Οιωνοί που αγνοήθηκαν
Η ατμόσφαιρα ήταν κάτι παραπάνω από ηλεκτρισμένη και όχι μόνο λόγω της έντασης του τελικού. Ένα χρόνο πριν, στο μεγάλο τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, η Λίβερπουλ είχε επικρατήσει στα πέναλτι της Ρόμα, κερδίζοντας το τέταρτο τρόπαιο μέσα σε μια οκταετία. Τα σοβαρά επεισόδια που προκλήθηκαν στον απόηχο του αγώνα, όταν οι, πάντοτε έτοιμοι για φασαρίες Ρωμαίοι, επιτέθηκαν στους επίσης θερμοκέφαλους οπαδούς των «Ρεντς», είχαν γραφτεί στα πρωτοσέλιδα και μάλιστα με τους Άγγλους να ορκίζονται εκδίκηση.
Εκείνο το απόγευμα του 1985, ο τελικός είχε προγραμματιστεί να διεξαχθεί στο στάδιο Χέιζελ, το οποίο ήταν ένα σωστό μνημείο, καθώς είχε χτιστεί στις 23 Αυγούστου 1930, με τον τότε πρίγκιπα Λεοπόλδο να κάνει τα εγκαίνια, ενώ μέχρι το 1995 που κατεδαφίστηκε δεν είχε υποστεί καμία σημαντική ανακαίνιση!
Λίγο μετά τις 5 το απόγευμα είχαν μαζευτεί πάνω από 60,000 οπαδοί στο στάδιο, με τους περισσότερους Άγγλους όμως να έχουν καταναλώσει μεγάλες ποσότητες αλκοόλ (Άγγλος, ποδόσφαιρο και μπύρα είναι στοιχεία αχώριστα). Η ουδέτερη ζώνη, ο τομέας «Ζ», ήταν δίπλα στους φανατικούς οπαδούς της Λίβερπουλ. Αυτά τα καθίσματα προορίζονταν για Βέλγους που δεν είχαν καμία ιδιαίτερη προτίμηση σε κάποια συγκεκριμένη ομάδα. Εκεί είχαν καθίσει και αρκετοί Ιταλοί, φίλοι της Γιουβέντους, πράγμα φυσιολογικό αν αναλογισθεί κανείς την έντονη παρουσία Ιταλών μεταναστών σε όλο το Βέλγιο. Η πλειοψηφία των ανθρώπων αυτών, ήταν οικογενειάρχες που είχαν μαζί τους και μικρά παιδιά…
Οι οπαδοί που είχαν κατακλύσει την κερκίδα αυτή δεν είχαν καμία προστασία, αφού στην επικίνδυνη ζώνη υπήρχε ελάχιστη αστυνομική δύναμη. Στις τάξεις των Άγγλων φιλάθλων, είχαν εισχωρήσει αρκετοί χούλιγκαν χωρίς εισιτήριο σε κατάσταση μέθης, δημιουργώντας μια ανυπόφορη κατάσταση. Τα πνεύματα μεταξύ των οπαδών των δύο ομάδων είχαν πλέον οξυνθεί. Η τραγωδία δεν αργούσε...
Το «ντου» και ο θάνατος
Περίπου μια ώρα πριν ο διαιτητής σφυρίξει για την έναρξη του παιχνιδιού , οι οπαδοί της Λίβερπουλ πήδηξαν πάνω από το διαχωριστικό και όρμησαν στους Ιταλούς που βρίσκονταν στον τομέα «Ζ». Ορισμένοι Ιταλοί αντεπιτέθηκαν. Για αρκετά λεπτά, καθίσματα, φωτοβολίδες και διάφορα άλλα αντικείμενα είχαν δημιουργήσει μια…νοητή γέφυρα στα δύο «στρατόπεδα». Παρ' όλα αυτά, οι Άγγλοι συνέχισαν να κατακλύζουν κατά δεκάδες στον τομέα «Ζ», αναγκάζοντας σχεδόν ολόκληρη τη μάζα των οπαδών της Γιουβέντους να υποχωρήσει.
