Συνάντηση Τσίπρα με τον Ιερώνυμο για τα παιδιά - θύματα της κρίσης

Την ευκαιρία να συναντηθεί για μια ακόμη φορά με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο είχε ο Αλέξης Τσίπρας τη Δευτέρα στα πλαίσια της επίσκεψής του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στο «Δημήτριο Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης» της φιλανθρωπικής οργάνωσης «Αποστολή».

Κατά τη συνάντηση ο κ. Τσίπρας δεσμεύθηκε το κόμμα του να στηρίξει το έργο της Εκκλησίας για την ανακούφιση όσων έχουν ανάγκη.

Τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης υποδέχθηκαν ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, ο γενικός διευθυντής του φιλανθρωπικού οργανισμού της Εκκλησίας "Αποστολή" κ. Κωστής Δήμτσας και τα παιδιά που φιλοξενούνται στο κέντρο.

«Όλοι μαζί μπορούμε να αντιμετωπίσουμε και να ξεπεράσουμε τις συνέπειες της κρίσης»,σημείωσε ο κ. Τσίπρας σε ομιλία του, σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, επισημαίνοντας ότι με το (οικονομικό) πρόγραμμα που εφαρμόστηκε μέχρι τώρα διευρύνθηκαν οι κοινωνικές ανισότητες.

Παράλληλα, συνεχάρη την Εκκλησία και την «Αποστολή» για την κοινωνική τους προσφορά και υπογράμμισε τη σημασία της συνεργασίας όλων των φορέων στην προσπάθεια στήριξης των συμπολιτών μας που δοκιμάζονται από την κρίση.





Μνημόνευσε δε τη φράση του απόστολου Φιλίππου «έρχου και ίδε», για να τονίσει ότι κι ο ίδιος επισκέφθηκε την «Αποστολή» για να δει από κοντά το έργο που επιτελεί η Εκκλησία.

Από την πλευρά του, ο Αρχιεπίσκοπος έκανε ιδιαίτερη αναφορά στο έργο που προσφέρουν οι εθελοντές και ζήτησε τη συμπαράσταση του κόμματος της αξιωματικής Αντιπολίτευσης στο έργο της Εκκλησίας.

 Ο κ. Τσίπρας στην ομιλία του είπε μεταξύ άλλων ότι:

 "Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω θερμά για την υποδοχή και την ξενάγηση στο Δημήτρειο Κέντρο που έχει αγκαλιάσει παιδιά και από τη θρησκεία τους και τους προσφέρει δημιουργική απασχόληση, κάτι το οποίο είναι πάρα πολύ σημαντικό, κυρίως όμως τους προσφέρει αγάπη, φροντίδα, ένα ζεστό πιάτο φαγητό, γιατί στις μέρες μας αυτό δεν είναι αυτονόητο.

Μακαριότατε, ακολούθησα κι εγώ την προτροπή του Απόστολου Φίλιππου «Έρχου και Ίδε».  Ήρθα να δω ιδίοις όμμασι το πώς η Εκκλησία προσπαθεί να αντιμετωπίσει ένα τεράστιο πρόβλημα, το πώς προσπαθεί να αντιμετωπίσει, με όσες δυνάμεις διαθέτει, το πρόβλημα της κοινωνικής περιθωριοποίησης, του αποκλεισμού, που δεν απασχολεί δυστυχώς ένα μικρό μέρος του ελληνικού πληθυσμού, των ελληνικών νοικοκυριών, αλλά ένα μεγάλο μέρος.

Δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι μπορεί να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα αυτό χωρίς να αλλάξουμε τις κοινωνικές δομές και την παρέμβαση του κράτους και της πολιτείας, ωστόσο, οποιαδήποτε προσπάθεια γίνεται στις μέρες μας προκειμένου να σταθούμε δίπλα στους ανθρώπους που το έχουν περισσότερο ανάγκη, στους πιο αδύναμους, είναι προσπάθεια αξιέπαινη και χρειάζεται τη στήριξή μας.  Και μία τέτοια προσπάθεια είναι αυτή που εδώ και καιρό, εδώ και χρόνια, διεξάγεται από τον φιλανθρωπικό οργανισμό «Αποστολή» που σύστησε η Εκκλησία της Ελλάδος προκειμένου να μπορέσει να σταθεί δίπλα, με όσες δυνάμεις μπορεί να έχει, στους ανθρώπους που το έχουν ανάγκη.

