«Δέχτηκα να λάβω μέρος σε αυτό το πείραμα εντελώς τυχαία. Εδινα ένα από τα τελευταία μου μαθήματα στη σχολή και η καθηγήτρια μας είπε πως μια δημοσιογράφος αναζητούσε κάποιον Ελληνα για το συγκεκριμένο ρεπορτάζ. Ημουν η μόνη που σήκωσα πρώτη το χέρι μου για να συμμετάσχω.
Ζητούσαν κάποιον νέο που να μην ξέρει ούτε ο ίδιος ακριβώς τα σχέδιά του για το μέλλον ώστε να μην είναι προβλέψιμη η εξέλιξή του», αναφέρει στο «ΘΕΜΑ» η κυρία Αθηνά Πρασσά, η πτυχιούχος της Αγγλικής Φιλολογίας που έλαβε μέρος στο πείραμα του Associated Press.
«Τα πρώτα γυρίσματα έγιναν στις αρχές Ιουλίου και έκτοτε επικοινωνώ με τους δημοσιογράφους είτε τηλεφωνικά είτε με e-mail ώστε να ενημερώνω για τις εξελίξεις στην καθημερινότητά μου», λέει εξηγώντας τον τρόπο με τον οποίο το διεθνές δίκτυο καταγράφει τις εμπειρίες των πέντε νέων από όλη την Ευρώπη. Η κυρία Πρασσά από τη Μύρινα της Λήμνου ήρθε στην Αθήνα για να σπουδάσει σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο.
Αφού νοίκιασε ένα διαμέρισμα στον Αγιο Παντελεήμονα, έπρεπε να οργανώσει την καθημερινότητά της με τα χρήματα που μπορούσαν να της στείλουν οι γονείς της. «Η κατάσταση στη Λήμνο δεν έχει σχέση με την Αθήνα ως προς το πώς βιώνεις την κρίση. Στην Αθήνα έμενα μόνη μου και έπρεπε να προσέχω διαρκώς τα έξοδά μου. Πριν από την κρίση οι γονείς μου μού έστελναν 100 ευρώ την εβδομάδα. Το ποσό μου έφτανε ακόμα και για τις συνήθεις φοιτητικές πολυτέλειες: να βγω δηλαδή για ένα ποτό και καμία βόλτα.
Οταν όμως η κρίση γενικεύτηκε, οι γονείς μου δεν μπορούσαν να μου στέλνουν περισσότερα από 50 ευρώ την εβδομάδα. Το ζήτημα ήταν και ψυχολογικό, καθώς πρέπει να μάθεις στη στιγμή να αλλάξεις μια καθημερινότητα όπως την είχες συνηθίσει», υπογραμμίζει στο «ΘΕΜΑ» η κυρία Πρασσά. Μετά την αποφοίτησή της, η Ελληνίδα εκπρόσωπος της «κλάσης του 2012» επέστρεψε στην ιδιαίτερη πατρίδα της, στη Μύρινα της Λήμνου.
Οι ευκαιρίες για επαγγελματική αποκατάσταση στο νησί σπανίζουν και η ίδια η κυρία Πρασσά, με την αισιοδοξία που πηγάζει από το νεαρό της ηλικίας της, σκέφτεται να επιστρέψει στην Αθήνα και να αναζητήσει την τύχη της. «Τον χειμώνα θα επιστρέψω στην Αθήνα. Θέλω να σπουδάσω και κάτι ακόμα, διαφορετικό από την Αγγλική Φιλολογία. Θα προτιμούσα κάτι σχετικό με το styling, αλλά ξέρω πως χρειάζεται να βρω δουλειά για να πληρώνω τα δίδακτρα», αναφέρει στο «ΘΕΜΑ» και συνεχίζει: «Είμαι όμως αισιόδοξη και για το δικό μου μέλλον, αλλά και της χώρας. Είμαι αισιόδοξη γιατί δεν μπορώ να κάνω και αλλιώς».
Λούσι Νίκολς
«Δεν ξέραμε τίποτα για τον πραγματικό κόσμο»
Την εργασιακή ζούγκλα της οικονομικής κρίσης γνώρισε και το τέταρτο μέλος της «κλάσης του 2012», η κυρία Λούσι Νίκολς από τη Μεγάλη Βρετανία, η οποία αποφάσισε να αναζητήσει την τύχη της στο Παρίσι.
Απόφοιτος του Middlesex University, η 22χρονη στυλίστρια όχι μόνο αδυνατεί να βρει εργασία στην Αγγλία πάνω στο αντικείμενό της, αλλά έπεσε και θύμα επιτηδείων: μία εβδομάδα μετά την αποφοίτησή της, η κυρία Νίκολς βρήκε δουλειά εκδίδοντας ένα μικρό περιοδικό μόδας για μια εταιρεία στο εξωτερικό.