Από τους Ιταλούς, μην έχοντας που αλλού να πάνε, στοιβάχτηκαν σε έναν τοίχο στο τέλος της εξέδρας, ο οποίος κατέρρευσε από το βάρος. Δεκάδες άνθρωποι παγιδεύτηκαν κάτω από τα συντρίμμια, τη στιγμή που εκατοντάδες περνούσαν από πάνω τους για να σωθούν, δείχνοντας τα πιο αδιάφορα ένστικτα επιβίωσης. Τριάντα εννέα άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, εκ των οποίων 32 Ιταλοί, τέσσερις Βέλγοι, δύο Γάλλοι και ένας Ιρλανδός. Περισσότεροι από 600 τραυματίστηκαν, αλλά η χαοτική κατάσταση που επικρατούσε και η περιορισμένες δυνάμεις των αρχών καθυστέρησαν την ιατρική περίθαλψη.
Σε κάποιους Ιταλούς δεν έφτανε αυτό που είχε γίνει επεδίωξαν εκδίκηση και έτρεξαν προς το μέρος των φιλάθλων της Λίβερπουλ, την ώρα που δεκάδες συμπατριώτες τους κείτονταν νεκροί ή αιμόφυρτοι. Η αστυνομία προσπάθησε να σταματήσει αυτήν την επίθεση και οι τηλεοπτικές εικόνες έδειξαν τις μάχες που ακολούθησαν. Μεταξύ αυτών, ένας Ιταλός να απειλεί με επαναληπτική καραμπίνα έναν αστυνομικό!
Κι όμως έγινε ο αγώνας!
Φυσικά και τα γεγονότα μεταδόθηκαν ζωντανά σε όλο τον κόσμο μέσω των τηλεοπτικών σταθμών. Ο αγώνας δεν είχε αρχίσει. Η ΟΥΕΦΑ και οι Βέλγοι απέφυγαν να αποκαλύψουν την πραγματική τραγωδία. Οι δημοσιογράφοι που προσπαθούσαν να δουν τι ακριβώς είχε συμβεί έβρισκαν «δημιουργική ασάφεια» και κλειστές πόρτες. Κανείς δεν μιλούσε για νεκρούς. Οι διοργανωτές έκαναν τα πάντα για να μην φτάσουν στα αυτιά των ποδοσφαιριστών, οι λεπτομέρειες για το συμβάν. Τελικά, οι αρχηγοί των δύο ομάδων, Ο Νιλ και ο Σιρέα, πήραν το μικρόφωνο του σταδίου, καλώντας τα πλήθη να ηρεμήσουν, ανακοινώνοντας παράλληλα ότι το παιχνίδι θα γινόταν κανονικά. Εξάλλου, οι εντολές των ηγετών των δύο κρατών, όσο και αυτές της ΟΥΕΦΑ, απαιτούσαν το παιχνίδι να διεξαχθεί κανονικά και φυσικά ο φοβισμένος δήμαρχος των Βρυξελλών δεν θα μπορούσε να είναι αυτός που θα έλεγε όχι στην ΟΥΕΦΑ..
Το παιχνίδι, προφανώς, διεξήχθη κάτω από ένα εξαιρετικά τεταμένο κλίμα, όπου οι άμεσα εμπλεκόμενοι, οι ποδοσφαιριστές, δεν γνώριζαν το ακριβές μέγεθος της τραγωδίας. Ο διαιτητής, ο Ελβετός Ντέινα, ίσως γνώριζε κάτι περισσότερο και ως εκ τούτου ενήργησε... κατευναστικά. Στο 56ο λεπτό της συνάντησης Μπόνιεκ ανατράπηκε φανερά εκτός της μεγάλης περιοχής, ωστόσο ο Ελβετός ρέφερι έδειξε την άσπρη βούλα. Ο Πλατινί ανέλαβε την εκτέλεση της εσχάτης των ποινών, βάζοντας την «Μεγάλη Κυρία» μπροστά στο σκορ. Ο Γάλλος άσος μην αντιλαμβανόμενος τη σοβαρότητα της κατάστασης, πανηγυρίζει έξαλλα το γκολ προκαλώντας τα πικρόχολα σχόλια των παρευρισκομένων. Η Γιουβέντους διατηρεί το προβάδισμα, αλλά λίγο αργότερα ο «άρχων του αγώνα», κλείνει τα μάτια σε ανατροπή του Γουίλαν εντός της μεγάλης περιοχής των «Μπιανκονέρι», καταδικάζοντας ουσιαστικά τους «Ρεντς».
