Παυλίνα Βουλγαράκη​: ​«Δεν είμαι των τύπων και των κλισέ»

Μια ψηλή μελαχρινή φιγούρα με μαύρο, σκισμένο τζιν, ριγέ, ασπρόμαυρη μπλούζα και δερμάτινο bomber jacket έμπαινε σαν σίφουνας το μεσημέρι της προηγούμενης, ηλιόλουστης Παρασκευής στο Ντεμοντέ, στη Χάρητος. Με το ογκώδες, μπλε βιβλίο της Κλινικής Ψυχολογίας ανά χείρας –«δεν χωρούσε στην τσάντα»–, συστήθηκε στα πεταχτά και κάθισε αναπαυτικά στον καναπέ. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω αν τα μπάσα στη φωνή της είναι φυσικά ή αποτέλεσμα ενός μικρού κρυολογήματος που την ταλαιπωρεί. Όπως και να ’χει, το ηχόχρωμά της είναι ιδιαίτερο, είτε τραγουδάει είτε μιλάει.

Η Παυλίνα Βουλγαράκη είναι ανακουφισμένη αφού πέρασε το μάθημα της Κλινικής Ψυχολογίας, το νέο τραγούδι της «Φέρ’ τα μου όλα πίσω» με τη συμμετοχή του θρυλικού Ψαραντώνη διαγράφει εντυπωσιακή πορεία, ενώ η ηχογράφηση του νέου της άλμπουμ που θα κυκλοφορήσει το Μάρτιο βαδίζει ομαλά. Παράλληλα είναι αγχωμένη για το νέο της στοίχημα, αφού θα εμφανιστεί μόνη στη σκηνή του Σταυρού του Νότου στις 13 και 20 Μαρτίου. Η ίδια παραδέχεται την αναβλητικότητα που τη διακατείχε μέχρι να πάρει την απόφαση και να είναι το «πρώτο όνομα». Άλλωστε, στο ενεργητικό της έχει εκατοντάδες εμφανίσεις, τόσο σε εναλλακτικά σχήματα όσο και με τους Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, Μπάμπη Στόκα, Γιάννη Κότσιρα, Μανώλη Μητσιά, Γιάννη Ζουγανέλη, μεταξύ πολλών μεγάλων ονομάτων. «Πλέον γνωρίζω πως δεν θα υπάρχουν δικαιολογίες στην περίπτωση που δεν θα νιώσω καλά με το τελικό αποτέλεσμα».

Ένας αστρολόγος θα μπορούσε να δικαιολογήσει την αναβλητικότητα και την καλλιτεχνική της φύση βάσει των πλανητών – είναι Καρκίνος με ωροσκόπο Ζυγό. «Τώρα όμως, όταν πραγματικά θέλω κάτι, το διεκδικώ. Αυτό δεν συνέβαινε παλιότερα. Και αυτή η απόφαση να εμφανιστώ μόνη μου επί σκηνής είναι στο πλαίσιο της νέας μου φάσης». Ως φοιτήτρια της Ψυχολογίας στο Πάντειο, θεωρεί πως για να συντελεστεί μια αλλαγή στο χαρακτήρα και στη συμπεριφορά απαιτείται χρόνος, «δεν πατάς απλά ένα κουμπί». Η Ψυχολογία ήταν η πρώτη της επιλογή, δεν προέκυψε. «Από μικρή ηλικία με τραβούσε ό,τι είχε σχέση με τον άνθρωπο και την ψυχοσύνθεσή του». Το περίεργο είναι πως δεν την τραβούσε το τραγούδι. «Οι περισσότεροι άνθρωποι που ασχολούνται με το τραγούδι ήταν κάποτε σε χορωδία, έκαναν μαθήματα κάποιου μουσικού οργάνου… Κάπως η μουσική υπήρχε στον περίγυρό τους. Αυτό δεν συνέβη σε μένα, μέχρι την ημέρα που τραγούδησα μπροστά σε κόσμο. Οι φίλοι μου σοκαρίστηκαν».

