Στον Ιερό Ναό των Ταξιαρχών φίλοι και συγγενείς λένε σήμερα το τελευταίο αντίο στη θρυλική Αλόμα την τραβεστί που έχασε πριν λίγες ημέρες τη μάχη με τη ζωή, καθώς υπέκυψε στα σοβαρά της τραύματα, τα οποία είχαν προκληθεί όταν ξέσπασε φωτιά μέσα στο ίδιο της το σπίτι στο οποίο διέμενε μόνη της τα τελευταία χρόνια κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες.
Η Αλόμα υπήρξε ένα εκρηκτικό και αμφιλεγόμενο πρόσωπο που σε κάθε περίπτωση απασχόλησε την επικαιρότητα για μεγάλο χρονικό διάστημα από την εποχή ιδιαίτερα που μπήκε στον πολιτικό χώρο και πάλεψε για τα δικαιώματα των τραβεστί αλλά και των ομοφυλόφιλων προκαλώντας σάλο με τις ανατρεπτικές της απόψεις και προσελκύοντας το ενδιαφέρον όλων κυρίως κατά τη δεκαετία του 80.
Με δύσκολα παιδικά χρόνια ο Μπάμπης ο οποίος καταγόταν από ένα χωριό του Κιλκίς είχε πολλές φορές αναφερθεί στον κοινωνικό του αποκλεισμό από τη μικρή κοινωνία του χωριού που τον οδήγησε στο να προσπαθήσει να αναζητήσει την τύχη του από πολύ μικρός στη Θεσσαλονίκη ενώ η ζωή του άλλαξε όταν εκείνος μπήκε στη διαδικασία μόλις στα 17 του χρόνια να εκδίδεται προκειμένου να ζήσει όπως ο ίδιος είχε πει.
Στην τελευταία του συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στο Γιάννη Χατζηγεωργίου είχε μιλήσει για τις δύσκολες στιγμές που είχε αντιμετωπίσει στην παιδική του ηλικία: «Γεννήθηκα σε ένα μικρό χωριό, κοντά στο Κιλκίς.
Αγροτική οικογένεια ήμασταν και είχα επτά ετεροθαλή αδέλφια. Εγώ, θυμάμαι, είχα μεγάλη αδυναμία στη μητέρα μου - συνήθως αυτό συμβαίνει με τους ομοφυλόφιλους. Αυτήν είχα ως πρότυπό μου, όλο στην αγκαλιά της ήθελα να είμαι, δεν ήθελα να πηγαίνω στα καφενεία, επιθυμούσα τη γυναικεία παρέα. Ως παιδί, λόγω των οικογενειακών μας προβλημάτων, στερήθηκα την αγάπη, τη θαλπωρή. Δεν είχα συμπαγή οικογένεια. Στα 9 μου χρόνια, καθώς κάναμε μπάνιο σε ένα ποτάμι, κάποιος ηλικιωμένος γείτονάς μας ξεχώρισε εμένα από όλα τα παιδιά που παίζαμε μαζί, με πήγε παράμερα, έβαλε το κεφάλι μου μέσα στο νερό για να μην ακούγομαι και με βίασε. Το αίμα από το σώμα μου κοκκίνισε το νερό, έκλαιγα, σπάραξα, αλλά δεν το είπα στους γονείς μου. Αυτός ο βιασμός έχω την εντύπωση ότι επίσπευσε την κατάσταση της ομοφυλοφιλίας. Όσα παιχνίδια παίζαμε μετά με τα άλλα παιδιά είχαν μέσα πάντα κάτι σεξουαλικό κι εγώ ήμουν ανέκαθεν ο παθητικός. Έκανα τη δασκάλα ή όταν παίζαμε κρυφτό όλοι ήθελαν να είναι στην ομάδα μου, επειδή εκεί που κρυβόμασταν εμείς παίζαμε σεξουαλικά παιχνίδια. Τώρα σκέφτομαι ότι μάλλον αυτά τα παιδιά θα έχουν οικογένειες και εγγόνια». Η Αλόμα δραστηριοποιήθηκε πολύ έντονα κάποια περίοδο όταν οργάνωσε το κίνημα της υπεράσπισης των δικαιωμάτων των τραβεστί που ειδικότερα κατά την περίοδο του 80 αποτελούσαν στόχο πολλών καθώς δέχονταν επιθέσεις αλλά και λεκτικές βολές με αποτέλεσμα να απειλείται η ζωή τους σε αρκετές των περιπτώσεων. Επί της ουσίας άνοιξε το δρόμο για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων αλλά και των εκδιδόμενων προσώπων φτάνοντας στο σημείο να βγει στους δρόμους και να παλέψει για τα δικαιώματα αυτά.
