Δημιουργική ασάφεια από τον Τσίπρα στο θέμα του εκλογικού νόμου

Με περισσότερα ερωτήματα αντί απαντήσεων αναχώρησαν από το Μέγαρο Μαξίμου μετά τις συναντήσεις τους με τον Αλέξη Τσίπρα αποχώρησαν ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Φώφη Γεννηματά .

Ο πρωθυπουργός είπε στον πρόεδρο της ΝΔ και την επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ότι θέλει να ξεκινήσει διάλογο για το Σύνταγμα ώστε να προχωρήσει στην αλλαγή του από τον Ιανουάριο του 2017. «Προφανώς θέλει να συζητάμε και για άλλα θέματα πέρα από την οικονομία» επισήμανε στο protothema.gr εις εκ των επιτελών της κυρίας Γεννηματά.

Στο «καυτό» θέμα του εκλογικού νόμου ο κ. Τσίπρας έθεσε απλά τα προς συζήτηση θέματα, επισημαίνοντας ότι θέλει να ικανοποιήσει όσο το δυνατόν περισσότερα κόμματα, ώστε να πετύχει την πλειοψηφία των 200 εδρών. Σε αυτή την περίπτωση θα έχει στα χέρια του ένα «χαρτί» για εκλογικό αιφνιδιασμό. Αλλιώς, ένα ακόμη θέμα αντιπερισπασμού.

Σε κάθε περίπτωση, ο Αλέξης Τσίπρας έθεσε την ατζέντα:

Ξεκινώντας από την απλή αναλογική έδειξε να συμφωνεί στην ανάγκη ύπαρξης ενός μπόνους για το πρώτο κόμμα. Μάλιστα, φάνηκε να κινείται μεταξύ της πρότασης του Ποταμιού για μία έδρα επιπλέον ανά 2% και της θέσης του υπουργού Εσωτερικών για μπόνους 30 εδρών στο κόμμα ή τη συμμαχία που θα περάσει το 40%.

Έδειξε επίσης να αποδέχεται το θέμα του 3%, παρότι υπογράμμισε ότι θα ήθελε να προσεγγίσει το ΚΚΕ που επιθυμεί την ανόθευτη απλή αναλογική.

Στο θέμα των μεγάλων περιφερειών έριξε την ιδέα να σπάσει το λεκανοπέδιο στις τέσσερις διοικητικές περιφέρειες: Τομέας Αθηνών, Βορείων προαστίων, Νοτίων προαστίων και Δυτικών προαστίων. Και διαίρεση της Περιφερείας Αττικής σε Ανατολικό και Δυτικό τομέα με άξονα την εθνική οδό.

Ενδεικτικό της... δημιουργικής ασάφειας με την οποία κινήθηκε ο πρωθυπουργός είναι ότι αναφέρθηκε και στις προτάσεις για δημιουργία μονοεδρικών και λίστας 100 εδρών Επικρατείας και την παραλλαγή αυτού με λίστα στις μείζονες περιφέρειες.

Με αυτά τα δεδομένα τόσο στη ΝΔ όσο και στη Δημοκρατική Συμπαράταξη υποστηρίζουν ότι η γραμμή του Αλέξη Τσίπρα δε βοηθά ούτε στον στόχο του ειλικρινούς διαλόγου μεταξύ των κομμάτων ούτε στην εθνική ανάγκη για συναίνεση.