Εβραίοι Vs κομμουνιστών, μαύροι Vs λευκών, και η Ελληνίδα Δάφνη, το αστέρι που ανατέλλει!

Ω ρε τι έχει να γίνει! Ασε που ελλοχεύει ο κίνδυνος την ώρα που εμείς θα βλέπουμε, φέρ’ ειπείν, τον Σπάικ Λι (Αφροαμερικανό δηλαδή) να «γρονθοκοπά» κάθε star της λευκής φυλής, κάποιοι τζιχαντιστές να ορμήσουν στο παλάτι του σινεμά ζωσμένοι με πυρομαχικά. Και να μας πάρουν όλους μαζί στον τάφο που έχει σκάψει ο μέγας Αλλάχ!



«Αποκλείεται», ωρύεται o Ντίτερ Κόσλικ,  το αφεντικό της Μπερλινάλε. Που, παρεμπιπτόντως, ανοίγει την προσεχή Πέμπτη και κλείνει την Κυριακή 21 Φεβρουαρίου με την απονομή της Χρυσής Αρκτου και των υπόλοιπων βραβείων! Και γιατί αποκλείεται; Μα φυσικά επειδή κάθε μέτρο του φεστιβάλ θα περιφρουρείται από οπλισμένους αστυνομικούς! Ε, και; Σάμπως υπάρχει περίπτωση να σου εγγυηθεί ο χερ Κόσλικ τη σωματική σου ακεραιότητα; Ούτε μία στο εκατομμύριο. Κάνω τον σταυρό μου και λέω από μέσα μου: «Μήτσο, ο Θεός μαζί σου»!

Πράξη 1η: Χαίρε, Καίσαρ, 
οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν! 

Τρία πράγματα με ιντριγκάρουν. Να ρισκάρω. Το πρώτο από αυτά είναι η πρεμιέρα της τελευταίας κομεντί του Τζόελ και του Ιθαν Κόεν με τον ειρωνικό τίτλο «Hail, Caesar!». Μεθερμηνευόμενο: «Χαίρε, Καίσαρ, οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν»! Ταινία που οι κοινοί θνητοί εν Ελλάδι θα την έχουν στη διάθεσή τους από Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου. Ακριβώς μία εβδομάδα μετά την εμφάνισή της στην 66η Μπερλινάλε! Ωραία. Κόεν είναι, πανέξυπνοι Εβραίοι είναι. Ταινιάρες έχουν επινοήσει και υπογράψει. Οπως, ας πούμε, το «Fargo». Οπως ο «Μεγάλος Λεμπόφσκι». Και πάει λέγοντας! Ελα όμως που σ’ αυτή τη σκόρπια ανεκδοτολογική ιστοριούλα καταλήγουν να στηρίζουν Τζόζεφ ΜακΚάρθι! Ελα που παρασυρμένοι από τον χαβαλέ τους, ισχυρίζονται ότι (ας πούμε) ο μακαρίτης Ζυλ Ντασσέν, καθώς και όλοι οι μαυροπινακισμένοι σεναριογράφοι του Χόλιγουντ υπήρξαν πράκτορες των Reds και του Στάλιν! Ελα που «λένε» ότι μερικοί stars του Χόλιγουντ εκείνης της εποχής -του τριαντασαράντα- κατέληξαν συνοδοιπόροι εξαιτίας της απροσμέτρητης βλακείας τους! Βλαξ ο Τζορτζ Κλούνεϊ, που υποδύεται τον «παρασυρμένο» συνοδοιπόρο. Προφανώς αναφέρονται στον Ρόναλντ Ρίγκαν. Για τον οποίο λέγεται ότι οι κομμουνιστές σύντροφοι των studios αρνήθηκαν να τον δεχτούν στην Κομματική Οργάνωση του Χόλιγουντ. Με αιτιολογικό «αθεράπευτα ηλίθιος»!

Μοναδικός Καίσαρας ο Τζορτζ Κλούνεϊ πέφτει θύμα απαγωγής από τον Δρα Μαρκούζε! Πάντα διά χειρός Κόεν!



