Ο Γιώργος Κουβάκις, διακρίνεται για την αμεσότητα και την εκφραστική του δεινότητα, καθώς στο πλαίσιο ενός προσωπικού σουρεαλισμού, εικονογραφεί τους προβληματισμούς της εποχής μας, μιας εποχής με περισσότερους φόβους, παρά ελπίδες.
Όπως επισημαίνει ο ίδιος, η ζωγραφική του αποτελεί πράξη ενεργητική, καθώς δεν επιβεβαιώνει το γνώριμο, αλλά επαυξάνει το δικαίωμα της παρατήρησης και της βιωματικής ανάλυσης και υπογραμμίζει ότι «η καλλιτεχνική έκφραση δεν είναι θέμα τόπου ή χρόνου. Πρόκειται για μια εσωτερική διαδικασία που ενυπάρχει μέσα στον ίδιο τον καλλιτέχνη. Οι προσλαμβάνουσες κάθε καλλιτέχνη αποτελούν το έναυσμα για την εσωτερική διεργασία και την προσωπική του διαφοροποίηση στην εικαστική του γραφή».
Μεγαλώνοντας μέσα σε μια οικογένεια με μακρά παράδοση στις γραφικές Τέχνες στη Θεσσαλονίκη, υποστηρίζει ότι ο καλλιτέχνης πρέπει να είναι ένας συνδυασμός μαθητείας, ταλέντου και επιμονής, ενώ σημειώνει ότι η παιδεία και η μόρφωσή είναι σημαντικός παράγοντας για την εξέλιξη ενός εικαστικού.
Πολλές φορές αισθάνεται-όπως αναφέρει- σαν «μάστορας», όταν εφαρμόζει τις δικές του τεχνικές. Αναζητεί μια αφορμή, μέσω του τυχαίου. Πειραματίζεται συνεχώς πάνω σε νέα υλικά και τεχνικές και περιγράφει την χαρά της δημιουργίας, όταν φθάνει στο τελικό αποτέλεσμα.
Έχοντας διαγράψει μια πολυετή εικαστική διαδρομή, με 22 ατομικές εκθέσεις και πολλές ομαδικές εντός και εκτός Ελλάδος, εξακολουθεί να θεωρεί την ζωγραφική αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του και νιώθει την ίδια συγκίνηση κάθε φορά, που μπαίνει στο εργαστήριο.
Χαρακτηρίζει την κριτική αναπόσπαστο κομμάτι της Τέχνης και σημειώνει ότι «από την στιγμή, που θα κρεμάσεις το έργο στο καρφί, είσαι έτοιμος για την κριτική. Κρεμάς την ψυχή σου στο καρφί. Είσαι έτοιμος να ακούσεις και το θετικό και το αρνητικό». Ωστόσο, παρατηρεί ότι «σε όλες τις Τέχνες υπάρχουν πολλαπλές αναγνώσεις, καθώς ποικίλει η αισθητική και οι γνώσεις από άνθρωπο σε άνθρωπο».
Οι τρεις θεματικές ενότητες των έργων που παρουσιάζονται στη νέα του έκθεση, είναι άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους, αποκαλύπτοντας τον πλουραλισμό της γραφής του Γιώργου Κουβάκι, ενώ παράλληλα χαρακτηρίζονται από την αμεσότητα της έκφρασης και το πλήθος των υπαινιγμών τους, καθιστώντας την δουλειά του πιο επίκαιρη από ποτέ.
Στην πρώτη ενότητα, ο καλλιτέχνης συνοψίζει μέσα στις συνθέσεις του, Μορφές-Τοπία, εικόνες θύμησης χωρίς ωραιοποίηση, εμβαθύνοντας στην μοναδικότητα της ανθρώπινης φύσης. Μέσα στα μικρά τους πλαίσια, οι εικόνες αυτές αποκτούν μια ιδιαίτερη πυκνότητα, απεικονίζοντας την μνήμη του ζωγράφου, που λειτουργεί σωρευτικά, συνδυάζοντας με γόνιμο τρόπο ρεαλιστικές τάσεις, όσο και αφηρημένες διατυπώσεις.