Πριν από λίγες ημέρες ήρθε στα χέρια μου η έκθεση της Unicef, Μακαριότατε, για τον κοινωνικό αποκλεισμό και τη φτώχεια στην Ελλάδα, και διαπίστωσα ότι τα μεγαλύτερα θύματα της κρίσης είναι τα νέα παιδιά, τα μικρά παιδιά.  Πάνω από 600.000 παιδιά στη χώρα μας βρίσκονται στον κοινωνικό αποκλεισμό, στη φτώχεια, πάνω από 600.000 παιδιά αντιμετωπίζουν τεράστιες δυσκολίες οι οικογένειές τους ώστε να τους παρέχουν τα στοιχειώδη, ακόμα και το φαγητό.  Και το πρόβλημα κυρίως εστιάζεται στα παιδιά μονογονεϊκών και πολύτεκνων οικογενειών.  Οφείλουμε λοιπόν όλοι μας να σκύψουμε σε αυτό το πρόβλημα, διότι αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα της κρίσης.  Το πραγματικό πρόβλημα της κρίσης, αν μου επιτρέπετε, δεν θα πολιτικολογήσω αλλά θα πω ότι το πρόβλημα της κρίσης είναι ότι τόσα χρόνια, τέσσερα και πλέον χρόνια, μας ανάγκασαν να ακολουθήσουμε ένα αδιέξοδο πρόγραμμα για την έξοδο από την κρίση, οικονομικό πρόγραμμα, που έχει διευρύνει τις κοινωνικές ανισότητες, έχει διευρύνει την κοινωνική αδικία και έχει δημιουργήσει εκατοντάδες χιλιάδες θύματα.  Πώς θα αντιμετωπίσουμε λοιπόν αυτή την πραγματικότητα σήμερα;  

Εγώ, Μακαριότατε, πιστεύω βαθιά ότι μόνο αν ενώσουμε τις δυνάμεις μας μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτό το πρόβλημα.  Χρειάζεται λοιπόν να έχουμε στο μυαλό μας ότι ενώνοντας τις δυνάμεις μας, μπορούμε να τα καταφέρουμε.  Με το κεφάλι ψηλά και με αξιοπρέπεια, κυρίως όμως αν αναζητήσουμε πρωταρχικές αξίες.  Πρωταρχικές αξίες και ιδέες και οράματα, όπως η αξία της αλληλεγγύης, της αγάπης στο συνάνθρωπο, όπως η αξία της γενναιοδωρίας, όπως η αξία της προσφοράς.  Της προσφοράς χωρίς αντάλλαγμα.  Αυτές οι αξίες, σε συνδυασμό με την πίστη ότι μπορούμε να βάλουμε τα δυνατά μας για να δημιουργήσουμε μία κοινωνία δικαιοσύνης, μία κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, αυτά τα δύο είναι ο κοινός μας παρονομαστής.

Θέλω να συγχαρώ τη διοίκηση, θέλω να συγχαρώ τους εργαζόμενους, αλλά και τους δεκάδες εθελοντές που προσφέρουν υπηρεσίες στο Δημήτρειο Κέντρο που πραγματικά φιλοξενεί δεκάδες παιδιά και εγώ πρέπει να πω ότι είναι πολύ συγκινητικό που βλέπω αυτά τα παιδιά εδώ, ανεξάρτητα από το σε ποιο Θεό πιστεύουν, ανεξάρτητα από το από ποια χώρα προέρχονται, να βρίσκονται εδώ και να δέχονται την αρωγή, να δέχονται τη φροντίδα, να δέχονται την αγάπη των ανθρώπων που τους περιβάλλουν.