Η τρέλα που άλλαξε τη ζωή της
Ήταν 20 χρόνων, με τη νεανική τρέλα στα φόρτε της. Κανείς δεν γνωρίζει ποιοι πλανήτες ευθυγραμμίστηκαν εκείνη την ημέρα, αλλά έτυχαν πολλά μαζί. Η ίδια θυμάται τα πάντα: «Τότε είχα βάλει κουτάκια στη ζωή μου, ήταν μια περίοδος που ήμουν πολύ αυταρχική με τον εαυτό μου και ήθελα να το σπάσω όλο αυτό. Είναι στο χαρακτήρα μου να δρω εντελώς ακαριαία και παρορμητικά. Αλλιώς, δεν το κάνω ποτέ. Εκείνη την ημέρα έτυχε να μάθω πως γινόταν μια οντισιόν στο Σταυρό του Νότου. Ήμουν σε φάση επαναπροσδιορισμού. Οπότε βρισκόμασταν με την κολλητή μου στο Νέο Κόσμο και της λέω “πάμε για πλάκα;”. Είχε τόσο κόσμο που περίμενε και είχε προετοιμαστεί… ενώ εμείς είχαμε πάει απλά για να ζήσουμε την ιστορία, να τη διηγούμαστε στην παρέα και να γελάμε. Ήμουν 20 χρόνων τότε. Είχα πει το “Mad about you” (Hooverphonic). Η πλάκα είναι πως νόμιζαν ότι η φίλη μου η Ρωξάνη (σ.σ. κολλητή της από 3 ετών) ήταν η καθηγήτρια φωνητικής μου και θεωρούσαν πως ήμουν τόσο αγχωμένη που είχα πάει μαζί με τη δασκάλα μου. Το θέμα είναι ότι είχα πει ένα εκατομμύριο ψέματα: πως παίζω αρκετά μουσικά όργανα, πως κάνω δεύτερες φωνές… την ώρα που δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω καν, τι θα πει “μάθε-αυτό-το-κομμάτι-και-έλα- να-το-πεις-αύριο”. “Τι είναι αυτό; Αφού ξέρω πώς πάει” έλεγα από μέσα μου. Ήμουν τόσο άσχετη. Δεσμεύτηκα πως θα είμαι εκεί κάθε Παρασκευή και Σάββατο, όπως μου ζήτησαν. Έτσι, έπεσα στα βαθιά και έπρεπε να αντεπεξέλθω σε αυτή τη νέα συνθήκη. Όλα αυτά έγιναν κατά λάθος». Βέβαια την επομένη έπρεπε να τους εξηγήσει και κάτι ακόμη. «Σε εκείνους που σημείωναν τα ονόματα των υποψηφίων είχα δηλώσει πως με λένε Αλεξάνδρα. Γενικά, έχω συστηθεί πολλές φορές ως Αλεξάνδρα και υπάρχει πολύς κόσμος που με φωνάζει Αλεξάνδρα. Δεν υπάρχει εξήγηση, μου άρεσε αυτό το όνομα από μικρή». Η αλήθεια είναι πως «βαθιά μέσα μου θεωρούσα πως δεν θα με επιλέξουν. Πίστευα πως απλώς έκανα μια χαζοτρέλα – κάνω άπειρες με τις φίλες μου».

