αγκαλιάζης
Των πρώτων εβδομάδων τις βραδιές
-Αυτά ’ ναι… αλεπουδιές!

8.
Τελειώνει ο μην του μέλιτος. Τρανά
να βλέπη η νύφη όνειρα αρχινά
Φάληρα, Κηφισιές και βίλλες
-Αυτά ’ ναι πεια… ξεροκαΐλες!

9.
Κατόπι ρόμπες ανοιχτές
Σήμερα πειο παχειά από χτες
Κι’ αν ύστερα σ’ έλθουν μωρά
-Αυτά ’ ναι… τυχηρά!



10.
Η γυναικούλα σου εν τούτοις
Καμάρι σ’ έχει και μπιζού της
Κι’ αν σου… τα παίζει και γελά ηλίθια
-Αυτά ’ ναι… κολοκύθια!

11.
Ύστερα, αν σε κανένα μήνα
Αρχίσουν νεύρα, πείσμα, γκρίνια
«Θα πάω στης μαμάς» και τέτοια
-Αυτά ’ ναι… μαραφέτια!

12.
Κι’ όταν η φαμελιά, όσο πηγαίνει,
Αρχίζει και πολυπληθαίνει
Και τα μωρά κλαιν σαν δαιμονισμένα
-Αυτά ’ ναι τα… συνειθισμένα!

13.
Κι’ αν κάποτε σου χρειασθή κανένα τάλληρο
-Άνθρωπος είσαι, θέλεις Φάληρο!
Δεν είναι ανάγκη να ψαρεύης δάνεια…
Αυτά ’ ναι… σπάνια!

14.
Κι’ αν η μαντάμ στα χωρατά
Δανείζεται απ’ αλλούς λεφτά
Και τύχη και τα παίξη με κανένα
-Αυτά ’ ναι πεια τα πειο… συνειθισμένα!»

Θωμάς Σιταράς (Αθηναιογράφος)
Διαβάστε κι άλλες ιστορίες για την Παλιά Αθήνα στην ιστοσελίδα www.paliaathina.com