Θέλω κλείνοντας, φίλες και φίλοι, Μακαριότατε, να δεσμευτώ ενώπιόν σας ότι από εδώ και στο εξής η προσπάθεια της Εκκλησίας να σταθεί δίπλα στους ανθρώπους που το έχουν ανάγκη, να περιβάλλει όχι μονάχα την υποστήριξή μας αλλά θα περιβάλλει και την αγάπη μας και την εμπιστοσύνη μας. Κάθε προσπάθεια να προσφέρεται έργο για το καλό των συνανθρώπων μας θα πρέπει να ανταμείβεται κυρίως με την αναγνώριση της Πολιτείας, ταυτόχρονα να ενισχύεται και από την βούληση των συνανθρώπων μας που έχουν τη δυνατότητα να προσφέρουν σε αυτή την κατεύθυνση, διότι είμαι βέβαιος πως εάν δείξουμε όλοι μας το καλό κομμάτι του εαυτού μας και το βγάλουμε προς τα έξω, που υπάρχει σε καθέναν από εμάς και προσφέρουμε έστω τα ελάχιστα που μπορούμε, όλα μπορούν να γίνουν καλύτερα.

Πιστεύω λοιπόν ότι σε αυτή την προσπάθεια στο άμεσο μέλλον μπορεί να συνδράμει όχι μόνο η Πολιτεία αλλά και συμπολίτες μας οι οποίοι με την εθελοντική τους προσφορά αλλά και δίνοντας από το υστέρημά τους, μπορεί να δημιουργήσουν ένα πλέγμα διαφορετικών δομών, ένα πλέγμα δομών που μπορεί να είναι και δίχτυ προστασίας στους συνανθρώπους μας που το έχουν μεγάλη ανάγκη.

Τέλος, θέλω να ευχαριστήσω και να συγχαρώ τον Αρχιεπίσκοπο και την Εκκλησία για τη συνδρομή και την άμεση ανταπόκριση στην προσπάθειά μας να δείξουμε αλληλεγγύη στους Κούρδους στο Κομπάνι, στους ανθρώπους εκεί που δίνουν μία μάχη να επιβιώσουν και να κρατήσουν ψηλά αξίες, να ζήσουν, να επιβιώσουν και να κρατήσουν ψηλά την αξία της ανθρωπιάς απέναντι στην επέλαση της φρίκης.

Με αυτές τις σκέψεις, θα ήθελα να συγχαρώ γι’ άλλη μία φορά τη διοίκηση και να επιμείνω στην ανάγκη να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για να σταθούμε στους συνανθρώπους μας και να καταφέρουμε να βγούμε από αυτή την κρίση με το κεφάλι ψηλά."

Ο Αρχιεπίσκοπος ανέφερε :  "Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα κι εγώ με τη σειρά μου να ευχαριστήσω εσάς, αλλά συγχρόνως πιστεύω ότι εκφράζω και την καρδιά των παιδιών, από τα πιο μικρά έως τα μεγαλύτερα που λένε ένα μεγάλο ευχαριστώ σήμερα, που είστε μαζί μας στο τραπέζι μας.  

Ένας μεγάλος λογοτέχνης, Έλληνας, ο Γιώργος Θεοτοκάς, γράφει ένα κομμάτι στους στοχασμούς του, ρωτούν πολλοί νέοι, τί μας χρειάζεται η Εκκλησία, τί προσφέρει η Εκκλησία σήμερα;  Εγώ, λέει, που πέρασα από διάφορα στάδια και περιπλανήθηκα και διάβασα και μελέτησα, θα ήθελα να πω το εξής:  Η Εκκλησία ήταν, είναι και θα είναι για δύο σκοπούς.  Πρώτα από όλα, να ημερώσει τον άνθρωπο, να τον μάθει από πού έρχεται, πού πηγαίνει, να τον καλλιεργήσει,να μη γίνει εμπόδιο για την ελευθερία, να τον αφήσει να δημιουργήσει και, ύστερα, τον όποιο άνθρωπο υποφέρει, είναι πλάι του, έχει δυσκολίες, είναι χτυπημένος, να τον συνδράμει, να τον βοηθήσει.  Δεν είπε όμως τίποτε άλλο, παρά μόνο επανέλαβε αυτό που είχε ρωτήσει κάποιος το Χριστό μας, για πες μου, του είπε, Κύριε, εγώ θέλω να ζήσω ευτυχισμένος, θέλω φεύγοντας από αυτή τη ζωή να είμαι ήρεμος, πες μου ποιο είναι το νόημα της ζωής.  Και ο Χριστός του είπε:  Αγάπα με όλη τη δύναμη της ψυχής σου, τη διάνοια, το Θεό, και ύστερα τον άνθρωπο, το συνάνθρωπο, όποιος είναι πλάι μας.  Αν αυτά τα δύο πράγματα τα τηρήσεις, αυτό είναι το νόημα της ζωής.