Το ντεμπούτο υπό το βλέμμα Μικρούτσικου
Η μόνη επαφή με τη μουσική που είχε κατά τη διάρκεια της εφηβείας της ήταν στα 16 της, όταν την άκουσε να σιγοτραγουδά ο δάσκαλος κιθάρας του αδελφού της και της πρότεινε να συμμετάσχει σε ένα αφιέρωμα που έκανε στον Θάνο Μικρούτσικο ο δήμος Λαυρίου. «Η πρόταση αυτή μου είχε φανεί εντελώς ακίνδυνη, καθώς για εμένα όλα έχουν να κάνουν με το δίπολο ασφάλεια – επικινδυνότητα. “Μπορώ να σου πω και δέκα τραγούδια” του είχα απαντήσει με άγνοια κινδύνου. Πρέπει να σου πω πως από κάτω παρακολουθούσε και ο ίδιος ο Θάνος Μικρούτσικος, αλλά εγώ δεν είχα άγχος, καθώς δεν θεωρούσα σημαντικό να σηκωθώ και να πω ένα τραγούδι. Το feedback ήταν πολύ καλό, παρόλο που επί της ουσίας δεν με ενδιέφερε». Εκεί την είχε ακούσει και μια δασκάλα μουσικής, που επέμενε να ξεκινήσει συστηματικά τα μαθήματα φωνητικής. «Έκανα πέντε έξι μαθήματα το χρόνο, δεν είχε ροή. Αλλά ήταν εκείνη που μου είπε αργότερα για την οντισιόν στο Σταυρό του Νότου. Γνώριζε πως ήμουν σε φάση που ήθελα να αλλάξω πράγματα».

Η πολιτική δεν υπήρχε ποτέ σε κανένα από τα κουτάκια της έφηβης Παυλίνας, αν και το οικογενειακό της περιβάλλον ήταν εξόχως πολιτικό. «Είμαστε τέσσερα αδέλφια, οπότε είναι πιθανό να ασχοληθεί κάποιος άλλος με την πολιτική. Πιο πολύ η επιρροή είχε να κάνει με τη Νομική, αφού ήταν κάτι σαν οικογενειακή παράδοση για το σόι της μητέρας μου. Ο παππούς μου, οι θείοι μου, η μαμά μου, αλλά και οι σπουδές του πατέρα μου είχαν να κάνουν με τη νομική. Οπότε, αν επηρεαζόμουν, θα ακολουθούσα τη Νομική, όχι την πολιτική. Για να ακολουθήσεις την πολιτική, θα πρέπει να το θέλεις, δεν προκύπτει. Αν απλά προέκυπτε, θα ήταν κάτι φοβερά ανεύθυνο».

Το επίθετο που κουβαλάει ανοίγει πόρτες, αλλά προκαλεί και αρνητικούς συνειρμούς, είναι ευάλωτο σε άδικες και κατευθυνόμενες αρνητικές κριτικές, που στόχο έχουν να πλήξουν τον πατέρα της, πρώην υπουργό των κυβερνήσεων Καραμανλή, Γιώργο Βουλγαράκη. «Πρόβλημα είναι εκείνο που επηρεάζει κάποιον με αρνητικό τρόπο. Οτιδήποτε δεν σε επηρεάζει δεν αποτελεί πρόβλημα. Πέρασα από πολλές φάσεις. Στην αρχή ήμουν θλιμμένη, γιατί πίστευα πως κάτι που μου αρέσει πολύ ίσως να μην μπορώ να το κάνω. Στη συνέχεια πέρασα στην αντίπερα όχθη τού “όχι, θα το κάνω, γιατί κάθε άνθρωπος δικαιούται να διεκδικεί οτιδήποτε ονειρεύεται”. Πλέον, δεν το σκέφτομαι καθόλου. Αισθάνομαι πολύ ικανή και άρα πολύ καλά σε αυτό που κάνω. Δεν μπορεί ένα όνομα να καθορίζει την πορεία ενός ανθρώπου. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι με σπουδαία ονόματα που δεν έχουν καταφέρει να κάνουν σπουδαία πράγματα. Όπως επίσης υπάρχουν και άνθρωποι που δεν έχουν αναγνωρίσιμα επίθετα και εντέλει τα κατάφεραν. Θεωρώ πως ο καθένας πορεύεται με τις ευκολίες και τις δυσκολίες του».

