Μελέτη: Με αποκαλούν «αναίσθητη», «αδιάφορη» έως και « ψυχρή»

Ακόμα ένα αινιγματικό ποστ προστέθηκε στο προσωπικό blog της Ελεονώρας Μελέτη, ποστ που πολύ θεώρησαν ότι αναφέρεται ανοιχτά στα επόμενα επαγγελματικά της σχέδια, περισσότερο βέβαια αφήνοντας ερωτηματικά, παρά ξεκαθαρίζοντας καταστάσεις.


Δείτε την ανάρτηση της Ελεονώρας Μελέτη: 

«Πόσο και πώς σε συμφέρει να αντιδράς και να αισθάνεσαι

Περίεργο ον ο άνθρωπος. Πολύ περίεργο. Έχει μία ψυχοσύνθεση πολύπλοκη, συνεχώς εξελισσόμενη που δρα με τέτοιο τρόπο που ούτε καν καταλαβαίνουμε την ύπαρξη και τη δράση της, ωστόσο αποτελεί δομή γι αυτό που κοινώς αποκαλούμε «χαρακτήρα».

Για μένα ο άνθρωπος αλλάζει, αρκεί να έχει συναίσθηση του τι συμβαίνει. Τι συναισθήματα τον κατακλύζουν, για ποιο λόγο, και πως θα έπρεπε να αντιδράσει κ να τα διαχειριστεί.

Κάποτε τα έπαιρνα όλα βαρέως. Προσωπικά και βαρέως. Μέχρι που συνειδητοποίησα πως δεν γίνεται μία ζωή να προσωποποιώ τις καταστάσεις και να τις τοποθετώ τόσο βαθιά μέσα μου.

Αποφάσισα λοιπόν να κάνω μία λίστα με κάποια κριτήρια που θα με οδηγούσαν να κατατάξω τα γεγονότα σε κατηγορίες σημαντικότητας ώστε να δίνω την ευκαιρία στον εαυτό μου να αντιδράσει και να αισθανθεί όσο το δυνατόν περισσότερο προς όφελος μου.

Όταν λοιπόν, μάθω, ακούσω, μου συμβεί κάτι, γίνει κάτι απρόοπτο, ξεκινώ μία διαδικασία ολιγόλεπτη μεν, αλλά εξαιρετικά σημαντική. Αναρωτιέμαι. Αναρωτιέμαι για τα εξής:

-Πόσο σημαντικό είναι αυτό που συμβαίνει για την εξέλιξη των αναγκών και των επιθυμιών μου.

-Είναι καλό ή κακό για μένα; -Πόσο φταίω εγώ για ό,τι έχει γίνει;

-Πόσο ευθύνεται κάποιος άλλος για ό,τι έχει γίνει;

-Μπορώ να φέρω την κατάσταση στα μέτρα μου με κάποιον τρόπο;

-Αν δεν μπορώ να αλλάξω τα πράγματα, μπορώ να προσαρμοστώ, είτε εξελιχθεί όπως θέλω είτε όχι;

-Ποιό το προσωπικό μου όφελος, στο να αντιδράσω, ούτως ή άλλως;

Και μετά έρχεται η αντίδραση.

Εδώ και πολύ καιρό, φίλοι και γνωστοί με αποκαλούν «αναίσθητη», «αδιάφορη», «στον κόσμο μου», «ψύχραιμη» έως και «ψυχρή» επειδή διατηρώ μία για εκείνους «ουδέτερη» στάση σε κάποια ζητήματα.

Ε , δεν είναι έτσι. Απλά προσπαθώ να δώσω σε γεγονότα και πρόσωπα τη θέση που τους αξίζει στην δική μου πραγματικότητα. Και νομίζω το πετυχαίνω σε έναν τέτοιο βαθμό που με κάνει να πιστεύω πως αν το μοιραζόμουν και με άλλους, θα βοηθούσε και εκείνους».