Εμείς λοιπόν δεν κάνουμε τίποτα άλλο, και ο διευθυντής της "Αποστολής" και οι εθελοντές και οι εργαζόμενοι,προσπαθούμε να τηρήσουμε αυτό το θέμα.  Μιλήσαμε εδώ και το υπογράμμισε ο κύριος Πρόεδρος, το είπε και ο κύριος Δήμτσας, ότι είναι περίπου 10-15 οι εθελοντές.  Δεν μπορούμε να τους μετρήσουμε πια.  Εννιακόσιες γυναίκες μαγειρεύουν κάθε μέρα στα μαγειρεία της Εκκλησίας.  Με τη σοφία που έχει κοσμήσει ο Θεός τη γυναίκα, έκαναν πρόγραμμα κυλιόμενο 20-30 γυναίκες σε ένα χώρο, που κάθε μία, κάθε δέκα ημέρες δίνει ένα κομμάτι από το χρόνο της.  

Θα ήθελα να σας πω, κύριε Πρόεδρε, και σε όλους τους άλλους που είμαστε εδώ σήμερα, ότι τέτοιες προσπάθειες έχει γεμίσει όλη η Ελλάδα μας, γιατί είναι ανάγκη σε όλη την Ελλάδα μας.  Η Αθήνα έχει πολλά τέτοια σπίτια της Αγάπης που καλύπτουν πολλές δομές, από τους ανθρώπους που έπαψαν πια να σκέπτονται, που δε γνωρίζουν τα παιδιά τους, τους Alzheimer, τους κατάκοιτους, τα παιδιά που έχουν νοητική υστέρηση και ένα σωρό άλλοι άνθρωποι που ο καθένας έχει το πρόβλημά του.  Παλεύουμε.  Από πού βρίσκουμε τις δυνάμεις μας τις οικονομικές;  Μην παραξενεύεστε, ο λαός μας, οι άνθρωποι, ο λαός μας, οι φτωχοί άνθρωποι, αυτοί είναι πλάι μας."

Ο  Γενικός Διευθυντής της «Αποστολής» κ. Κωνσταντίνος Δήμτσας ανέφερε:

 Εκ μέρους των 60 υπέροχων παιδιών μας και του εκπαιδευτικού και βοηθητικού προσωπικού, έχω τη χαρά να σας καλωσορίσω στο ΔΗΜΗΤΡΕΙΟ Κέντρο Φροντίδας παιδιού της «Αποστολής» της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Σ’ αυτό το ηλιόλουστο, χρωματιστό, ζεστό σπιτικό, που χαρίστηκε στα παιδιά για να τα κάνει ευτυχισμένα και αποτελεί πρότυπο συνεργασίας της εκκλησίας με την τοπική αυτοδιοίκηση. Το σπιτικό αυτό, το οποίο υπήρξε το όραμα του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου, φροντίζει για τη σίτιση, μελέτη, δημιουργική απασχόληση και ψυχαγωγία των παιδιών, τα οποία προέρχονται από οικογένειες με χαμηλά εισοδήματα ή που αντιμετωπίζουν αξεπέραστα κοινωνικά προβλήματα. Εδώ, πρωταρχικά, διδάσκονται ότι πρέπει να είναι μεταξύ τους αλληλέγγυοι. Ότι πρέπει να συγχωρούν, να ευχαριστούν, να ευγνωμονούν και να ανταποδίδουν. Ότι πρέπει να είναι φύλακες άγγελοι ο ένας για τον άλλο και πως αν είναι ενωμένοι, θα είναι και πιο δυνατοί. Αυτό, λοιπόν, που προσπαθούμε να κάνουμε εμείς, είναι να δώσουμε στα παιδιά, ισότιμα και δίκαια, όλα τα εφόδια που χρειάζονται για να κάνουν αυτό, για το οποίο προορίζονται: Να φτιάξουν έναν καλύτερο κόσμο.