Μια μόλις εβδομάδα μετά η εταιρεία είχε βάλει λουκέτο και όλα τα έξοδα εκτύπωσης βάρυναν την ίδια. «Δεν μας είχε πει κανείς στη σχολή το πώς είναι ο πραγματικός κόσμος. Μόνο ο πατέρας μου με είχε προειδοποιήσει». Μισή Γαλλίδα και μισή Αγγλίδα, η Λούσι Νίκολς σκέφτεται να εγκατασταθεί στο Παρίσι ελπίζοντας να βρει εκεί δουλειά στον χώρο της μόδας.
Αυτό όμως είναι αρκετά δύσκολο. καθώς περίπου το 50% των αποφοίτων στη Γαλλία δεν μπορούν πλέον να βρουν εργασία.
Μόιρα Κοφί
Σε αναζήτηση στέγης και εργασίας
Η εκπρόσωπος της Γαλλίας σε αυτό το πείραμα, η 22χρονη Μόιρα Κοφί, γνωρίζει το πρόβλημα καλύτερα από όλους. Η νεαρή από τη Νορμανδία άφησε τη χήρα μητέρα της για να ζήσει μποέμικη ζωή στη Σορβόννη.
Αρχικά θέλησε να σπουδάσει δημοσιογραφία. Βλέποντας όμως την ανεργία που μαστίζει τον κλάδο, αποφάσισε να ασχοληθεί με την επικοινωνία.
Με την αποφοίτησή της επέλεξε για τις διακοπές της την Ελλάδα και επιστρέφοντας στο Παρίσι θα πρέπει να βρει άμεσα εργασία και στέγη καθώς δεν θα μπορεί να μείνει στις φοιτητικές εστίες.
Λουτς Χέντσελ
Ο πρώτος που βρήκε μόνιμη δουλειά
Πτυχιούχος ηλεκτρολόγος μηχανικός, ο 27χρονος Λουτς Χέντσελ από το Βερολίνο είναι ίσως ο πιο τυχερός της «κλάσης του 2012».
«Ολοι μου έλεγαν πως ως ηλεκτρολόγος μηχανικός θα είναι εύκολο να βρω δουλειά στη Γερμανία. Δεν ήταν όμως τόσο εύκολο τελικά», ανέφερε ο ίδιος στο Associated Press. Με το πτυχίο του κρεμασμένο δίπλα σε ένα άγαλμα της θεάς Νίκης στο διαμέρισμά του στο Βερολίνο, ο κ. Χέντσελ έστειλε περισσότερα από σαράντα βιογραφικά και εκλήθη σε δεκαπέντε συνεντεύξεις χωρίς αποτέλεσμα.
Ακόμα και αν η Γερμανία έχει έλλειψη εξειδικευμένων εργαζομένων, οι μεγάλες επιχειρήσεις είναι διστακτικές στο να προσλάβουν ανθρώπους που μόλις αποφοίτησαν. Διδάσκοντας παράλληλα καράτε, ο νεαρός Βερολινέζος κατάφερε τελικά να γίνει ο πρώτος από τους πέντε Ευρωπαίους του πειράματος που βρήκε μόνιμη εργασία.
«Η προσωπική μου κρίση τελείωσε. Βρήκα δουλειά! Εύχομαι τα καλύτερα στους υπόλοιπους φίλους της κλάσης του 2012», έγραψε μόλις πριν από λίγες ημέρες στον προσωπικό του λογαριασμό στο Twitter.
Γκονζάλες ντε Καστίγιο
«Δουλειά να βρω κι ας είναι και στην Αλάσκα»
Η πραγματικότητα που βιώνει στην Αθήνα την εποχή της κρίσης η κυρία Πρασσά δεν διαφέρει ιδιαίτερα από την αντίστοιχη των άλλων νέων πτυχιούχων στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.
Με την ανεργία κυρίως στους νέους να καταγράφει ιστορικά ρεκόρ στις χώρες του Νότου και την αβεβαιότητα στο Βορρά για το μέλλον της ευρωζώνης, η «κλάση του 2012» ασφυκτιά σχεδόν παντού στην Ευρώπη. Ο Ραφαέλ Γκονζάλες ντε Καστίγιο, 24 ετών, έπειτα από αμέτρητα ξενύχτια κατάφερε να πάρει το πτυχίο του στην Αρχιτεκτονική από το Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης.
Με την ανεργία των νέων στην Ισπανία να ξεπερνά το 50% και την έκρηξη της φούσκας των ακινήτων να έχει αφήσει περισσότερους από ένα εκατομμύριο ανέργους στον κατασκευαστικό κλάδο σε τρία μόλις χρόνια, ο νεαρός Ισπανός είναι πρόθυμος να μεταναστεύσει: «Δεν με πειράζει να πάω είτε στο Σουδάν, τη Χιλή, την Αλάσκα ή τη Μογγολία. Αρκεί να βρω δουλειά», δήλωσε ο ίδιος στο διεθνές πρακτορείο.
