Ήπιοι τόνοι και ενθαρρυντικά «χτυπήματα στον ώμο» της κυβέρνησης από τον Κουβέλη

Σε ύφος που μαρτυρά διάθεση συνεργασίας εν ονόματι της εθνικής σωτηρίας και συναίνεσης, ο πρόεδρος της ΔΗΜ.ΑΡ. κ. Φώτης Κουβέλης απηύθυνε ομιλία προς την Κεντρική Επιτροπή του κόμματος. Πέραν της -ιδιαίτερα προσεκτικής και ήπιας- κριτικής που άσκησε στο μέχρι στιγμής συντελεσθέν κυβερνητικό έργο, ο κ. Κουβέλης υπενθύμισε στους συντρόφους του ότι το 0,49% που έλαβε η ΔΗΜ.ΑΡ κατά τις τελευταίες εκλογές, δεν ανταποκρίνεται ακριβώς στην ουσία της πολιτικής της παρέμβασης: “Οι προγραμματικές θέσεις που διατυπώσαμε σε αυτή την πεντάχρονη πορεία έχουν πολύ μεγαλύτερη επίδραση από την εκλογική μας καταγραφή. Από 22 έως 24 Μαΐου πραγματοποιούμε το συνέδριο μας και σήμερα συζητούμε τις θέσεις της Κεντρικής Επιτροπής. Θέλουμε ένα ανοικτό συνέδριο με τη συμμετοχή των μελών του κόμματος. Πιστεύω πως αξίζει να συνεχίσουμε. Όχι για να επιβιώσουμε ως κομματικός μηχανισμός. Αλλά γιατί πραγματικά έχουμε να προσφέρουμε στη χώρα και στο αίτημα της κοινωνικής προόδου. Οι βασικές ιδέες της ιδρυτικής μας διακήρυξης, ιδέες της ανανεωτικής αριστεράς, που εξελίχθηκαν στις νέες συνθήκες, 'δημοκρατικός σοσιαλισμός-αριστερός ευρωπαϊσμός-μεταρρυθμιστική στρατηγική-οικολογική εγρήγορση', παραμένουν αναγκαίες για την προοδευτική κοινωνική εξέλιξη”.


Επί των φλεγόντων ζητημάτων της πολιτικής επικαιρότητας, ο Φώτης Κουβέλης τοποθετήθηκε ως εξής: “Η  ελληνική κυβέρνηση έχει λάβει εντολή για διεκδίκηση αλλαγής πολιτικής εντός ευρώ και όχι για μια ηρωική έξοδο. Όσοι σκέπτονται ότι είναι η ώρα για μια πολιτική του 'όλα ή τίποτα' κάνουν τεράστιο λάθος, δημιουργούν διακινδύνευση για τη χώρα και συμβάλλουν στην ακύρωση του στόχου της προοδευτικής αλλαγής. Συμβάλλουν ώστε μια δυνατότητα ιστορικών διαστάσεων και σημασίας για την Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη, να μετατραπεί σε ήττα ιστορικών διαστάσεων”.

“Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα ως κορμός της κυβέρνησης δεν κρίνεται μόνο από τη διατύπωση θέσεων. Κρίνεται από τις πολιτικές που υλοποιεί και τα αποτελέσματα που αυτές παράγουν στην οικονομία και την κοινωνία. Η κυβέρνηση πήρε νομοθετικές πρωτοβουλίες που είναι σε σωστή κατεύθυνση όπως η νέα ρύθμιση για τις 100 δόσεις και τα μέτρα ανθρωπιστικής κρίσης. Ταυτόχρονα, όμως μέρος των διακηρύξεων της δείχνει να μη λαμβάνει υπόψη τις δημοσιονομικές διαστάσεις, ενώ σχεδιάζονται και πολιτικές που στην ουσία έχουν λογική επαναφοράς στην πρότερη κατάσταση”.

“Βάση της ελληνικής διαπραγματευτικής τακτικής δεν μπορεί να είναι μια γενική αντίσταση στις νεοφιλελεύθερες συνταγές, η καθυστέρηση, οι κορώνες για ρήξη που δήθεν ενισχύουν τη διαπραγματευτική μας δύναμη. Είναι αναγκαία η ανάδειξη της οξύτητας του ελληνικού προβλήματος και η ταυτόχρονη παρουσίαση εκ μέρους της χώρας μας ενός διαφορετικού και ρεαλιστικού σχεδίου για τη δημοσιονομική προσαρμογή. Έτσι θα δημιουργηθούν δυνατότητες να έχουμε την υποστήριξη δυνάμεων εντός και εκτός Ε.Ε. για τη διεκδίκηση μιας συμφωνίας που θα εισάγει τη χώρα μας στην ευρωπαϊκή κανονικότητα”.

“Η απόσταση ανάμεσα στη θέση των κυρίαρχων δυνάμεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση για συνέχιση των ίδιων πολιτικών του προγράμματος προσαρμογής και στις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι αντικειμενικά μεγάλη. Όμως οι εταίροι συνειδητοποιούν ότι το Grexit εμπεριέχει μεγάλους κινδύνους για την Ευρώπη. Και ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να συνειδητοποιεί ότι είναι ανέφικτη η μονομερής ακύρωση του μνημονίου και περικοπή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους. Γι αυτό μια νέα συμφωνία είναι όχι μόνο αναγκαία αλλά και δυνατή”.

Σε ό,τι αφορά στη στάση που σκοπεύει να τηρήσει η ΔΗΜ.ΑΡ απέναντι στην κυβέρνηση, ο Φώτης Κουβέλης είπε ότι “στη διαπραγμάτευση στηρίζουμε την κυβέρνηση στο βαθμό που θα διεκδικήσει την αλλαγή πολιτικής, δείχνοντας ευθύνη απέναντι στις ευρωπαϊκές συνθήκες και την κοινή ευρωπαϊκή πορεία και θα διαπραγματευτεί σε ρεαλιστική βάση και με συγκεκριμένες εναλλακτικές προτάσεις. Είμαστε δε αντίθετοι σε μια λογική ρήξης.
Στο μέτωπο των εσωτερικών αλλαγών θα στηρίξουμε την κυβέρνηση στο βαθμό που θα προωθήσει αναγκαίους εκσυγχρονισμούς, δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις και δίκαιες αλλαγές. Αντίθετα, δεν θα συναινέσουμε σε πολιτικές που αναπαράγουν συντεχνιακές ρυθμίσεις και αναδιανεμητικές λογικές του παρελθόντος, κρατισμό και εθνικιστική λογική”.