Εν προκειμένω, τα μέλη γιάφκας σεναριογράφων με αρχηγό κάποιον Δρα Μαρκούζε (αναφορά στον Γερμανό μαρξιστή φιλόσοφο), απάγουν τον Τζορτζ Κλούνεϊ προκειμένου να εισπράξουν λύτρα από τον παραγωγό (Τζος Μπρόλιν). Εκείνος αναγκάζεται να τα χώσει ώστε να ολοκληρωθούν τα γυρίσματα μιας ιστορικής χαλκομανίας με τον Κλούνεϊ πρωταγωνιστή σε ρόλο Καίσαρα! Οι σύντροφοι με τον Μαρκούζε αρχηγό επιβιβάζονται σε βάρκα και σε καθορισμένο σημείο προσεγγίζουν υποβρύχιο με την κόκκινη σημαία της (μακαρίτισσας) Σοβιετικής Ενωσης. «Σύντροφοι, φέρνουμε δολάρια προς ενίσχυση του προλεταριάτου»! Εκτός σφυροδρέπανου και πάντα χάρμα οφθαλμών η Σκάρλετ Γιόχανσον! 

Πράξη 2η: Καλός λευκός, νεκρός λευκός! 

Το δεύτερο που με ιντριγκάρει είναι η επιθετική διάθεση του Αφροαμερικανού Σπάικ Λι. Εναντίον όλων των λευκών μπάτσων ο εν λόγω σκηνοθέτης. Στρατευμένος μέχρι και την τελευταία ρανίδα της ύπαρξής του. Από την αρχή της καριέρας του! Η οργή του πολλαπλασιάζεται από τα αλλεπάλληλα κρούσματα αστυνομικής βίας. Από τις «λευκές» σφαίρες που τρυπάνε και σκοτώνουν νεαρούς Αφροαμερικανούς. Από το Σικάγο μέχρι το Γουισκόνσιν!

Ο Σάμιουελ Τζάκσον στο «Chi-Raq», τη νέα ταινία του Σπάικ Λι, ο οποίος τα χώνει στην Ακαδημία των Οσκαρ για ρατσιστική συμπεριφορά, όπου βρεθεί κι όπου σταθεί


«You, sons of bitches!» το ανάθεμά του. «No Peace, No Piece» το σλόγκαν της ταινίας του με τον προκλητικό τίτλο «Chi-Raq»! Τώρα θα σας δείξω εγώ. Εδώ, στο Βερολίνο, θα γίνει ο τάφος σας! Πάνοπλος θα προσέλθει αυτός ο μικροσκοπικός μαύρος «σατανάς» ηλικίας μόλις 59 χρόνων. Παρέα με όλο το καστ. Δηλαδή Σάμιουελ Τζάκσον, Γουέσλι Σνάιπς, Αντζελα Μπάσετ, Νικ Κάνον. Οπου στο Σικάγο, μετά τη δολοφονία ενός εφήβου, αρχίζει η καταδίωξη και ο εντοπισμός των ενόχων. Οι σκελετοί των Μαύρων Πανθήρων θα σταυρώσουν τους επιγόνους της Κου Κλουξ Κλαν!

Ασε το άλλο. Που ρωτάει επιθετικά ο Σπάικ Λι: Γιατί, κύριοι «ακαδημαϊκοί», δεν καταδεχτήκατε να ψηφίσετε έστω έναν Αφροαμερικανό στις λίστες των επερχόμενων Οσκαρ; Why? Το επιχείρημά του ατράνταχτο. Αφού, σου λέει, η ταινία του Κουέντιν Ταραντίνο «Οι μισητοί οκτώ» στηρίζεται στην ερμηνεία του Σάμιουελ Τζάκσον, γιατί τον περιφρονήσατε και τον αποκλείσατε; Και εγώ μαζί του. Why? Αποτέλεσμα; Από τη μια οι Κόεν να χλευάζουν τους κομμουνιστές. Από την άλλη ο Σπάικ Λι να τα ρίχνει στα Οσκαρ. Ισορροπία δηλαδή. Ο αγώνας ισόπαλος 1-1.


