Μαυρής: Καταρρέουν ΣΥΡΙΖΑ και Τσίπρας - «Αυγή»: Δεν ξαναβάζουμε δημοσκόπηση της Public Issue

«Το Πολιτικό Βαρόμετρο της Public Issue δεν θα πραγματοποιείται, εφεξής, για λογαριασμό της ΑΥΓΗΣ, ύστερα από σχετική απόφαση της εφημερίδας». Αυτό γνωστοποίησε σήμερα η εταιρεία Public Issue, με ανάρτησή της στο Twitter.



Τι ήταν, όμως, αυτό που προκάλεσε την απόφαση της Αυγής να τερματίσει τη συνεργασία της με την εταιρεία δημοσκοπήσεων.

Κατά πάσα πιθανότητα, το «επίμαχο» κείμενο, που πυροδότησε την κόντρα, με αποκορύφωμα τη σημερινή εξέλιξη, ήταν αυτό που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Τετράδια» (τεύχος 66-67, Φθινόπωρο-Χειμώνας 2016-2017) και στο mavris.gr, με ημερομηνία 18 Οκτωβρίου, στο οποίο ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας, Γιάννης Μαυρής, παρατηρεί, καταγράφει και ερμηνεύει την άνοδο και την πτώση του ΣΥΡΙΖΑ, με σημείο αιχμής το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015, το οποίο τοποθετεί στον «πυρήνα» της ανάλυσής του για τα ποσοστά του κυβερνώντος σώματος και την επιρροή του στο εκλογικό σώμα.

Μεταξύ άλλων, ο επικεφαλής της Public Issue επισημαίνει αρχικά ότι, με τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 και τη νίκη του κόμματος του Αλέξη Τσίπρα, αποδοκιμάστηκε η νεοφιλελεύθερη πολιτική της λιτότητας, ύστερα από μια πενταετία καταστροφικής εφαρμογής της στην Ελλάδα και τερματίσθηκε μια μακρά περίοδος 40 ετών διακυβέρνησης της χώρας από τα κόμματα του παραδοσιακού δικομματισμού.

Παράλληλα, όπως παρατηρεί, το εκλογικό αποτέλεσμα προκάλεσε μια πρωτοφανή, για τα ελληνικά δεδομένα, πολιτική και κοινωνική συσπείρωση γύρω από τη νέα ελληνική κυβέρνηση.

Η διάρκεια, ωστόσο, αυτής της επίδρασης συσπείρωσης κρίθηκε από την καταστροφική εξέλιξη της διαπραγμάτευσης. Κράτησε έξι μήνες και έληξε απότομα, μετά την κυβερνητική αναδίπλωση στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015 και την υπογραφή του 3ου Μνημονίου, στις 14 Αυγούστου του ίδιου έτους.

Ο κ. Μαυρής υπογραμμίζει στο σημείο αυτό ότι, μέχρι την στιγμή του δημοψηφίσματος, η άσκηση πιέσεων και η κινδυνολογική εκστρατεία των διεθνών και εγχώριων μέσων ενημέρωσης δεν είχε καταφέρει να αποδυναμώσει την απόλυτη εκλογική κυριαρχία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και την ηγετική εικόνα του Αλέξη Τσίπρα. Χαρακτηριστικά, η πρωθυπουργική δημοτικότητα μεταξύ των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ είχε αγγίξει, τον Ιούνιο του 2015, το 98%.

Το ελληνικό δημοψήφισμα, ωστόσο, χαρακτηρίστηκε από μια παράδοξη πρωτοτυπία, καθώς η λαϊκή ετυμηγορία που κατέγραψε το αποτέλεσμα, ακυρώθηκε αυθημερόν. Με τη συμφωνία της 12ης Ιουλίου και την υπογραφή του 3ου Μνημονίου αναιρέθηκε η λαϊκή εντολή του «Όχι» και ανακόπηκε βίαια η δυναμική που είχε αναπτυχθεί στο λαϊκό κοινωνικό μπλοκ.

Ταυτόχρονα, όπως επισημαίνει ο Γιάννης Μαυρής, με την καταστρατήγηση του εκλογικού αποτελέσματος, ακυρώθηκε απότομα και το εξάμηνο πείραμα «αριστερής διακυβέρνησης εντός της ΕΕ», που επιχείρησε η πρώτη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Η άδοξη κατάληξη του δημοψηφίσματος υπονόμευσε και εξουδετέρωσε συνολικά την πολιτική δυναμική που εγκαινίασαν οι βουλευτικές εκλογές του Ιανουαρίου 2015. «Η πολιτική της ανατροπής, ανατράπηκε» υπογραμμίζει χαρακτηριστικά.

Η συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ είχε, λογικά, έντονο αντίκτυπο. Σύμφωνα με τον κ. Μαυρή,  η τεράστια συσπείρωση περί την κυβέρνηση, που εμφανίσθηκε μετά τον Ιανουάριο και διατηρήθηκε στο εξάμηνο της διαπραγμάτευσης, μέχρι το δημοψήφισμα, τερματίσθηκε και εξαερώθηκε.