Έπονται οι κορμοί, της δεκαετίας του ’90 μια ενότητα- σταθμός στην εικαστική δημιουργία του Κουβάκι, στο πλαίσιο της οποίας, επιδεικνύει το αέναο παιχνίδι του μη παραστατικού με το παραστατικό, αλλά και την συνθετική του δεξιοτεχνία στις χαρακτηριστικά απέριττες συνθέσεις. Δημιουργώντας, επίπλαστες και περίτεχνες υφές αντικατοπτρίζει την υλική υπόσταση των δέντρων, ενώ πίσω από τις υπαινικτικές σιωπές των δεντροστοιχιών, κρύβονται αιώνια μυστικά του μικρόκοσμου της φύσης και του μακρόκοσμου του σύμπαντος.
Από την αυστηρή γραμμικότητα των κορμών περνά την δεκαετία του 2000 σε μια μεγάλη και επίσης καθοριστική ενότητα έργων με σχεδιαστικές αποτυπώσεις περίτεχνων σχημάτων, εν είδει ιδεογράμματος, που ο ίδιος αποκαλεί «παιχνίδια» (LUD) από την λατινική ορολογία ludus. Το κάθε μοτίβο είναι αυθύπαρκτο, απόλυτα εγκλωβισμένο μέσα στο δικό του σύμπαν, αποτέλεσμα συνεχούς επεξεργασίας αρχικών παιγνίων -σχεδίων, μέσω της οποίας προκύπτουν σχήματα και σχεδιαστικοί συνδυασμοί που παραπέμπουν σε αυτόνομες γλυπτικές φόρμες.
Αναφερόμενη στο έργο του Κουβάκι, η Ιστορικός Τέχνης Λουΐζα Καραπιδάκη γράφει στον πρόλογο του καταλόγου, που συνοδεύει την έκθεση: «Τα κύρια χαρακτηριστικά στοιχεία στο έργο του Κουβάκι είναι η παλίμψηστη χρήση υλικών και χρωμάτων και η αφαίρεση με την έντονη γεωμετρική προσέγγιση και τη δραστική επέμβαση στις ύλες, από το χρώμα, το χαρτί ως και την ίδια τη ζωγραφική επιφάνεια. Το τυχαίο δεν γίνεται άμεσα αντιληπτό στις συνθέσεις του γιατί στην εύθραυστη ισορροπία των έργων-γραφών του είναι σαφές ότι υπερτερεί η επιλεγμένη αισθητική της αφαίρεσης με καθοδηγούμενη προεπιλογή στο σχήμα, στο χρώμα, μέχρι και στην τελική διάρθρωση. Η εικαστική ταυτότητα της γραφής του επιφέρει την αίσθηση μιας συνεχούς κινητικότητας και έντασης, καθώς από τις αφηγήσεις του διαχέεται η εντύπωση της μετατόπισης, της μετατροπής, της αλλοίωσης και της μεταβλητότητας και των συνεχών εναλλαγών που προσφέρουν πολλαπλές οπτικές στον θεατή».
Ποιος είναι ο Γιώργος Κουβάκις
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1946. Ήρθε σε επαφή με την τέχνη από μικρή ηλικία, καθώς μεγάλωσε στο χώρο των γραφικών τεχνών που δραστηριοποιούνταν η οικογένεια της μητέρας του. Από τις αρχές της δεκαετίας του ΄60 άρχισε να ζωγραφίζει συστηματικά και συγχρόνως να παίρνει μαθήματα σχεδίου.
Εξέθεσε για πρώτη φορά το έργο του το 1978 στη Θεσσαλονίκη. Η ζωγραφική του είναι κατά κύριο λόγο ζωγραφική προσωπικών αναζητήσεων σε διάφορες στυλιστικές κατευθύνσεις. Από τα πρώιμα έργα του παρουσιάζει παρασταστικά και αφηρημένα στοιχεία, καθώς και γεωμετρικά θέματα. Τα προσφιλή του υλικά είναι κυρίως το ειδικά επεξεργασμένο χαρτί, τα ακρυλικά, οι γάζες. Τα θέματά του είναι ανθρωποκεντρικά αλλά και αφαιρετικά. Μεγάλες ενότητες της δουλειάς του αποτελούν οι κορμοί, τα τοπία, οι μορφές-πορτραίτα, και τα Lud, τα παιχνίδια του.
Έχει παρουσιάσει το έργο του σε 22 ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, ενώ παράλληλα έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Έργα του βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη, στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, στο Υπουργείο Πολιτισμού, στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Φλώρινας, στο Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών, στη Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης και σε μεγάλες ιδιωτικές συλλογές. Το 2010 εκδόθηκε λεύκωμα το οποίο αναφέρεται στην πορεία του έργου του με τίτλο: Γιώργος Κουβάκις: «Κορμός 1987-2010».
