Ο απολογισμός του 3ημερου

Ο απολογισμός του 3ημερου

Όλα όσα συνέβησαν το πρώτο 3ημερο του 20ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, στις αίθουσες του Κέντρου αλλά και το Λιμάνι

Ο απολογισμός του 3ημερου
Tο 20ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης ξεκίνησε την Παρασκευή κι η σινεφίλ κοινότητα της Θεσσαλονίκης φόρεσε και πάλι τα γιορτινά της. Το πρώτο τριήμερο ήταν πολύ χορταστικό… 

Πάμε να κάνουμε μία μίνι ανασκόπηση των όσων ζήσαμε. Ξεκινήσαμε με μείον και ψιλόχιονο την Παρασκευή και η Κυριακή μας βρήκε με 20 βαθμούς και με κοντομάνικα tshirt. Η μαγεία της Ελλάδας.

Η πρώτη μας στάση: Στη τελετή έναρξης. Εκεί είχαμε την μοναδική ευκαιρία να παρακολουθήσουμε το "Faces Places" της Ανιές Βαρντά, που είναι ένα από τα τιμώμενα πρόσωπα του Φεστιβάλ. Ένας ύμνος για τη φιλία, τη συνεργασία, την ομορφιά του εφήμερου και την αιωνιότητα της μνήμης.

Κλείσιμο


Κι από την κεντρική αίθουσα του Ολύμπιον, στο Λιμάνι. O κινηματογράφος για τους περισσότερους ανθρώπους είναι απλά ψυχαγωγία. Υπάρχουν όμως και λίγοι, ίσως ρομαντικοί, για τους οποίους εξελίσσεται σε τρόπο ζωής. Ο Ντέιβιντ Στράτον είναι ένας απ’ αυτούς. Μία απεικόνιση του πορτραίτου του σπουδαίου κριτικού Κινηματογράφου, σε συνδυασμό με μία μεγάλη ανασκόπηση του αυστραλιανού σινεμά. Η δύναμη του ανθρώπου και της Μεγάλης οθόνης συμπλέκονται και χαράζουν κοινή πορεία. Μία σχέση ζωής. Η συνέχεια στο πάρτυ έναρξης με dj set.

Το Σάββατο οι αίθουσες άρχισαν να γεμίζουν ασφυκτικά. Ο κόσμος αντιλήφθηκε, έστω και λίγο καθυστερημένα, πως κάτι σπουδαίο συμβαίνει. Επέλεξα δύο ταινίες για την κόλαση που ζει η Συρία. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο κακό από τον πόλεμο. Από την μία το "Μία μέρα στο Χαλέπ" κι από την άλλη, η "Γεύση του Τσιμέντου". Στο πρώτο βρισκόμαστε στην καρδιά του προβλήματος, γινόμαστε μέρος του. Σκληρές εικόνες. Βομβαρδισμοί, αίμα, τραγωδία. Αποσιώπηση της διεθνούς κοινότητας. Στο άλλο, «πάμε» στη Βυρηττό. Ένας κυνικός χτίστης παίρνει τον λόγο. «Τελειώνει ο πόλεμος και πάμε να χτίσουμε. Μυρωδιά τσιμέντου, μυρωδιά θανάτου», λέει χαρακτηριστικά. 

Νωρίς το πρωί της Κυριακής ο ήλιος έλαμπε. Η θερμοκρασία ξέφυγε για την εποχή. Απόλαυση. Επιλέξαμε το "Becoming Who I Was" του των Τσανγκ-Γιονγκ Μουν και Τζιν Τζεόν. Ένα νεαρό αγοράκι στη Βόρεια Ινδία υποστηρίζει πως είναι η μετενσάρκωση ενός μοναχού που ζούσε προ αιώνων στο Θιβέτ. Θέλει να φτάσει εκεί που ανήκει, αρωγός στην όλη προσπάθεια, ένας τοπικός γιατρός, που τον έχει "υιοθετήσει".



Και συνεχίσαμε με το “Cleaners” των Χανς Μπλοκ και Μόρις Ρίζεβικ. Ο πρώτος μάλιστα βρέθηκε στην αίθουσα κι είχαμε μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση. Νεαρός σε ηλικία, μέχρι πρότινος σκηνοθέτης θεατρικών παραστάσεων. Mόνο τυχαίος δεν είναι άλλωστε ο θόρυβος που έκανε το ντοκιμαντέρ στο Φεστιβάλ του Σάντανς. Από καθαριστές σκουπιδιών στους δρόμους των Φιλιππινών, κατέληξαν να γίνουν καθαριστές ιντερνετικών σκουπιδιών. Ποιο είναι άραγε ποιο επίπονο, πιο ψυχοφθόρο;

Η τελευταία μας φεστιβαλική στάση ήταν αργά το βράδυ για το Ναπάλμ. Ο θρυλικός σκηνοθέτης του “ Shoah” επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη. Ο Κλοντ Λαζμάν διηγείται μία ιστορία για τη Βόρεια Κορέα, θέτοντας τον εαυτό του σε ρόλο πρωταγωνιστή. Ο χρόνος έχει σταματήσει. Δύο γενιές Κιμ Γιονγκ κι άνθρωποι, άντρες και γυναίκες, που μαθαίνουν από μικροί στη βία, καθώς στο βάθος υποτίθεται πως υπάρχει ο μεγάλος εχθρός.

Αμέσως μετά, όσοι είχαν αντοχές, απόλαυσαν το κόκκινο χαλί στο Ολύμπιον. Από τις 23:00 και μετά πλήθος κόσμου, μέχρι τα ξημερώματα. Ψήφισαν κι είδαν σαν μία μεγάλη παρέα την 90η απονομή των Βραβείων OSCARs. Συνεχίζουμε…
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ειδήσεις Δημοφιλή Σχολιασμένα
ΔΕΙΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

BEST OF NETWORK

Δείτε Επίσης