Δάφνη Πατακιά, η πρωταγωνίστρια στο «Ξύπνημα της άνοιξης», της νέας ταινίας του Κωνσταντίνου Γιάνναρη (που δεν θα προβληθεί όμως στην Μπερλινάλε), 
αλλά και του χαοτικού «Interruption» του Γιώργου Ζώη διεκδικεί επάξια τον τίτλο του πολλά υποσχόμενου αστέρα, καθώς συμμετέχει μαζί με άλλους εννιά νέους και ταλαντούχους Ευρωπαίους ηθοποιούς στο μπουκέτο των shooting stars 


Πράξη 3η: Ενας Αμερικανός 
εναντίον της Αμερικής 

«Ονομασία προελεύσεως» του τρίτου σκανδάλου: Μάικλ Μουρ! Εδώ να δεις αντιαμερικανισμό. Εδώ να δεις αποκαλύψεις του στυλ «η Παιδεία είναι για πέταμα», «τα παιδιά μας τρώνε σκουπίδια», «οι φτωχοί μαθητές στον αναλφαβητισμό πρωταθλητές»! Στριπτίζ μέχρι και τις τρίχες των οπισθίων του πλανητάρχη. Ο ευτραφής Μάικλ Μουρ έχει αναγάγει το είδος του ντοκιμαντέρ σε ποντικό που χώνεται παντού. Ενα τρωκτικό που ροκανίζει κάθε ίχνος ανωτερότητας της πατρίδας του! Η ταινία του «Where to Invade Next» είναι η πυρίτιδα της Μπερλινάλε. Ελευθέρως μπορούμε να την παραφράσουμε: «Ποιος έχει σειρά να τον γ...με κανονικά». Πονηρός ο βλάχος. Γιατί ο τύπος έχει βγάλει έναν σκασμό λεφτά πουλώντας τον εαυτό του και κολακεύοντας τον διάχυτο αντιαμερικανισμό που, είτε υπογείως είτε ευθέως, κυβερνάει τα μυαλά ολόκληρης της ανθρωπότητας! Στην πραγματικότητα, η ταινία δεν αναφέρεται τόσο στις μιλιταριστικές εισβολές του αμερικανικού Πενταγώνου όσο στις δικές του! Προκειμένου να αποδείξει ότι χώρες όπως η μικρή Φινλανδία διαθέτουν ένα απείρως καλύτερο δημόσιο σύστημα Παιδείας!

Ακόμα και σε ταινία των Κόεν, ευαγγέλιο για τους απανταχού σινεφίλ και δη στα ευρωπαϊκά φεστιβάλ, μια Σκάρλετ Γιόχανσον κλέβει πάντα την παράσταση, ειδικά με τέτοια αμφίεση! Το κοινό της Μπερλινάλε θα την απολαύσει στην πρεμιέρα της κομεντί «Hail, Caesar!» και μεις στις 18 Φεβρουαρίου


Απόδειξη; Η πρωταγωνιστική παρουσία της κυρίας Κρίστα Κιούρου, υπουργού Παιδείας της Φινλανδίας. Απόδειξη; Η συμμετοχή του Τιμ Γουόκερ, Αμερικανού δασκάλου που εργάζεται και διδάσκει στο Ελσίνκι!

Εν ολίγοις, οι Ευρωπαίοι έχουν καλύτερο σύστημα Υγείας από τους Αμερικανούς. Οι Ευρωπαίοι σιτίζονται καλύτερα από τους Αμερικανούς που καταναλώνουν junk food. Οι Ευρωπαίοι πάσχουν λιγότερο από παχυσαρκία και έχουν μεγαλύτερο προσδόκιμο από τους Αμερικανούς. Και η Φινλανδία είναι το καμάρι της Παγκόσμιας Παιδείας. Και εμείς οι φτωχοί των ΗΠΑ, πρωταθλητές στη μακακία. Ε, τι στο καλό τα κάνουμε όλα αυτά τα δολάρια που βγάζουμε ρουφώντας τις πρώτες ύλες του πλανήτη; Τι; Για να αποταμιεύουν και να κολυμπούν σε ωκεανούς χρημάτων οι μεγάλοι παίκτες της Wall Street;

Δεκάδες φορές προσκεκλημένη, αλλά και βραβευμένη με Χρυσή Αρκτο η Μέριλ Στριπ κάθεται για πρώτη φορά στο τιμόνι της κριτικής επιτροπής - Μαζί της στην ομάδα των κριτών ο Κλάιβ Οουεν


