Σε «ναυάγιο» οδηγείται η συνάντηση ΓΣΕΕ - εργοδοτών στη Γενεύη

Σε «ναυάγιο» αναμένεται να καταλήξει η συνάντηση ΓΣΕΕ-εργοδοτών υπό την αιγίδα του ILO σήμερα στη Γενεύη με στόχο τη συμφωνία 7 σημείων για τις αλλαγές στον συνδικαλιστικό νόμο που απαιτεί η Τρόικα.

Τα στελέχη της ΓΣΕΕ αποσαφήνισαν ότι «δεν υπάρχει περιθώριο τροποποίησης του υπάρχοντος πλαισίου».

Ο Υπουργός Εργασίας, κ. Γ. Βρούτσης, είχε επισημάνει την ανάγκη συμφωνίας για τη βελτίωση του «κουρασμένου» συνδικαλιστικού νόμου που ισχύει εδώ και τριάντα χρόνια με την προϋπόθεση ότι θα επιτευχθεί συμφωνία, η οποία θα αποτελούσε καλό χαρτί για την κυβέρνηση στη συνάντηση της Πέμπτης με την Τρόικα.

Ωστόσο, το υπουργείο αποκόμισε θετικό μήνυμα από τον Guy Ryder, γενικό διευθυντή του ILO ότι ο διεθνής οργανισμός στηρίζει της ελληνικές θέσεις όσον αφορά στις ομαδικές απολύσεις.

«Είναι προφανές -είχε τονίσει νωρίτερα στην εισήγησή του ο κ. Βρούτσης- ότι δεν θέλουμε και, ακόμη περισσότερο, δεν δικαιούμαστε ως πολιτική ηγεσία του υπουργείου -και, γενικότερα, ως κυβέρνηση- να παρέμβουμε ή να επηρεάσουμε το διεκδικητικό περιεχόμενο του συνδικαλιστικού κινήματος. 

Μας ενδιαφέρει, ωστόσο, όπως και όλη την ελληνική κοινωνία, η εύρυθμη και οργανωμένη λειτουργία της συνδικαλιστικής έκφρασης των εργαζομένων, η αντιπροσωπευτική συμμετοχή της εργασίας και της παραγωγής στο πλαίσιο της κοινωνικής διαπραγμάτευσης».

Στο πλαίσιο της συζήτησης θα παρουσιαστούν δύο συγκριτικές μελέτες που εκπονήθηκαν με πρωτοβουλία του Υπουργείου.

Η πρώτη μελέτη του ILO αφορά στις ομαδικές απολύσεις (collective dismissals) και στη δημιουργία παραγωγικών θέσεων εργασίας (productive jobs) και η δεύτερη – την οποία εκπόνησε ο καθηγητής κ. Παπαδημητρίου – αφορά στη χαρτογράφηση του πλαισίου άσκησης της συνδικαλιστικής δραστηριότητας σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.  

Σύμφωνα με τη μελέτη του κ. Κ. Παπαδημητρίου, μόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο και τη Βουλγαρία η απεργία θεωρείται νόμιμη όταν αποφασίζεται από τη γενική συνέλευση των εργαζομένων. Στελέχη της ΓΣΕΕ υποστηρίζουν ότι το πλαίσιο είναι απόλυτα δημοκρατικό και θυμίζουν το περίφημο άρθρο 4 του νόμου Αρσένη περί κοινωνικοποιήσεων (1984) που απαιτούσε πλειοψηφία γενικής συνέλευσης για την κήρυξη απεργίας στις ΔΕΚΟ. Για την ιστορία, το άρθρο ακυρώθηκε στην πράξη. 

Επίσης το lock out ( κλείσιμο της επιχείρησης από τον εργοδότη ως αντίδραση στην απεργία) ισχύει στη Γερμανία αλλά δεν  προβλέπεται στην Ιταλία και την Πορτογαλία. 

« Ο νόμος ήδη θέτει αυστηρούς περιορισμούς με αποτέλεσμα πολλές απεργίες να κηρύσσονται παράνομες- επισημαίνει ο καθηγητής Γιάννης Κουζής, επιστημονικός συνεργάτης του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ.- Αν θέσουν και άλλους περιορισμούς ,θα περισταλεί ολοκληρωτικά το δικαίωμα της απεργίας. Όλα γίνονται εκ του πονηρού. Πολλές ευρωπαϊκές χώρες δεν έχουν καν νομοθετικό πλαίσιο για την  κήρυξη απεργίας . Το πλαίσιο το αποφασίζουν τα συνδικάτα. Ας μην ξεχνάμε ότι το 98% των επιχειρήσεων στην Ελλάδα είναι μικρές και μικρομεσαίες χωρίς συνδικαλιστική εκπροσώπηση. Πώς θα κηρύξουν απεργία;».