Αυτή ίσως να ήταν η επιθυμητή από την από την πλειοψηφία κατάληξη του αγώνα, ώστε να μην υπάρξουν άλλα έκτροπα μέχρι την ολοκλήρωση της βραδιάς. Δεν είναι λίγοι που υποστηρίζουν ότι ο διαιτητής δέχθηκε εντολές για να καθορίσει το αποτέλεσμα.
Η οικτρή επόμενη μέρα
Σαν να μην έφταναν οι αμφιβολίες που είχε προκαλέσει ο διαιτητής του αγώνα, με τις λανθασμένες αποφάσεις του, έρχεται την επόμενη μέρα ο παρατηρητής της ΟΥΕΦΑ, Γκούντερ Σνάιντερ, να βγάλει πόρισμα, πως για όλη την τραγωδία και τον άδικο χαμό 39 ανθρώπων ΦΤΑΙΝΕ ΜΟΝΟ ΟΙ ΑΓΓΛΟΙ! Ούτε Ιταλοί, ούτε διοργανωτές, ούτε αστυνομία.
Ακούγοντας αυτό, η Μάργκαρετ Θάτσερ, πρωθυπουργός τότε της Βρετανίας, αποφασίζει να μην περιοριστεί στην οικονομική προσπάθεια αναδιάρθρωσης της χώρας της, που ώθησε στην ανέχεια χιλιάδες κόσμου, αλλά απλώνει τα χέρια της και στο ποδόσφαιρο.
Πιέζει την αγγλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία να αποσύρει τους συλλόγους από τις διεθνείς διοργανώσεις. Δύο μέρες αργότερα, η ΟΥΕΦΑ τους αποβάλλει από τις διοργανώσεις της για "αδιευκρίνιστο χρονικό διάστημα". Στις 6 Ιουνίου η ΦΙΦΑ επεκτείνει την ποινή σε κάθε ματς παγκοσμίως, αλλά τελικώς μία εβδομάδα αργότερα επιτρέπεται στους Άγγλους να δίνουν διεθνή φιλικά. Η ποινή δεν αφορούσε την εθνική Αγγλίας. Εν τέλει ο αποκλεισμός των αγγλικών ομάδων διήρκεσε 5 χρόνια, ενώ για τη Λίβερπουλ 6.
Από την άλλη πλευρά, η βρετανική αστυνομία ζήτησε και πήρε το βίντεο του αγώνα και βάσει αυτού, συνέλαβε 27 άτομα με την υποψία της ανθρωποκτονίας. Η πλειοψηφία εξ αυτών, γνωστοί χούλιγκαν από το Λίβερπουλ και τα περίχωρα. Το 1989, μετά από πεντάμηνη δίκη στο Βέλγιο, δεκατέσσερις οπαδοί της Λίβερπουλ καταδικάστηκαν σε τρία χρόνια φυλάκιση για ανθρωποκτονία από αμέλεια. Στην κατάληξη της υπόθεσης, ουδείς εξέτισε ποινή κάθειρξης.
Τα φαντάσματα του Χέιζελ
Εκατοντάδες υπήρξαν οι τραυματίες και κάποιοι από αυτούς σοβαρά. Όμως υπήρξαν 39 άνθρωποι που βρέθηκαν για τελευταία φορά σε γήπεδο. Τα θύματα της τραγωδίας αποτελούσαν 32 Ιταλοί οπαδοί της Γιουβέντους, 4 Βέλγοι, 2 Γάλλοι και ένας Βορειοϊρλανδός. Οι ηλικίες τους διάφορες. Τρέλα προκαλεί σε κάποιον, όμως, το γεγονός πως ανάμεσά τους βρισκόταν ο Αντρέα Καζούλα, ένας Ιταλός που είχε πάει να δει την αγαπημένη του «Κυρία» να σηκώνει το τρόπαιο στον ουρανό των Βρυξελλών. Τι το ιδιαίτερο είχε ο Αντρέα; Ήταν μόλις 11 χρονών…