Αντίστοιχη επίδραση άσκησε η κυβερνητική στροφή και στην πρωθυπουργική δημοτικότητα του Αλέξη Τσίπρα, η οποία επίσης καταβαραθρώθηκε. Επομένως, συμπεραίνει, το δημοψήφισμα αποδείχθηκε, ταυτόχρονα, και σημείο κορύφωσης της λαϊκής υποστήριξης στην κυβέρνηση της Αριστεράς και απαρχή της κατακρήμνισής της.

Στις εκβιαστικές εκλογές που ακολούθησαν αιφνιδιαστικά, τον Σεπτέμβριο του 2015, γράφει ο κ. Μαυρής, ο ΣΥΡΙΖΑ επικράτησε για δεύτερη φορά. Οι διεργασίες που προηγήθηκαν σε συμπυκνωμένο χρόνο, το δίμηνο Ιουλίου-Αυγούστου, ελλείψει εναλλακτικής λύσης, δεν οδήγησαν σε αποδοκιμασία της κυβέρνησης, αλλά σε ψήφο δεύτερης ευκαιρίας, χωρίς όμως κοινωνική ανοχή και περίοδο χάριτος. Η δεύτερη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε, κατά τα φαινόμενα, «πύρρειος».

Με τη μετάλλαξή του και την προσχώρησή του (καθώς και των ΑΝΕΛ) στη μνημονιακή στρατηγική, πραγματοποιήθηκε η πιο απότομη και χρονικά συμπυκνωμένη «σύγκλιση των κομμάτων στην κορυφή», που έχει συμβεί ποτέ στο ελληνικό κομματικό σύστημα. Το κενό που δημιούργησε αυτή η μετατόπιση δεν καλύφθηκε από τις κομματικές δυνάμεις που αποχώρησαν.

Η διάσπαση της ηγετικής και της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είχε απήχηση στην κοινωνική και εκλογική βάση του κόμματος. Προκάλεσε όμως την πλήρη αποσύνθεση του εναπομείναντος κομματικού μηχανισμού του ΣΥΡΙΖΑ, απαλείφοντας κάθε ίχνος μαζικού κόμματος και περιόρισε την ύπαρξη της συγκεκριμένης κομματικής μορφής στον αρχηγό και την ηγετική του ομάδα (κόμμα στελεχών), σημειώνει, μεταξύ ο άλλων, ο δημοσκόπος.

Οι απώλειες άρχισαν να διαφαίνονται ήδη από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, παρά τις εντυπώσεις που δημιούργησε η νέα νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή, άλλωστε, ήταν που σηματοδότησε την απαρχή της πτωτικής τάσης στην τροχιά της εκλογικής και πολιτικής επιρροής του. Αποτέλεσμα των μετασχηματισμών που προηγήθηκαν το καλοκαίρι του 2015, είναι ότι οι σχέσεις του με το κοινωνικό μπλοκ των κυριαρχούμενων τάξεων διαταράχθηκαν ανεπανόρθωτα. Η κομματική ταύτιση των εκλογέων του επέστρεψε, σταδιακά, στα προ του 2012 επίπεδα, ενώ η πολιτική μετάλλαξη του κυβερνώντος κόμματος προκάλεσε την αναζωπύρωση της κρίσης εκπροσώπησης.

Πλέον, συμπεραίνει ο δημοσκόπος, η κοινωνική υποστήριξη που εξασφάλισε το 2012 και το 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει υποστεί σημαντικές ρωγμές και έχει αποσταθεροποιηθεί σε μεγάλο βαθμό. Ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις δεύτερες εκλογές, χωρίς καμια απολύτως περίοδο χάριτος, όπως ακριβώς είχε συμβεί και με την επανεκλογή του ΠΑΣΟΚ του Κώστα Σημίτη, το 2000.

Μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015, επικράτησε εξαιρετικά ζοφερό κοινωνικό κλίμα, το οποίο η κυβέρνηση δεν κατάφερε να αναχαιτίσει, με αποτέλεσμα ήδη από την επαύριο των εκλογών, να αντιστραφεί θεαματικά υπέρ της ΝΔ και ο κομματικός συσχετισμός δυνάμεων.

Μάλιστα, όπως εξηγεί, η πολιτική μεταστροφή προηγήθηκε της αλλαγής ηγεσίας στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και την ανάληψη της αρχηγίας του από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και δεν μπορεί να αποδοθεί κατά κύριο λόγο σε αυτήν. Συνιστά, αντιθέτως, την παραδοσιακή μορφή αποδοκιμασίας του κυβερνώντος κόμματος, στο πλαίσιο της εδραιωμένης -ιστορικά στην Ελλάδα- κοινοβουλευτικής ιδεολογίας.

Η σημερινή κυβέρνηση, παρατηρεί ο Γιάννης Μαυρής, με το 3ο Μνημόνιο που συνυπέγραψε ο Αλέξης Τσίπρας, προωθεί τη διαδικασία της «απο-κομματικοποίησης» και της «απο-πολιτικοποίησης». Αλλά η υποχώρηση της πολιτικής και η αποδυνάμωση των κομμάτων έχει αποδειχθεί ιστορικά ότι αποβαίνει πάντοτε εις βάρος της Αριστεράς και υπέρ της Δεξιάς.

«Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη πριονίσει αρκετά το κλαδί, πάνω στο οποίο κάθησε» καταλήγει συμπερασματικά...

Διαβάστε εδώ όλο το κείμενο του Γιάννη Μαυρή, μαζί με τους συμπληρωματικούς πίνακες