Η Χώρα μας διέρχεται μια φοβερή κρίση, της οποίας οι αιτίες, πολλώ δε μάλλον οι συνέπειες, είναι σε όλους γνωστές. Είτε εσείς από το πολιτικό μετερίζι σας, είτε εμείς εδώ από το δικό μας μετερίζι, αγωνιζόμασθε ο καθένας μας με τον τρόπο του, αλλά πάντα για τον ίδιο σκοπό, να βοηθήσουμε και να στηρίξουμε τον άνθρωπο.

Χρειαζόμαστε, λοιπόν, ο καθένας μας τη βοήθεια και τη στήριξη του άλλου για να επιτύχουμε αυτόν τον κοινό και ενωτικό στόχο, του οποίου κέντρο είναι η σωτηρία του ανθρώπου· και η σωτηρία αυτή δεν είναι μόνο μεταφυσική, αλλά και βιοτική, και αυτή ακριβώς η βιοτική σωτηρία ενώνει όλους μας.

 Κεντρικό όργανο της προσπάθειας αντιμετώπισης της κρίσης αποτελεί η δημιουργία και λειτουργία της ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ, η οποία σε αγαστή συνεργασία με τους υπόλοιπους οργανισμούς και ιδρύματα της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, της Εκκλησίας της Ελλάδος, έρχεται αρωγός στις ανάγκες των εμπερίστατωνσυνανθρώπων μας.

 Θα πληροφορηθείτε για τη δράση και τις υπηρεσίες της ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ από ένα σύντομο βίντεο ώστε να παρέλκει κάθε άλλη επιπλέον επανάληψή τους. Ένα μόνο θα ήθελα να μου επιτρέψετε να αναφέρω με συναίσθηση και συνείδηση ευθύνης... τούτο,  ό,τι η ΑΠΟΣΤΟΛΗ δύναται να σεμνύνεται ότι με βάση αξιόπιστα αριθμητικά, ποσοτικά και ποιοτικά, αλλά και συνδυαστικά στοιχεία δράσεων, υπηρεσιών, επωφελουμένων και διαθέσιμων πόρων, αποτελεί τη μεγαλύτερη φιλανθρωπική και κοινωνική οργάνωση της Χώρας, η οποία συνδράμει το Έργο της Εκκλησίας.

 Χωρίς εξαιρέσεις και χωρίς αποκλεισμούς ο Οργανισμός μας, πιστός στις εντολές του Κυρίου μας, βοηθά κάθε άνθρωπο με γνώμονα την ανάγκη. Μολονότι, δε, αποτελεί φιλανθρωπικό οργανισμό της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών έχει επεκτείνει τη δράση και τις υπηρεσίες της και εκτός των ορίων της Ελλάδος, σε Χώρες, όπου προέκυψε ανάγκη για βοήθεια και στήριξη, όπως για παράδειγμα η σημερινή παράδοση ανθρωπιστικής βοήθειας για τους πρόσφυγες του Κομπάνι.

Μόνο για το 2014 και με τα μέχρι σήμερα στοιχεία, η «Αποστολή» προσέφερε 2.981.848  κιλά τροφίμων σε ανθρώπους που ζούνε με ετήσιο εισόδημα κάτω από 6000 ευρώ ετησίως. Παράλληλα παρέδωσε 5 κοντέινερ 40 ποδών με υγειονομικό υλικό  σε νοσοκομεία της χώρας, 90 τόνους πετρελαίου σε ιδρύματα και στάθηκε δίπλα σε 2.100.000 συνανθρώπους μας.

Σας ευχαριστούμε για τη συμβολική, αλλά και ουσιαστική αυτή επίσκεψή σας στο κοινό αυτό τραπέζι, διότι για όλους εμάς εδώ σημαίνει αναγνώριση και στήριξη του δύσκολου έργου μας."

Ο κ.Τσίπρας αφού περιηγήθηκε στους χώρους του κέντρου, στη συνέχεια γευμάτισε με τα παιδιά που φιλοξενούνται εκεί.