Τα τελευταία χρόνια είχε αποσυρθεί και είχε επιλέξει την απομόνωση καθώς όπως είχε σημειώσει σε πρόσφατη συνέντευξή του ένιωθε πως είχε μεγαλώσει και δεν είχε πλέον όρεξη αλλά και αντοχές να ακολουθήσει τον τρόπο ζωής που είχε ο ίδιος επιλέξει. Έτσι απομονωμένος από παρέες και φίλους είχε στο πλευρό του το σκύλο του με τον οποίο και ζούσε στο σπίτι σε ήσυχος ρυθμούς μακριά από όλους και όλα. Συνήθιζε κάποιες φορές να πηγαίνει βόλτες προς το κέντρο της Αθήνας το οποίο και λάτρευε ενώ απέφευγε συνεντεύξεις καθώς κατά δήλωσή του είχε κουραστεί να μιλά για τα ίδια και τα ίδια όλα αυτά τα χρόνια.
Πριν από λίγες ημέρες και ενώ ήταν σπίτι του θα ξεσπούσε φωτιά μέσα στο διαμέρισμά του κάτω από συνθήκες που δε διευκρινίστηκαν και εκείνος δυστυχώς παγιδευμένος δε θα προλάβαινε να αντιδράσει με αποτέλεσμα να οδηγηθεί εσπευσμένα και με σοβαρά εγκαύματα παντού στο νοσοκομείο όπου και θα παρέμενε στην εντατική για αρκετές ημέρες. Δυστυχώς όμως η κατάσταση της υγείας του ήταν πολύ σοβαρή με αποτέλεσμα εκείνος να αφήσει τελικά στο νοσοκομείο την τελευταία του πνοή.
Ένας άνθρωπος μοναχικός που όπως σημείωνε τελευταία το μόνο πράγμα που φοβόταν μετά από μία έντονη και γεμάτη ζωή ήταν η μοναξιά καθώς εκείνος δεν είχε κανέναν στο πλευρό του όλα αυτά α χρόνια. Είχε επιλέξει την αποστασιοποίηση και τους δικούς της ρυθμούς απομόνωσης σε σπίτι μακριά από όλους και όλα. «Έβγαλε πολλά χρήματα, κάποια από αυτά ευτυχώς της μείνανε μπορεί να είχε ένα σωρό υποχρεώσεις και να είχε στριμωχτεί κάποιες φορές αλλά είχε κάνει το κομπόδεμά της», θα πει άνθρωπος του περιβάλλοντός της.
Σε κάποια από τις τελευταίες του εξορμήσεις στην Αθήνα, στο κέντρο, το protothema.gr τον είχε συναντήσει στην πλατεία Κλαύθμωνος και εκείνος είχε συντροφιά το σκύλο του. «Είναι δύσκολη η μοναξιά, τελικά οι άνθρωποι μπορεί να σε προδίδουν όμως τα ζώα δε θα σε προδώσουν ποτέ», είχε πει τότε σε μία ολιγόλεπτη συνάντηση που είχαμε μαζί του την οποία δεν ήθελε να αποτυπώσει ο φακός του protothema.gr καθώς δεν επιδίωκε με κανέναν τρόπο να απασχολήσει ξανά όπως είχε πει χαρακτηριστικά τα μέσα.
«Δε μπορώ ακόμη να το πιστέψω, έχω πάθει σοκ δε ξέρω πως και τι έγινε, δε ξέρω πως έπιασε το σπίτι φωτιά, αυτό που ξέρω είναι ότι εκείνος δεν περνούσε καλά εδώ και πολύ καιρό», μας λέει φίλος του συγκινημένος με την είδηση του χαμού της.
Η Αλόμα απέφευγε πάντως να μιλάει για όλα όσα βίωνε τον τελευταίο καιρό καθώς η οικονομική κρίση και η δύσκολη καθημερινότητά της πλέον άγγιζαν τα όρια της αδυναμίας και του πνιγμού για εκείνη με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ανταποκριθεί σε κάποιες υποχρεώσεις της γεγονός που την άγχωνε ιδιαίτερα καθώς δεν είχε συνηθίσει σε ένα τέτοιο τρόπο ζωής με δυσκολίες και συσσωρευμένα προβλήματα.