Σκέφτηκε ποτέ να είναι η Παυλίνα σκέτο, χωρίς το Βουλγαράκη; «Είχε πέσει στο τραπέζι η ιδέα να κόψω το επίθετό μου, αλλά μου φάνηκε φοβερά υποκριτικό. Θα έμοιαζε ενοχικό. Κατάγομαι από την Κρήτη και αν τιμάμε κάτι εκεί, αυτό είναι το επίθετό μας και η οικογένειά μας. Δεν θα μου άρεσε να δουν τα ξαδέρφια μου στην Αγία Γαλήνη να κόβω το επίθετό μου. Το λέω απλοϊκά, αλλά αποτελεί ένα κομμάτι μιας μεγάλης αλήθειας: αυτή είμαι».

Το κρητικό DNA είναι υπερβολικά έντονο σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής της, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. «Με τη στερεοτυπική έννοια που έχουν όλοι για τους Κρητικούς, ναι, είμαι εκρηκτική, περήφανη, παρορμητική, ξεροκέφαλη. Πολλοί που δεν με γνωρίζουν με έχουν ρωτήσει αν είμαι από την Κρήτη». Αυτό αποτυπώνεται και στο αξιακό σύστημά της. «Πριν από τέσσερα χρόνια ο Μπάμπης Στόκας με τον Φίλιππο Πλιάτσικα συναντήθηκαν και πάλι επί σκηνής στο Γκάζι Live. Τότε μου είχε γίνει πρόταση για να συμμετάσχω, αλλά θεωρούσα ανέντιμο να αφήσω τη House Band του Σταυρού του Νότου, να τους κρεμάσω. Από τότε ο Μπάμπης έλεγε “α, αυτή είναι τρελή”». (γέλια) Ο ίδιος ο μουσικός επανήλθε ένα χρόνο μετά. «Ήταν έκπληξη για μένα πως μου έκανε ξανά πρόταση για τις εμφανίσεις στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο με τον Μανώλη Μητσιά, τη Φωτεινή Βελεσιώτου και τον ίδιο».

Επειδή λειτουργεί ενστικτωδώς, δεν βασανίζεται μέχρι να πάρει μια απόφαση και «σίγουρα ο γνώμονας για να αποφασίσει κάτι δεν είναι η όποια επιτυχία». Για παράδειγμα, της είχε προταθεί να τραγουδήσει ένα κομμάτι που ήταν σίγουρο πως θα γινόταν επιτυχία, εκείνη αρνήθηκε (για λόγους διακριτικότητας προς την ερμηνεύτρια του τραγουδιού δεν θέλησε να αποκαλύψει τον τίτλο – το έκανε off the record και πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες των τελευταίων χρόνων). «Απάντησα στον παραγωγό πως δεν είναι του τύπου μου, δεν μου ταιριάζει. Ενστικτωδώς ξέρω πότε θα αισθανθώ καλά με οποιαδήποτε πρόταση». Η Παυλίνα γράφει μουσική και στίχους, οπότε έχει βάλει σαν κριτήριο για να τραγουδήσει ένα κομμάτι άλλου δημιουργού το να είναι κοντά στο δικό της στιλ. Με σημαία το ρομαντισμό της, μοιάζει να βαδίζει σε έναν παράλληλο δρόμο από εκείνον που συνιστούν τυχάρπαστοι μάνατζερ και οδηγεί στην αναγνωρισιμότητα. «Έχει να κάνει με το στόχο» αντιτείνει εκείνη, «αν ήταν στόχος μου να περπατάω στο δρόμο και να με αναγνωρίζουν, αυτό θα έκανα. Αλλά αν ο στόχος είναι να είσαι ήρεμος, να αισθάνεσαι καλά με όσα κάνεις, τότε είναι άλλες οι επιλογές. Δεν νομίζω πως είναι ρομαντισμός. Αντίθετα, θεωρώ πως είμαι κυνική. Έχει τύχει να είμαι σε δουλειά που δεν μου άρεσε και δεν λειτούργησε ούτε για έμενα ούτε για τους άλλους».

Διαβάστε περισσότερα στο PEOPLE που κυκλοφορεί μαζί με το ΘΕΜΑ.