Επίλογος: Lonely are the brave

Ο ψίθυρος δεν επιβεβαιώθηκε. Οτι δηλαδή η τελευταία ταινία του Κωνσταντίνου Γιάνναρη «Το ξύπνημα της άνοιξης» θα κατέληγε σε κάποια από τα προγράμματα της Μπερλινάλε! Μπορεί ταινία να μην έχουμε. Ομως έχουμε κορίτσαρο με looks και brains. Που λένε και στο Χόλιγουντ. Εχουμε Δάφνη Πατακιά με ομορφιά και πολύ μυαλό! Η πρωταγωνίστρια της «Ανοιξης», καθώς και της χαοτικής ιστορίας του Γιώργου Ζώη «Interruption». Που μαζί με άλλους εννιά νέους και ταλαντούχους Ευρωπαίους ηθοποιούς θα συμμετάσχει στο δεκαμελές μπουκέτο των shooting stars. Που πάει να πει «υποσχόμενοι αστέρες της οθόνης»! 
Η Δάφνη, λοιπόν, ολομόναχη σημαιοφόρος της ελληνικής ομάδας με μοναδικό μέλος την ίδια! Lonely are the brave. Μόνοι είναι οι γενναίοι! Η Δάφνη είναι μόλις 24 ετών. Και δεν είναι εντελώς «Ελληνίδα». Είναι, αλλά και δεν είναι!

Γιατί γεννήθηκε και σπούδασε στις Βρυξέλλες. Γιατί εκεί έμαθε μπαλέτο και μοντέρνο χορό. Και γιατί τώρα ζει και εργάζεται στο Παρίσι. Κορίτσι με αέρα κοσμοπολίτικο και ευρωπαϊκό! Α, να μην ξεχάσω ότι φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και ότι ήταν φοιτήτρια στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών!
Δάφνη χωρίς πικροδάφνη!

Ο Δανός σκηνοθέτης Τόμας Βίντερμπεργκ επιστρέφει με την «Κομμούνα», που αναφέρεται στην πάλη των τάξεων της Δανίας τη δεκαετία του 1970

Κριτική επιτροπή και παρέλαση αστεριών

No Stars, No Festival. Και όταν λέμε Stars, εννοούμε Χολιγουντιανούς και αγγλόφωνους. Βρίζουμε την Αμερική, λατρεύουμε τους Αμερικανούς. Τρέλα!

Πολλοί, μα πάρα πολλοί θα σουλατσάρουν στο red carpet. Ανάμεσά τους Μέριλ Στριπ, Νικόλ Κίντμαν, Γιούαν ΜακΓκρέγκορ, Κλάιβ Οουεν, Σάμιουελ Τζάκσον, Τζορτζ Κλούνεϊ, Σκάρλετ Γιόχανσον, Τζος Μπρόλιν, Ζεράρ Ντεπαρντιέ και, και, και!

Πρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής η Μέριλ Στριπ, πλαισιωμένη από Κλάιβ Οουεν, Μπριγκίτ Λακόμπ (Γαλλίδα φωτογράφος), Λαρς Εϊντινγκερ (Γερμανός ηθοποιός), Νικ Τζέιμς (Αγγλος κριτικός), Μαλγκορζάτα Σουμόφσκα (Πολωνέζα σκηνοθέτις), καθώς και την Ιταλίδα (επίσης της σκηνοθεσίας) Αλμπα Ρορβάχερ!




Κόλιν Φερθ και Τζουντ Λο στην ταινία «Genius» του Βρετανού Μάικλ Γκράντεϊτζ

Πρώτη γεύση από ταινίες

Πλήθος συμμετοχών. Απ’ όλα τα γεωγραφικά σημεία της υδρογείου. Οι Γερμανοί εξακολουθούν να υποστηρίζουν την παράδοση της Μπερλινάλε. Που λέει ότι «κάθε πικραμένος θα βρει στο Βερολίνο άσυλο καλλιτεχνικό». Κάθε πικραμένος κάθε πικραμένης μειοψηφίας. Από τους γκέι και τις λεσβίες μέχρι Αραβες, Παλαιστίνιους, Αφρικανούς και άτομα με ειδικές ανάγκες. Μπορεί οι ταινίες τους να μη «λένε», όμως η ασυλία «λέει». Το Βερολίνο είναι το πρώτο hot spot προσφύγων, μεταναστών, ταλαίπωρων και φτωχών! Στο επίσημο πρόγραμμα, 22 ταινίες θα διεκδικήσουν τη Χρυσή Αρκτο:

■ Από την Αμερική το οικογενειακό δράμα «Midnight Special» του Τζεφ Νίκολς όπου πρωταγωνιστεί ο Ανταμ Ντράιβερ (του τελευταίου «Star Wars»), το ντοκιμαντέρ «Zero days» του Αλεξ Γκίμπνεϊ, αλλά και το «Genius» με τον Κόλιν Φερθ στον ρόλο του Μαξ Πέρκινς, του ανθρώπου που προέβλεψε την επιτυχία συγγραφέων όπως οι Ερνεστ Χέμινγουεϊ, Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ και Τόμας Γουλφ (συμπρωταγωνιστούν η Νικόλ Κίντμαν και ο Τζουντ Λο).

