( *** ) ΤΟΥ STORY 3 (δείτε το trailer)

Με διαφορά η καλύτερη αμερικάνικη μπλοκμπαστεριά του πρώτου μισού του 2010, σαρώνει στο box office και κερδίζει τις καρδιές όλων των αμερικανών κριτικών αλλά και του κοινού, που στο imdb, το έχει ψηφίσει ως την 11η καλύτερη ταινία όλων των εποχών.

Με αυτά τα δεδομένα, συν την δεδηλωμένη μου αγάπη στα blockbusters και το αμερικάνικο, στρωτό αφηγηματικό μοντέλο, θα αναρωτιέσαι, γιατί τρία αστέρια κι όχι τέσσερα; (που σημαίνει ότι στο τέλος της χρονιάς το “Τoy Story 3”, ΔΕΝ θα συμπεριλαμβάνεται στον απολογισμό με τα καλύτερα και πιο αγαπημένα μου του 2010); Κατ’ αρχάς για την απάτη του 3D με την οποία έχω αρχίσει να γκώνω.

Τσάμπα τα παραπάνω 4 ευρώ που θα δώσεις άμα θελήσεις να το δεις σε 3D, ένα έξτρα βάθος πεδίου απλώς θα δεις κι αυτό είναι όλο. Κι ας το παινεύουν οι κριτικοί επειδή λέει αυτό δείχνει «σοφή, μετρημένη και διακριτική χρήση της τεχνολογίας». Τι να την κάνω τη διακριτική χρήση κουκλίτσα μου αν αυτό που περιμένω είναι να μου πετιούνται πράγματα στη μούρη αλλά δεν πετιέται τίποτα; Από κει και πέρα, ομολογώ ότι δεν είμαι το ιδανικό κοινό για το “Toy Story”, ούτε μπεμπέκος είμαι, ούτε ψήνομαι από τον εύκολο υπερσυναισθηματισμό (κι από αυτόν η ταινία έχει μπόλικο). Δεν μπορώ παρ’ όλα αυτά να μην αναγνωρίσω, αφ’ ενός την τεχνική εξελάνς της Pixar στον ψηφιακό σχεδιασμό, κι αφ’ ετέρου τον κόπο και τη μαστοριά με τα οποία έχει γραφτεί το σενάριο.

Ο ιδιοκτήτης των γνωστών παιχνιδιών από τις προηγούμενες ταινίες της σειράς, Άντι, είναι πλέον έτοιμος για το κολέγιο. Τα παιχνίδια του μπαίνουν στις κούτες και από λάθος στέλνονται σε έναν βρεφικό σταθμό. Στον οποίο αρχηγός των παιχνιδιών είναι ο σατανικός και πληγωμένος αρκούδος Λότσο, ο οποίος έχει επιβάλλει καθεστώς δικτατορίας. Τα παιχνίδια φυλακίζονται και παραδίδονται στα άτσαλα χέρια βρεφών που τα κακοποιούνε, κι ο Γούντι που καταφέρνει να δραπετεύσει, προσπαθεί να οργανώσει τη διάσωση των φίλων του.

Άπειρες οι σινεφιλικές αναφορές από κει και πέρα, με έμφαση στις ταινίες απόδρασης, ιδιαίτερα ευαίσθητες οι «παιδίληκες» ψυχαναλυτικές αποχρώσεις, και ζουμερή συναισθηματικά, η εστίαση της πλοκής, στις απανωτές αλλαγές των φάσεων της ζωής και τη συμφιλίωση μας μαζί τους.

Εξαιρετικά σκηνοθετημένες οι σκηνές δράσης, όπως αυτή της απόδρασης, που κουβαλάει πιο πολύ σασπένς, από το 90% των φετινών χολιγουντιανών ταινιών. Αλλά κάποιες στιγμές, λίγο βαρέθηκα. Μπορεί να έφταιγε και η ζέστη. Μπορεί και το που μεγάλωσα. Μπορεί και να τα παραπήρα στο κρανίο με το 3D.


Σκηνοθεσία: Λι Άνκριτς. Σενάριο: Μάικλ Αρντ. Mε τις φωνές των Τομ Χανκς, Τζόαν Κιούζακ,Τιμ Άλεν
και στα ελληνικά των Άλκη Κούρκουλου, Ελεονώρας Μελέτη, Μιχάλη Μαρίνου.

Κωμωδία φαντασίας κινουμένων σχεδίων, 2010, Η.Π.Α., Διάρκεια 1 ώρα και 43 λεπτά.