 Πρόκειται για την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Βρετανού σκηνοθέτη Μάικλ Γκράντεϊτζ.
■ Αρκετά χρόνια μετά το «Κυνήγι» ο Δανός σκηνοθέτης Τόμας Βίντερμπεργκ επιστρέφει με την «Κομμούνα», που αναφέρεται στην πάλη των τάξεων της Δανίας τη δεκαετία του 1970, ενώ ο Βόσνιος Ντάνις Τάνοβιτς παρουσιάζει την τελευταία ταινία του, «Θάνατος στο Σαράγεβο».

■ Το φετινό πρόγραμμα περιέχει αρκετές συμπαραγωγές όπως η «Hedi» (Τυνησία / Γαλλία / Βέλγιο) του Μοχάμεντ Μπεν Ατια, το «Soy Nero» (Γερμανία / Γαλλία / Μεξικό) του Ράφι Πιτς, το «Alone in Berlin» (Γερμανία / Γαλλία / Αγγλία) του Βενσάν Περέζ, το «United States of Love» (Πολωνία/ Σουηδία) του Τόμας Βασιλέφσκι και το «L’ Avenir» (Γερμανία / Γαλλία) της Μία Χάνσεν-Λοβ.

■ Δύο γαλλοβελγικές συμπαραγωγές υπάρχουν επίσης στο πρόγραμμα, οι «Saint amour» των Μπενουά Ντελεπίν, Γκουστάβ Κερβέρν, όπου πρωταγωνιστεί ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ (είχε παίξει στο «Μαμούθ» των ιδίων) και τα «Νέα από τον πλανήτη Αρη» του Ντομινίκ Μολ. 

■ Εκτός από τις συμπαραγωγές, η Γερμανία κατεβαίνει μόνη της με το «24 Wochen» της Να Ζόχρα Μπερχέντ, η Κίνα με το «Crosscurrent» του Γιανγκ Τσάο, το Ιράν με το «A dragon arrives!» (Ερχεται ο δράκος) του Μάνι Χαγκιγκί, η Πορτογαλία με τα «Γράμματα από τον πόλεμο» του Ιβο Φερέιρα και η Νέα Ζηλανδία με τον «Πατριάρχη» του Λι Ταμαχόρι.

■ Μια εξωτική παρουσία δείχνει να είναι το «A Lullaby to the Sorrowful Mystery», συμπαραγωγή Φιλιππίνων και Σιγκαπούρης, σε σκηνοθεσία Λαβ Ντιάζ. Τέλος, ο έμπειρος Γάλλος Αντρέ Τεσινέ έγραψε και σκηνοθέτησε την ταινία «Να είσαι 17», ο Καναδός Ντενίς Κοτέ το «Boris sans Beatrice» και ο Ιταλός Τζιανφράνκο Ρόσι το ντοκιμαντέρ «Φωτιά στη θάλασσα».

Αν τώρα υπολογίσω τον όγκο των 59 ταινιών στο παράλληλο πρόγραμμα «Πανόραμα», καθώς και το πλήθος των συμμετοχών στο παράλληλο «Φόρουμ» (νέου κινηματογράφου), ε τότε δεν επαρκούν ούτε 24 ώρες το 24ωρο για να πάρεις μισή τζούρα από τις μισές! Πάντως, ένα πράγμα θα έπρεπε να ταράξει την παροιμιώδη αταραξία της φυλής των Ελλήνων κινηματογραφιστών. Οτι σχεδόν όλες οι ευρωπαϊκές συμμετοχές είναι αποτέλεσμα παραγωγικών συνεργασιών. Οπως Γερμανία με Ολλανδία και Γαλλία. Οπως Σουηδία με Ιταλία και Βέλγιο. Οπως Γαλλία με Ρωσία και Πολωνία. Και πάει λέγοντας. Ακούει κανείς;